Ik kon niet ontkennen dat ik iets zocht dat groter was dan het leven.
Ik wilde onderdeel zijn van iets groters.
Maar ik wist niet wat.
Toen ik rondliep op Endzeitparty wist ik in vlaag van helderheid en nuchterheid wat ik zocht.
Alsof het nu moest gebeuren.
Ik zag mensen die hetzelfde wilden, maar nooit zouden bereiken.
We waren allemaal wilde cowboys, opzoek naar iets groters.
Maar hoe één we ook deze nacht waren, omdat we hetzelfde uit de speakers hoorden.
En hoe één alle jongens naar dezelfde knappe meiden keken op de dansvloer.
Hoe gelukkig we ons voor even voelden, omdat we allemaal veel te dronken waren...
We stonden uiteindelijk gewoon eenzaam en alleen te dansen met onze lichamen die iets deden wat onze hersenen probeerden te zijn.
En ik zag.
Iedereen stond alleen op de dansvloer.
De schijn van verbondenheid.
Ik zag het eindelijk.
Het bestond niet.
Het perfecte feest.
Het bestond gewoon verdomme helemaal niet.
Het was een schijnvertoning.