episode 7

In episode 7: 31 wegen naar de vrijheid toe zet Charlie het leven van zijn christelijke huisgenoot Maria volledig op de kop, als hij besluit met haar vriendin Anna het

Ik was een losgeslagen projectiel zonder normen en waarden. Ik moest gewoon stoppen met jagen achter bezette meiden.

‘Wat heb ik gedaan,’ zei ze toen. Toen barstte ze weer in huilen uit en sloeg ze een arm om mijn blote lichaam heen.

Maar het was al te laat. Hij beurde Anna op, zei nog iets gemeens in haar gezicht en gooide haar zo de reling over, het water in.

‘Ik had nooit gedacht dat jullie een stelletje zouden kunnen zijn,’ zei Peter lachend. ‘Ik vind jullie wel bij elkaar passen. Serieus Charlie. Overweeg het eens. De ware. Zij is het misschien wel.’

‘Ontmaagd me. Hier op de wc. Op deze boot,’ hijgde ze in mijn oor.

Waarom was elke stap die ik zette een consequentie voor een ander. Waarom was de blik van mijn ogen voldoende om een stel in verlegenheid te brengen? Hoe kon het dat mijn drang naar andermans lichaam het leven van enkele christelijke vriendinnen op de kop zetten?

‘Ik was een klein beetje geobserdeerd door haar. Maar obsessie is echt iets anders dan liefde.’

‘Heb je een hekel aan me? Soms geef je me dat idee. Dat ik niet hoor te bestaan.’

Ik voelde een onzichtbare stomp in mijn maag. Had je het dan toch gedeeld? Hoe kon je. Waarom deed hij zo koelbloedig? Ik zou als ik hem was mij direct van het dek afgooien… Ik had verdomme jou geneukt. Twee keer.

Een of andere gozer praatte op het podium over hoe blij hij was dat we hier waren. Toen gingen we met z’n allen bidden. Zelfs ik sloot even mijn ogen en dacht aan niets eigenlijk.

Pas na vijf biertjes had ik het idee dat ik weer mezelf werd. Vrolijk, cynisch, vervelend.

Toen het moment kwam dat ik in totale zelfmedelijden besloot om een emmer naast mijn bed te zetten om daarin te pissen en te poepen kreeg ik een sms; Van Nik.

‘Ik snap jou echt niet,’ zei ze. Ze verdween de badkamer in.

Het was alsof ik ergens was beland waar ik niet thuishoorde. Een rel dat niet de mijne was. De ruzie met haar voelde niet natuurlijk aan en het had vooral geen einddoel.