2. Onzeker zijn over je lekkere lijf omdat het altijd nog lekkerder kan

‘Rob,’ zei ik op een woensdagavond tegen mijn huisgenoot in de keuken. ‘Kan ik ‘s een keer met je meegaan naar die sportclub van je?’

Rob keek me bedenkelijk aan. Hij tikte twee eieren kapot in een glas, zette het aan zijn lippen, maar opende zijn mond nog niet. Daarna haalde hij het glas weer naar beneden. ‘Maak je nou een grapje?’

‘Nou, nee,’ zei ik.

‘Ik moet je wel waarschuwen,’ zei hij. Hij zette zijn glas met twee eieren neer op het aanrecht. Hij deed zijn witte hemd goed en spande daarna als een bodybuilder zijn armspieren aan. ‘Voor je het weet ben je net zo lekker als ik.’

De volgende dag brulde Rob mij om 6 uur uit bed, liet me zijn smerige ochtend shake drinken en reden we in zijn auto naar de sportschool om daar volledig afgemat te worden door hem. Niet eens de gewichtjes van 5 kilogram omhoogtillen in een hefboom was de grootste uitdaging, maar het wegslikken van mijn opborrelende ontbijt terwijl ik aan een stang van een klimrek hing.

Thuis zei hij: ‘Morgen weer?’

Ik moest twee weken bijkomen. Ik kon op mijn werk nauwelijks de muis bewegen of de letter ‘A’ intikken op het toetsenbord. Onder de douche kon ik niet eens Andrélon shampoo in mijn wenkbrauwen wrijven.

Als dit fitboy life was...

Ik beloonde mezelf daarom met een nog grotere chipszak.

DAT HAD IK WEL VERDIEND JA?

Robby wilde graag een nulpunt weten en mij op zijn 200 euro kostende wifi-bluetooth weegschaal zetten en met een meetlint mijn buikomtrek vastleggen, maar ik weigerde. In mijn hoofd was ik nog steeds die graatmagere vijftienjarige tiener van vroeger.

Ik begon op eigen initiatief hard te lopen met een gedownloade Vlaming die me erdoorheen praatte, maar ik moest al na twee sessies ermee stoppen door pijn in mijn knieën.

Daarna werd ik op een dieet gezet door huisgenoot Eva. Koolhydraatarm. Maar ik bleef chips wegvreten. Omdat ik dat nodig had. Omdat er nog steeds geen vervanger was gevonden voor de weggevallen collega.

Ik droomde zelfs dat duizenden stukjes Buggles, Chipito en Hamka’s uit de lucht vielen als regen. En ik bewoog met mijn armen wijd rondjes om mijn eigen as. Dat was wat het paradijs moest zijn: waar regen bestond uit chips.

‘Vind je mij dik?’ vroeg ik aan Eva aan de eettafel en ik trok mijn trui omhoog en liet mijn buik (met buiksnor) zien, want ik schaamde me nergens voor.

Ze keek op van haar studieboek. ‘Wat maakt mij dat nou uit hoe je eruitziet?’ gaf ze als antwoord. ‘Je moet je niet zo op laten naaien door Robby.’

‘Maar je hebt me wel op dieet gezet.’

‘Omdat jij dat wilde.’

‘Ik weet niet of ik dat echt wil,’ zei ik.

‘Stop er dan mee.’

‘Ja baas.’

Ze sloeg haar boek dicht en trok haar wenkbrauwen naar beneden. ‘Nee. Niet stoppen omdat ik het zeg. Maar omdat je het zelf wilt. Dus. Wat wil je echt met dat lijf van je?’

‘Het mag wel wat minder denk ik.’ Ik kneep harder in mijn buikvet tot ik pijn voelde. Daarna trok ik mijn trui er weer overheen.

‘Doe er dan wat aan en stop met zeuren. Alsjeblieft.’ Ze deed haar studieboek weer open.

Stop met zeuren spookte drie dagen lang door mijn hoofd. Het spookte zelfs door mijn hoofd toen ik een nieuwe fles mayonaise van Remia en een Lays zak Cheese & Onion in mijn boodschappenmand legde bij de plaatselijke AH.

Denken.

Dromen.

Durven.

Willen.

Uitstellen.

Ik wist niet zo goed wat ik wilde. Mijn Instagramtijdlijn was gemaakt voor de mensen die indruk wilde maken op mij. Gecopy-pastet quotes onder foto’s van hun schaars geklede fitte lichamen. Waarom was iedereen op mijn tijdlijn fit?

Mijn eigen Instagram wall bestond vooral uit halflege glazen bier in kroegen, feestjes en tuinmeubilair. Dat was wat ik wilde laten zien aan anderen: CHECK MIJ LEKKER GEZELLIG ZIJN DAN MET ALCOHOL.

Dat was wie ik was: een man met een gezellig buikje. Al zette ik die nooit op de foto.

Misschien moest ik gewoon stoppen met Instagram openen.

Of juist mijn buikje omarmen en daar een eigen IG-account voor beginnen. Zoals mensen een account begonnen voor hun hond, kon ik een IG-account starten genaamd @buiksnorretje.

Ha.

Ik werd al moe van de gedachte.

Net zoals ik moe werd van de gedachte om te stoppen met het enige pleziertje in mijn leven wat ik na negen jaar relatie nog had: CHIPS.

Robby stond wederom met een brul om 6 uur op. Ik stond een uurtje later op, trok mijn sportkleding aan, poetste mijn tanden en nam een yoghurtje met een klein beetje suiker.

Ik wandelde naar de sportschool en zag Robby als een gek door zijn knieën buigen met een te zware halter boven zijn hoofd.

Ik gooide mijn handdoek over het display van de fiets die niet vooruitkwam, zette de Beegees op en fietste met 20 kilometer per uur terwijl ik op mijn telefoon Youtube-filmpjes zat te kijken.

Na 25 minuten vond ik het wel best, veegde mijn gezicht schoon en liep meteen de sportschool uit, naar huis.

Dit kwam volgens mijn berekeningen neer op twee keer 20 minuten lopen en 25 minuten fietsen. Dat was 65 minuten activiteit. Aangezien na ongeveer 20 minuten de vetverbranding begon, klonk dit als een prima trainingsschema voor mezelf.

Thuis douchte ik snel, nam nog een boterham en nam de bus naar mijn werk.

Dit deed ik eerst een keer in de week. Daarna twee keer. Even zelfs vier keer, maar dat was iets te veel van het goede.

De weegschaal liet ik nog even links liggen. Te bang voor de teleurstelling.

Ik merkte dat ik automatisch minder mayonaise op mijn bord deed en zelfs enkele weekenden chipsloos doorbracht. Niet eens omdat ik het mezelf verplichtte, het gebeurde gewoon.

Op mijn werk was ik meer ontspannen. Mijn ex Liselotte moest me eens zien hoe ik voor mezelf aan het zorgen was. Drie emoticons van spierballen achter elkaar.

Ik had niet het idee dat mijn buik was geslonken, maar ik voelde me meer zeker dan eerst. Want ik deed in ieder geval gezond.

2020. Mijn jaar.

Nu al.

Lees verder 3. Ik hoop dat je vindt wat je zoekt

🚬Je leest een verhaal uit de reeks Uitbraak.
‌📗 Ik heb een boek over Charlie geschreven: > Vrouwen die Charlie haten. Die kan je prima lezen zonder voorkennis van de andere blogverhalen.‌
📷 Foto via @lastnightsparty

Bezoek mijn store voor > boeken en merchandise