#032 Ik heb het idee dat ik niet genoeg ben
Welke leegte heb ik precies opgevuld toen ik kwam? Het was niet mijn wens om te komen. Maar toch ben ik er. Omdat twee andere mensen een levend wezen wilden hebben. Iets om voor te zorgen wat van hen is. Iets om de leegte in hun bestaan mee op te vullen.
Viel dat even tegen...
Hoe vaak ze ook tegen me schreeuwden, me negeerden of me vergaten. Ik ben niet van hen. Ik ben van mezelf.
Misschien ben ik daarom niet zo 'succesvol' in de liefde. De types die ik tot nu toe heb aangetrokken, legden meteen een claim op mijn tijd en op mijn gedrag. Dan moest ik even verantwoorden met wie ik had gepraat, wat ik nou precies voelde en of ik wel van hen hield.
Drie halve relaties verder besefte ik pas dat ik in een cirkel leef.
Mensen willen wat van me, ik tolereer het, tot ik er genoeg van heb en dan kom ik in verzet en dat levert een ruzie op. Het ligt volgens de ander altijd aan mij.
Ik stel me niet open. Ik pas me onvoldoende aan. Ik doe alleen maar waar ik zelf zin in heb. Blablabla.
Ik ben gewoon niet wat anderen willen dat ik ben. Ik heb niet gevraagd om de leegte in jouw bestaan op te vullen. Dat zou je sowieso nooit van iemand moeten verwachten. Ik verwacht ook niet dat jij mijn duistere gedachten laat oplossen.
Alsof je dat zou kunnen... Maar toch.
En toch blijft het me achtervolgen. Dat gekke idee dat ik nooit genoeg ben...
Dat ik hier alleen maar ben voor de ander en dat het nooit genoeg is wat ik kan geven. Het is een rare gedachte: We hebben allemaal een leegte in ons en hopen dat een ander het voor ons laat verdwijnen.
Maar het is niet op te lossen. Want we hebben allemaal de baarmoeder verlaten en er is geen weg meer terug. Hoewel we blijven verlangen naar de warmte en comfort en veiligheid en gemak. Dat wat ons leven negen maanden lang was.
Het leven zou ook zo moeten eindigen. Dat we weer opgerold worden, een navelstreng in onze navel krijgen gedrukt en we door twee klapdeuren worden geduwd, zo terug de baarmoeder in.
De plek waar nog niemand wist wie we waren, hoe we eruitzagen en hoe onze huid rook.
De enige plek waar alles nog compleet voelde…
#bekentenissenuithetondergrondse
‘Bekentenissen uit het ondergrondse’ zijn korte duistere rauwe mini-verhalen geschreven door Tomson Darko. Deze bekentenissen verschijnen drie keer in de week op psychokiller.eu elke maandag, donderdag en zaterdag gedeeld.
- Elke maandag per e-mail (gratis). Ga naar www.tomsondarko.nl
- Elke donderdag op deze blog psychokiller.eu
- Elke zaterdag exclusief in de e-mail voor de supporters, fans en superfans. Ga naar petje.af/tomsondarko
- Lees alle bekentenissen terug
- Bezoek mijn store voor >mijn geschreven romans en merchandise
📸 via tumblr Farhad Ghaderi