episode 6 #42. Littekens blijven Het goede vervaagde. Het slechte bleef achter. Net zoals de warme vingers van mijn moeder die mijn arm een uur lang kon kriebelen en me toen zoveel liefde gaf. Daar was nu niets van te zien.
episode 6 #41. Groter dan het leven We stonden uiteindelijk gewoon eenzaam en alleen te dansen met onze lichamen die iets deden wat onze hersenen probeerden te zijn.
episode 6 #40. Ritme is een danser Op de tonen van Snap fluisterde Nik in mijn oor: ‘Als dit een afscheidsfeestje is van mijn oude leven, ben ik je dankbaar!’ De discolichten verblindde kort mijn ogen. De bass maakte me doof voor andermans gelul. Ik keek Nik aan. Hij pakte me bij mijn schouder en ging met
episode 6 #39. Hoe ik iemand op de grond liet liggen De grootste leugen van het leven is het idee dat je kan veranderen. Opeens zijn we er met al onze genen. Dan worden we 14 jaar lang soort van opgevoed en dan zonder reden uit het huis geflikkerd. Dan moeten we het doen met wie we denken te zijn. We veranderen niet.
episode 6 #38. Eenzaam en lelijk Het gaat niet om dat ik oppervlakkig ben. Het gaat erom dat liefde een combinatie is van je uiterlijk en innerlijk. Je bent lelijk. Ik kan je nauwelijks aankijken zonder te moeten kotsen. Oké?
episode 6 #37. Wie was ik. Wat zagen ze in mij. Ik moest haar de waarheid vertellen. Omdat Sara me nooit de waarheid wilde vertellen. Omdat ik drie jaar lang dacht dat het goed zou komen. En er ooit een moment zou komen dat ‘het’ ging gebeuren.
episode 6 #36. Degene die ik wil, wil niet Ik zag iedereen zijn handen terug omhoog steken naar de dj. Ik zag dat de jongen zijn lenzen had gevonden en iedereen hem feliciteerde.
episode 6 #35. Ik deed het voor jou Ik deed het voor Sara. Indruk maken op een spook uit het verleden. Om te laten zien dat onze gesprekken over later waar waren.
Members only episode 6 #34. De kapitalist die de wereld in zijn handpalm had De wereld is nog niet genoeg voor mij. Ik kan wat ik kan en dat doe ik bovengemiddeld goed. Ik word aanbeden. Ik word vermeden. En ik ben pas 20 jaar.
episode 6 #33. Hoe saai jij bent, als de lichten uit gaan Ik voelde me vervreemd van alles om me heen. Al die dronken mensen. Al dat blije gedoe. Al dat geneuzel om niks.
episode 6 #32. Ik kan niet dansen Sjoerd kon niet dansen; Kurt sloot altijd zijn ogen en bewoog sloom mee op de beat alsof de wereld om hem heen niet bestond. Nik danste te goed en Martijn aanschouwde de avond alsof hij nog nooit mensen had zien bewegen.
episode 6 #31. Het feest manifest Waar we staren naar het andere geslacht. Waar we onnavolgbare gesprekken aanknopen met wildvreemden. Waar we onze ziel blootleggen aan wildvreemden. Waar we praten over de zaken die het leven dat beetje extra geven wat we allemaal nodig hebben.
episode 6 #30. Hostels zijn voor verliezers | Laat me hip zijn | Fuck you Vrouwen ogen konden ons niet ontwijken. Wat wij uitstraalden was samen te vatten in jeugdige fucking aantrekkelijkheid.
episode 6 #29. Als je me op straat ziet, wil ik dat je me negeert Ik was ongevoelig. Tot Cleo haar lippen van de mijne haalde en me diep in de ogen keek. Zo diep dat ze mijn ziel kort aanraakte en ik een vonk voelde.
episode 6 #28. Ontmoet de ouders Cleo! Wat is dit voor toneelstuk! Werk en privé houd ik gescheiden. GESCHEIDEN! En dan kom jij met deze eikel aan die mijn leven dagelijks zuur maakt en nu ook mijn avonden en weekenden gaat verpesten?
episode 6 #27. Een samenloop van omstandigheden had me hier gebracht. Het idee dat het leven een grote mislukking was. Dat wat het leven natuurlijk ook. Maar het zou minder mislukt zijn als ik mijn verleden gewoon kon vergeten.
episode 6 #26. Negeer de wanhopigen De dag waar ik jarenlang van droomde maar nooit kwam, was aangebroken en toen ze me wilde zoenen…
episode 6 #25. Antoniem: De wereld gaat naar de kloten, ik niet Het maakt me somber dat we zoveel wensen, maar het nooit zullen bereiken. En als we het wel bereiken, kan het alleen maar tegenvallen. Omdat dromen nooit de gevolgen van zichzelf laten zien. Toch?
episode 6 #24. De poorten van Babylon Ik wist duizend-en-een redenen. Ik haalde mijn schouders op en pakte haar vast en drukte mijn lippen tegen de hare.
episode 6 #23. Een jeugdtrauma verwerken is anderen pijn doen Ik wilde Cleo een trauma bezorgen. Eentje die ze over tien jaar nog herinnerde. Dat ze in het zweet gillend wakker werd. Zoals in een filmscène.
episode 6 #22. Wat kon ik anders? Ik zou graag willen vertellen dat het vreemd voelde om ongewenst in een kamer rond te sluipen.
episode 6 #21. De buurman heeft een geslacht Toen zag ik iets wat ik niet wilde zien. Zijn roze badjas had zich langzaam opengevouwen. Ik zag dat hij daaronder niets aan had. Het bungelde tussen zijn oerwoud van schaamhaar naar buiten: Zijn piemel.
episode 6 #20. Een vulkaan spuit niet, hij spuwt Ik was niet opzoek naar liefde. Ik was opzoek naar avontuur. Naar verleiding. Naar romantiek. Om die de volgende dag overboord te gooien en weer aan mezelf te denken.
episode 6 #19. Waarom bestaan immorele mensen? Die blik in je ogen. Het geeft me een ongemakkelijk gevoel. Je bent veel leuker als je dronken bent. Nu ben je. - hoe zal ik het zeggen - Nu ben je een in jezelf gekeerde arrogante immorele nietszeggende man.
episode 6 #18. We verliezen allemaal wel eens wat De laatste keer dat ik wat voelde, was toen **Lucy** me een 1 had bezorgd voor mijn tentamen. ‘Ik word alleen maar genaaid door vrouwen,’ concludeerde ik hardop.
