0. 2020. Ons jaar

‘Ons jaar,’ was het eerste wat ik zei toen ik wakker werd naast mijn huisgenoot Leonie en zij daar helemaal door in de war van raakte. (Don’t ask.)

0. 2020. Ons jaar

2020 zou ons jaar worden. We zeiden het al omhelzend tegen elkaar om 00.00 uur met champagneglazen in onze hand, kijkend naar uit elkaar spattende vuurpijlen.

‘Ons jaar!’ schreeuwde Sjoerd nog in mijn oor. Zo hard dat ik drie dagen later nog een piep hoorde.

‘2020. Ons jaar,’ knikte Charlie nog tegen me, terwijl hij mijn sigaar aanstak met een lucifer en ik tegelijkertijd zijn sigaar met een oranje mini-aansteker.

Dit was wat we dit jaar gingen doen:

  • Ontelbaar veel hooi uitwisselen voor wol bij Kolonisten van Catan
  • Ontelbaar veel speciaal biertjes wegtikken
  • Ontelbaar veel geld uitgeven op festivals
  • Ontelbaar veel pilletjes nemen
  • Ontelbaar vaak neuken met ontelbaar veel vrouwen
  • Ontelbaar vaak de buikspieren samen laten trekken van het lachen

‘Ons jaar,’ zei ik nog om 4 uur ‘s ochtends nadat ik een koprol had gemaakt in het gras dat al nat was geworden van de ochtenddauw. ‘Ons jaar,’ terwijl ik de moddervlekken probeerde weg te vegen van mijn pantalon en wit overhemd.

‘Ons jaar man,’ zei Charlie nog tegen me bij het afscheid om 7 uur ‘s ochtends, waar we elkaar wel 8 zoenen op de wang gaven. Links en rechts. Links en rechts. Links en rechts. Links en rechts.

‘Ons jaar!’ gilde ik al zwaaiend nog naar hem op de fiets vlak voor ik de hoek omsloeg en bijna tegen een wit busje aan knalde.

‘Ons jaar,’ was het eerste wat ik zei toen ik wakker werd naast mijn huisgenoot Leonie en zij daar helemaal door in de war van raakte. (Don’t ask.)

‘Ons jaar,’ zong ik onder de douche terwijl ik mijn wenkbrauwen insmeerde met Andrélon shampoo.

‘Ons fucking jaar,’ trommelde ik met mijn vingers op het keukenblad die avond bij het koken, waar Eva in een pan spaghetti aan het roeren was, en ze zei: ‘Wie bedoel je in godsnaam met “ons”? Volgens mij heb je het vooral over jezelf.’

‘2020. Dat klinkt toch zo magisch, vind je niet?’ en ik begon te zingen alsof ik in een voetbalstadion stond. ‘Twee nul! Twee nul. Twee nul. Twee nul!’ met twee wijsvingers om en om in de lucht.

Daarna appte ik Charlie en Sjoerd tegelijkertijd in kapitalen: ONS JAAR.

Ons fucking jaar.

Wat kon er in godsnaam gebeuren?

Bedoel. Ik was na negen jaar weer vrijgezel.

Negen jaar.

VRIJGEZEL.

Ik had in een hol geleefd. Toen ik erin ging bestond Tinder nog niet, waren mensen vooral bezig met dun zijn en stopten we nog videobanden in de videorecorder om een film te kijken, waarschijnlijk.

Niemand ging me dit jaar tegenhouden. En anders moest dat wel een hele knappe verschijning zijn wie 2020 voor mij ging verpesten.

Ons jaar.

Volgende week maandag het vervolg. Alvast verder lezen? CHECK HIER.

Ik app of e-mail je volgende week graag de link, zodat je het niet vergeet.


🚬Je leest een verhaal uit de reeks Uitbraak.
‌📗 Ik heb een boek over Charlie geschreven: > Vrouwen die Charlie haten. Die kan je prima lezen zonder voorkennis van de andere blogverhalen.‌

Bezoek mijn store voor > boeken en merchandise