episode 6

Het goede vervaagde. Het slechte bleef achter. Net zoals de warme vingers van mijn moeder die mijn arm een uur lang kon kriebelen en me toen zoveel liefde gaf. Daar was nu niets van te zien.

We stonden uiteindelijk gewoon eenzaam en alleen te dansen met onze lichamen die iets deden wat onze hersenen probeerden te zijn.

De grootste leugen van het leven is het idee dat je kan veranderen. Opeens zijn we er met al onze genen. Dan worden we 14 jaar lang soort van opgevoed en dan zonder reden uit het huis geflikkerd. Dan moeten we het doen met wie we denken te zijn. We veranderen niet.

Het gaat niet om dat ik oppervlakkig ben. Het gaat erom dat liefde een combinatie is van je uiterlijk en innerlijk. Je bent lelijk. Ik kan je nauwelijks aankijken zonder te moeten kotsen. Oké?

Ik moest haar de waarheid vertellen. Omdat Sara me nooit de waarheid wilde vertellen. Omdat ik drie jaar lang dacht dat het goed zou komen. En er ooit een moment zou komen dat ‘het’ ging gebeuren.

Ik zag iedereen zijn handen terug omhoog steken naar de dj. Ik zag dat de jongen zijn lenzen had gevonden en iedereen hem feliciteerde.

Ik deed het voor Sara. Indruk maken op een spook uit het verleden. Om te laten zien dat onze gesprekken over later waar waren.

De wereld is nog niet genoeg voor mij. Ik kan wat ik kan en dat doe ik bovengemiddeld goed. Ik word aanbeden. Ik word vermeden. En ik ben pas 20 jaar.

Ik voelde me vervreemd van alles om me heen. Al die dronken mensen. Al dat blije gedoe. Al dat geneuzel om niks.

Sjoerd kon niet dansen; Kurt sloot altijd zijn ogen en bewoog sloom mee op de beat alsof de wereld om hem heen niet bestond. Nik danste te goed en Martijn aanschouwde de avond alsof hij nog nooit mensen had zien bewegen.

Waar we staren naar het andere geslacht. Waar we onnavolgbare gesprekken aanknopen met wildvreemden. Waar we onze ziel blootleggen aan wildvreemden. Waar we praten over de zaken die het leven dat beetje extra geven wat we allemaal nodig hebben.

Vrouwen ogen konden ons niet ontwijken. Wat wij uitstraalden was samen te vatten in jeugdige fucking aantrekkelijkheid.

Ik was ongevoelig. Tot Cleo haar lippen van de mijne haalde en me diep in de ogen keek. Zo diep dat ze mijn ziel kort aanraakte en ik een vonk voelde.

Cleo! Wat is dit voor toneelstuk! Werk en privé houd ik gescheiden. GESCHEIDEN! En dan kom jij met deze eikel aan die mijn leven dagelijks zuur maakt en nu ook mijn avonden en weekenden gaat verpesten?