#037 Jongens huilen niet

Ik dacht dat jongens niet huilden. Of is er iemand dood? Nee? Oh gelukkig. Je liet me schrikken. Nou moet je ophouden hoor. Ik herken je zo niet terug. Dat is echt zonde van de tranen. Kom kom. Hier. Knuffel.

Nu alles oké? Heb je soms pijn? Moet ik een ambulance bellen? Wat is er nou. Waarom zit je nou te snikken. Is het je hart? Als in je hart hart? Als in hartstilstand? Nee? Oh je hart. Pijn in je hart. De liefde. Nou, kom kom. Geen hand vol maar een land vol hoor. Het was nou niet dat per se tot aan je dood materiaal. Of vond je van wel? Je moet echt wat aan je eigenwaarde doen hoor.

Hé. Kom. Wil je een zakdoekje? Wat een weer vandaag hè? Ik weet niet zo goed wat je nou van mij verwacht. Is dit soms een geheime boodschap? Ligt het allemaal weer aan mij? Nou sorry hoor. Het is een harde wereld. Dus zo heb ik je ook opgevoed. Dus je kan dan wel nu zielig zitten doen of over mij zitten klagen bij je therapeut. Maar ik deed het met de beste bedoelingen.

Voor watjes is geen plek in deze wereld. En moet je jezelf nou zien. Een watje. Je bent geworden wat ik helemaal niet wilde. Dat ligt dan toch echt aan je pa. Maar zeker niet aan mij. Nee. Nou. Oké. Hier. Een glas water. Laten we afspreken dat je nog vijf minuten verdrietig mag zijn. Dan gaan we over op de orde van de dag. Afgesproken? Afgesproken?

Knik in ieder geval als je me hebt begrepen. Sjezus. Dat is toch wel het minste wat je kan doen?

Oh. Nu komen er nog meer tranen. Nou, ik weet het ook niet meer hoor. Ik ga even naar de wasmachine boven kijken. Roep je even als je er klaar voor bent? Je hebt het me beloofd. Geen excuses hoor.

Dit zijn mijn bekentenissen. Je leest meer woorden van mij op papier. Ga naar http://store.psychokiller.eu