Uitbraak

Misschien waren alle relaties in het leven wel gedoemd om te eindigen. Het leven eindigde. Net zoals dat de zon ooit ging stoppen met branden. Wat betekende dat de mensheid sowieso niet voor eeuwig ging leven.

Ik miste dat gedeelte uit mijn leven nu. De sigaretten. De pillen. De drank. Mijn dansmoves. De knipogen van mijn vrienden. Dat idee dat ik leefde tijdens het feest en een beetje stierf als het was afgelopen. Ik als aanstichter van al die euforie.

‘Ik voel me verloren, eenzaam, ongelukkig, verward… Ik vind Anna niet eens leuk. Maar ik had wel zin in seks. Nu ik het heb gehad kom ik erachter dat seks hebben zonder gevoelens niets voor mij is.'

Dit was een pornovideo met een verhaal. Anna was het lijk. Ik was de geliefde die geen afscheid kon nemen. Die was overtuigd dat er iets bestond als lul op kut beademing.

Ik kan niet nog een keer iemand naar beneden zien glijden. Ik kan niet weer alle energie in een man steken die niet geholpen wil worden

Ik moet nu zo hard lachen om mensen die perfectionisme op hun cv zetten als een badge of honor. Het is een ziekte. Er is niets leuks aan perfectionisme. Het gevoel van falen. Het idee dat ik beter dan anderen was als ik een 8,6 had. Het doet er gewoon niet toe.

Dit was ik geworden: een gast die verlaten was door de vrouw waar ik tot aan de dood bij wilde blijven. Wat was er gebeurd de afgelopen negen jaar? Waar was die Nik heengegaan die ik zo waardeerde in mezelf?

Zoals zoveel beloftes in mijn leven. Het enige waar ik goed in was: mezelf streng veroordelen om de dingen die ik niet had gedaan. Ik was niet zo streng naar anderen toe. In tegendeel. Dan was ik heel vergevingsgezind. Een “sorry” maakte alles goed voor mij. Maar niet naar mezelf toe.

Ik had gewoon te veel gedronken. Al vanaf het eerste contact met hem, in zo’n kroeg met biljarttafels, was het wel duidelijk wat zijn intenties waren. Ik wilde geen seks. Maar wel aandacht.

Ze liet me manloos voelen. Zo verzekerd en overtuigd door haar eigen idealen. Daardoor viel het me nog meer op dat ik geen moraal of idealen had. Waar stond ik nou eigenlijk voor? Zij was vegetarisch. Betaalde graag de rekening op een date. Was anti-Tinder. Ik was anti-niks. Pro-niks.

Ze volgden hetzelfde stramien. Een stem vanachter de camera die vragen stelde. Dan volgde het uitkleden. Dan het zichzelf insmeren met olie op de bank, waar de vrouw een paar keer van positie verwisselde.

‘Bedankt,’ zei ik, en kon de teleurstelling niet onderdrukken dat ze me vandaag niet ging vertellen dat ik haar aan het twijfelen had gebracht. In tegendeel. Dit was wel het definitieve teken dat ze me niet meer terug wilde.

Ik zei dingen als ‘Ik hoop dat je vindt wat je zoekt,’ en ‘Ik wens jou niets meer dan liefde en geluk toe’ en ‘Ik ben je zo dankbaar voor de jaren die achter ons liggen.’

‘Ik moet je wel waarschuwen,’ zei hij. Hij zette zijn glas met twee eieren neer op het aanrecht. Hij deed zijn witte hemd goed en spande daarna als een bodybuilder zijn armspieren aan. ‘Voor je het weet ben je net zo lekker als ik.’

‘Dit doet echt pijn aan mijn ogen man. Ik zeg het je eerlijk. Ik zeg het je gewoon eerlijk.’ Hij trok zijn shirt omhoog om zijn ogen te bedekken terwijl zijn buikblokjes glimlachten naar me.