Freud zei dat we haat voelen tegen degene die de macht heeft over onze gevoelens. Dat waar we geen controle over hebben, de ander, waar we zoveel van houden en ons het meest kwetsbaarst maakt. Juist als die persoon zich tegen ons keert of ons negeert.

Je wilt niet de ware vinden. Je wilt bevestigd worden in je eigen begeerte. En je raakt daardoor afgeleid do

Elk ongelukkig gevoel is op te lossen. Alleen het medicijn wat we daarvoor nemen is slechts een placebo en dat maakt ons allen zo verward. Want het lost niets echt volledig op.

Wat is in godsnaam het grotere plan? Waar groeien wij naartoe? Met al onze beperkingen? Waarom vermaken we ons slechts met destructief gedrag om een beetje geluk te voelen? Waarom pijnigen we ons met alles wat geweest is? Waarom rouwen we om dat wat nooit meer terug gaat komen?

Ik wil vastgehouden worden. Ik wil huilen in een kussen. Heel lang. Ik wil toegefluisterd worden. Ik wil begrepen worden. Ik wil dat iemand me lichter maakt. Maar je bent gemeen, zwaarte. Je bent zo gemeen. Je sluit me op in mezelf.

We willen blijkbaar diep van binnen dat de meerderheid van de mensen een voorspelbaar leven leidt met voorspelbare standpunten hoe te leven.