bekentenissen uit het ondergrondse #046 Wie bepaalt deze regels eigenlijk? Kom in verzet ‘Waarom heb je je nog niet aangekleed?’ vroeg ze aan ma. 'Het is 15.00 uur.' ‘Voor wie zou ik me moeten aankleden? Voor jou? Voor wie zou ik de gordijnen open moeten doen? Voor de mensen die van buiten zo graag naar binnen staren? Voor wie zou
bekentenissen uit het ondergrondse #045 Leven in andermans verwachtingen Teun wist niet zo goed wat hij was. Dus herhaalde hij maar zijn grapjes en zijn maffe gedrag, waar anderen in het verleden zo hilarisch op hadden gereageerd. Sinds de geboorte stond zijn leven al vast. Goede papieren halen. Zijn pa opvolgen. De familienaam hooghouden. Deze verwachtingen waren zo vanzelfsprekend,
bekentenissen uit het ondergrondse #044 Als lust wordt verward met liefde De drang om te snijden in haar bovenbenen om de pijn weg te laten vloeien, stopte toen hij haar kleine briefjes met van het internet vandaan geplukte zoete zinnetjes gaf tussen de lessen door. Zijn dwangmatig gebruik van een keukenrol om de resten van een zelfmassage op te ruimen, stopte
bekentenissen uit het ondergrondse #043 Je praat me naar de mond. Maar wat vind je nou zelf? Ik vraag me af of je mijn standaard begrijpt. Het lijkt meer op dat je me naar de mond praat. Terwijl ik wel weet wat je echt bedoelt. Het is niet dat je bang bent voor confrontaties. Je bent eerder zo'n achterbaks persoon. Al klinkt dat te negatief.
bekentenissen uit het ondergrondse #042 Ik mis dat wat we konden zijn Op avonden waar ik me het meest alleen voel, pak ik een schoenendoos. Om te staren naar een foto van een mooie dag. Jij en ik. Op het strand. Selfie-modus. Dan komen de tranen. Het besef. Dat tijd niet vast te pakken is. Dat er altijd een nieuwe dag volgt.
bekentenissen uit het ondergrondse #041 Als je tinderdate tegenvalt Ze vertelde me dat ze in de zomer het meest hield van de geur van net gemaaid gras. De lucht van natuur. Van het leven. Van dat alles goed komt. Ik zei haar dat gras praat. Dat die geur een noodkreet is. Dat de dood eraan komt. Zodat andere grassprietjes
bekentenissen uit het ondergrondse #040 Het duurt niet lang meer... 'Vertel eens wat je echt voelt?' Ik knikte nee. Ze zouden het niet kunnen begrijpen. 'Wel! Vertel gewoon. Ik begrijp alles.' Nee, dat kan je niet. 'Nu beledig je me.' Dus ik vertelde hoe ik er echt over dacht. Dit hier. Mijn plek in
bekentenissen uit het ondergrondse #039 – Toen je van de online aardbodem verdween, vroeg ik me af of je wel echt was Via onze schermen was het net alsof ik eindelijk vond wat ik zo lang had gezocht. Onze nachtelijke app-sessies, die we na een paar uur slaap gewoon in de ochtend weer oppakten. Normaal gesproken ben ik niet zo'n prater... Maar wij raakten niet uitgekletst. We stuurden spraakberichten naar
bekentenissen uit het ondergrondse #038 Ik heb over je geschreven, op een romantische duistere manier Het is niet fraai wat op mijn papier verscheen. Ik zou het niet eens stout kunnen noemen. Eerder heel vunzig. Maar ook heel lief. Al zouden anderen mensen het wellicht omschrijven als 'psycho'. Ik denk ook niet dat ik het met je ga delen. Maar ik denk wel
bekentenissen uit het ondergrondse #037 Jongens huilen niet Ik dacht dat jongens niet huilden. Of is er iemand dood? Nee? Oh gelukkig. Je liet me schrikken. Nou moet je ophouden hoor. Ik herken je zo niet terug. Dat is echt zonde van de tranen. Kom kom. Hier. Knuffel. Nu alles oké? Heb je soms pijn? Moet ik een
bekentenissen uit het ondergrondse #036 Te dronken om te neuken Ik wil wel. Met jou. Op zich. Als je niet in te fel licht gaat staan. Dan probeer ik minder te boeren en mijn opkomend maagzuur te blijven wegslikken. Als je het niet erg vindt, neem ik er nog even één voor we gaan. Je vindt het niet oké? Nou.
bekentenissen uit het ondergrondse #035 Een eenzijdige vriendschap is nog steeds een vriendschap Je doet geen moeite. Je praat en je praat en je praat maar. Je doet geen moeite. Om eens te horen wat ik zeg, vind of wil. Jij bent weer eens teleurgesteld in mij. Jij vindt weer eens dat ik me als een idioot gedraag. Het is altijd wat jij
bekentenissen uit het ondergrondse #034 Dit kan ik beter niet doen, maar ik doe het toch want zo ben ik Als je binnen anderhalve meter van iemand staat wordt de ander automatisch menselijker. Dus wellicht zie ik mezelf ook wat menselijker als ik binnen anderhalve meter voor de spiegel ga staan. Dan voelt mijn spiegelbeeld niet zo aan als een vreemde. Als iemand waar je niet voor hoeft te schamen.
bekentenissen uit het ondergrondse #033 Een vies meisje zijn in bed Zijn adem was niet al te best door al die peuken, de wodka en de te snel naar binnen gewerkte spareribs. Toch likte ik terug toen zijn tong... Z'n geval stonk toen ik de huid wat naar achteren trok. Toch stak ik 'm in m'n.
bekentenissen uit het ondergrondse #032 Ik heb het idee dat ik niet genoeg ben Welke leegte heb ik precies opgevuld toen ik kwam? Het was niet mijn wens om te komen. Maar toch ben ik er. Omdat twee andere mensen een levend wezen wilden hebben. Iets om voor te zorgen wat van hen is. Iets om de leegte in hun bestaan mee op te
bekentenissen uit het ondergrondse #031 Jij wilde alleen zoenen. Ik wilde meer. Ik dacht dat ik je was vergeten en opeens was je daar weer. Onder de douche, in mijn gedachten. Die ene middag die zo lang leek te duren maar tegelijk zo kort. Jij was nog met hem. Ik met niemand. Jij was verliefd op mij. Ik op niemand. Je wilde
bekentenissen uit het ondergrondse #030 We zijn slechts vrienden Ik zou niet weten wat je nog aan mijn leven zou kunnen toevoegen. Al denk ik ’s avonds laat nog regelmatig terug aan wat we tussen de lakens deden. Soms bekruipt me het gevoel om je te appen. Om te vragen: koffietje doen? Het doet me meer pijn dan ik
bekentenissen uit het ondergrondse #029 Ik vond je lief. Nu ik seks heb gehad. Wegwezen. Opgetyft. Leuk om je ’s ochtends weer te zien in mijn bed. Met je graftakkenlucht uit je bek. Ik ben overprikkeld en voel me vies. Ik heb je niets meer te vertellen en ben misselijk. Wil je nog wat eten eigenlijk? Ik heb nog wel een beschuitje liggen, ergens. Een schone
bekentenissen uit het ondergrondse #028 Liefde kan zoveel meer zijn dan dat lichamelijke. Ik heb liever de lampen uit. Zodat je niet naar mij hoeft te kijken. Ik hoef je woorden niet te horen hoe mooi of opwindend je me vindt. Het heeft eerder het tegenovergestelde effect. Het laat me twijfelen of dat wat je zegt wel echt waar is. Die gedachte is
bekentenissen uit het ondergrondse #027 Waar maak je je eigenlijk zo druk om? Het lijkt soms net alsof ik op het Museumplein sta met links van mij de woedende massa en rechts van mij de beheerste orde met knuppels in de hand en blaffende honden naast de voeten. En als de bestorming begint, loop ik er tussendoor als een geest. Zo ervaar ik
bekentenissen uit het ondergrondse #026 Daar op jouw achterbank dacht ik eindelijk gelukkig te zijn. Daar op jouw achterbank werd mijn leven een nachtmerrie Op de achterbank van je Volkswagen polo leek het meer op gymnastiek dan liefde. Leek het meer op een eenrichtingsweg naar mijn k*t in plaats van naar mijn hart. Na afloop zat ik in een roes. Al die nachten vóór dit moment, lag ik wakker met jou in mijn
bekentenissen uit het ondergrondse #025 Ik breek graag jouw hart, zodat je me gaat haten zoals ik mezelf haat Ik denk niet dat ik een heel aardig persoon ben. Ik denk ook niet dat ik complimenten of liefde verdien. Of sowieso aandacht hoor te krijgen van anderen. Dus als ik het krijg neem ik het niet serieus. Ik speel met harten. Ik speel met gevoelens. Omdat ik niet wil
bekentenissen uit het ondergrondse #024 Ik ben mijn eigen rechter en ik veroordeel mezelf tot een lang en ongelukkig leven Ik ben mijn eigen psycholoog: ik doe alles voor de aandacht, ook al reageert niemand op al mijn hartenkreten. Ik ben mijn eigen dokter: alles gaat oké met me! Kern gezond hoor. Laat dit een voorbeeld zijn voor de rest van de wereld. Ik laat me niet helpen. Ik laat
bekentenissen uit het ondergrondse #023 Ik vraag me af of jij voelt wat ik voel. Je praat alleen maar met me als je je verveelt. Daartussendoor besta ik wel in je hoofd, zeg je, maar waar ben je dan in mijn leven? Ik denk niet dat ik dit kan. Jou delen. Ook al vind je partner het 'helemaal prima'. Zolang jij maar gelukkig
bekentenissen uit het ondergrondse #022 Een persoonlijkheid kan je niet neuken babe Ik hoef slechts met mijn vinger in je mond te gaan om dat te voelen wat ik zo graag zie en proef. Zelfs als je denkt dat je niet wil, heb ik je binnen een tel op de bank met je broek naar beneden (vrijwillig). Ik weet wat ik moet