#034 Dit kan ik beter niet doen, maar ik doe het toch want zo ben ik

Als je binnen anderhalve meter van iemand staat wordt de ander automatisch menselijker. Dus wellicht zie ik mezelf ook wat menselijker als ik binnen anderhalve meter voor de spiegel ga staan. Dan voelt mijn spiegelbeeld niet zo aan als een vreemde. Als iemand waar je niet voor hoeft te schamen. Dat lelijke lijf. Die vreemde kop. Dat rare gedrag om aandacht te krijgen.

Wie ben ik? Waarom doe ik wat ik doe en walg ik ervan als het voorbij is?

Om de volgende keer weer als een idioot te gedragen. Ik ben het tegenovergestelde van een gewetenloze crimineel. Ik ben een gewetensvolle kamikazepiloot. Ik doe dingen die achteraf niet echt slim waren.

Rijden zonder gordel. Drinken zonder gegeten te hebben. Ik hou van je zeggen zonder wat te voelen. Een handstand in een volle kroeg proberen te doen na acht bier. En het is niet dat ik achteraf pas besef: wat dom.

Ik weet het als ik het doe: dit is dom. En dan doe ik het. Om me vervolgens kapot te schamen en te walgen van wat ik heb gedaan.

Wie kijkt er terug in de spiegel? Kan ik iemand worden waar ik zelf ook tevreden over ben?

Mensen lachen altijd om me. Maar het is slechts mijn masker om te verhullen dat ik mezelf niet begrijp. Dat ik ook maar wat doe om te laten zien dat ik er ben. Maar het voelt niet aan als ikzelf.

Maar wie is het wel? Alsof ik een gespleten persoonlijkheid heb…

Dit zijn mijn bekentenissen. Je leest meer woorden van mij op papier. Ga naar http://store.psychokiller.eu