Aan het begin van de avond kwam ik met een fles goedkope wijn de kamer van Maria binnengewandeld. Rachel zat er ook, maar ze negeerde me de hele avond. Wat ik best wel jammer vond.
Ik wilde zo graag dat ze mij begreep. Ik wilde zo graag met haar de liefde bedrijven.
Roos was er. Een prachtig mager meisje dat op ballet zat. En Anna. Ditmaal zonder haar vriend Peter.
Ze was een saai dom meisje met een aardige snoet, maar een inhoud van een lege ton.
Maria was in goeden doen. We aten HEMA aardbeientaart, dronken goedkope champagne en Bavaria rosebier. Rachel vertelde over haar volleybalwedstrijd. Ik vertelde over mijn bijbaantje in het magazijn.
Ik probeerde met Roos te praten. Ik vond een aanknopingspunt: Boedapest. Daar ging ze binnenkort met haar balletclub heen. Ik vertelde haar welke club ze langs de Donau moest bezoeken voor een onvergetelijke nacht met een Hongaar.
Ze antwoordde ongeïnteresseerd met ‘weet ik’, want ze was er al wel eens geweest. Toen voelde ik me nutteloos/waardeloos/onbegrepen.
Dus besloot ik met Anna te praten, die me al een tijdje zat aan te staren. Ik vroeg hoe het met haar leven ging, maar ze keek me glazig aan en zei weinig terug.
Toen stond ze op en rekte zich uit en zag ik nu pas haar slanke lichaam. Ze had een strakke buik met een navelpiercing en prachtige kleine borsten die perfect bij haar lichaam pasten.
Rachel had het in de gaten hoe ik Anna bestudeerde en rolde met haar ogen naar boven en keek toen weg van mij.
Ik voelde me een nul en ongewenst. Ik besloot mijn rosebier niet op te drinken en keerde terug naar mijn kamer waar ik de rest van de avond televisie keek.
Ik had me vergist. Rachel wilde niets meer met me te maken hebben. En ook Maria leek zich deze avond niet echt in me te interesseren. Het was alsof Roos was gewaarschuwd voor mijn gedrag. Dat ik me opdrong. Dat ik verkeerde gedachtes had.
De nieuwsgierige relatie die tussen mij en Maria en Rachel was ontstaan, was alweer doodgebloed.
Toen ik rond 23.00 uur naar de wc liep om een glas kraanwater te pakken, botste ik tegen Anna op.
Ik voelde hoe ze me beet pakte en me kort tegen haar lichaam aandrukte om me in amper een seconden weer los te laten. Ze zei ‘sorry’. Ik ook.
We bleven elkaar aankijken en ik voelde me opeens heel stoer en zelfverzekerd en knap en lekker.
‘Kom je wat drinken bij mij?’ vroeg ik toen.
‘Je weet dat ik een vriend heb,’ zei ze. ‘Dus, niet dat je het verkeerd opvat.’
‘Begrijp ik.’
‘Nee, dat is dan duidelijk.’
‘Yes.’
We stapten mijn kamer binnen. Ze sloot de deur en deed haar haar los. Ze glimlachte naar me, terwijl ze een vinger in haar mond stak.
Ik kwam op haar af en we zoenden als beesten.
Ik mocht haar niet. Ik had niets met haar te bespreken. Ik wilde haar niet zoenen. Maar haar lichaam was zo aantrekkelijk.
Het liefst wilde ik Rachel. Of Roos. Nu had ik Anna.
Het maakte me even niet meer uit. Dit lichaam was fantastisch. Ze was dom. Ze zei vaak: ‘Wist ik niet’.
Toch kon ik het niet laten. Om met haar te blijven zoenen op mijn kamer. Omdat ik – omdat ik me zo ontzettend verveelde dit leven.