Gepubliceerd tussen 26 juni 2012 - 13 november 2012

1. De dans

Ze wilde niet met me naar bed. Ze wilde voor me dansen.

2. Zes simpele stappen om ontslagen te worden

Blut. Nul. Nakkes. 0,0. Al mijn spaargeld, ooit gekregen toen ik zestien jaar was, nu verdwenen. Ik vond al vrij snel een baan dankzij een kennis uit het uitgaansleven. Het was een vrij simpele administratieve baan. Dat was ook het enige pluspunt.

Op de werkvloer heerste een judas-sfeer. Omdat de managers zelf incapabel waren om erachter te komen wie niet zijn werk goed deed (75 procent van de werkvloer), vond 25 procent van de werknemers het nodig om de 75 procent te corrigeren met schreeuwende, dreigende en bevooroordeelde e-mails.

Als de 75 procent vervelend terug reageerden was de stap naar de incapabele manager snel gezet en dreigde ontslag (waar het ook bij bleef.) Ik kreeg een e-mail van een collega Nicolien dat ik een poststuk bestemd voor een klant niet goed in een postbak had gelegd. Ik had het doorzichtig venstertje van de envelop naar beneden op de stapel gelegd.

Ai.

Dat had andersom gemoeten, betoogde zij, want dit kon eventueel misschien soms in het uiterste geval problemen veroorzaken bij de postkamer. Blijkbaar.

De corrigerende mail deed pijn, omdat ik niet kon geloven dat iemand zich hier druk over maakte. Het voelde vernederend en onrechtvaardig.

Toen heb ik uit protest op Google een plaatje van een magere negroïde man uit Afrika gezocht die duidelijk de symptomen van honger vertoonde en deze naar haar teruggestuurd, als protest dat er wel grotere problemen waren in de wereld dan het envelop venstertje.

Helaas kon ik niet weten dat de vrouw heel heel heel dik (met nadruk op heel) was en ze dacht dat ik haar belachelijk maakte om haar corpulent voorkomen. Dus was ik weerloos tegenover de incapabele manager en kort daarna werkloos.

3. Nicolette

Door haar kleine lengte, kinderlijk gezicht en hoge stem zou niemand haar 29 jaar geven.

Door haar kleine verhoudingen leken haar borsten enorme meloenen. Haar vriend kon onder invloed van alcohol ook maar twee plus punten opnoemen van haar.

Arme Nicolette.

Altijd vechtend tegen de vooroordelen en stomme grappen over haar lengte. Ze had intellect, maar niemand wilde het zien. Ze zagen een klein meisje met borsten. Viespeuken.

Ik had een groot zwak voor haar, maar ze nam mijn charmes niet serieus. Ze kende mijn reputatie. Ze kende mijn streken.  Helaas.

4. Wakker worden in een vreemd bed

Waar was ik beland? Wie was zij? Ik kende haar niet. Ze lag op haar buik, half naakt te slapen. Ik was naakt. Zou het?

Wat heeft een vrijpartij met een onbekende voor zin als ik het de volgende dag vergeten ben?

Waar was ik in godsnaam? Het was een studentenkamer. Duidelijk.

Bank, bureau bed en koelkast op een plek. Ik stond op en liep naar haar houten bureau.

Ik zag filosofische boeken liggen: Nietsche, Wittgenstein.

Oh God. Een intellectueel. Dat zijn de freaks. Te veel hersenen, te weinig levenservaring om te weten dat mannen het gewoon kunnen uitmaken. God, zo ging ze me nog stalken, omdat ze dacht dat neuken liefde was.

Ik moest hier weg. Uit de hel van mijn kater. Dorst. Ik moest weg voordat ze zou ontwaken.

**Pepsi. **

Onaangebroken. Op haar tafel.

Zou ik? Ze bewoog zich, in haar bed. Ze opende haar ogen. Ze zag me.
Pepsi. Weg. Nu. Nu! ‘Wat doe jij hier nog?’ zei ze.

‘Pepsi.’

‘De deal was erin en voor 9 uur wegwezen. Zo komt hij nog thuis! Oprotten!’

‘Wat?’

‘Oprotten!’

5. Ze wil me en wel nu

Ze keek naar me. Ik herkende haar ergens van. Maar van wat? Ze liep op me af. Wat moest ik doen?

‘Hallo’ zei ze.

‘Hoi fleur.’

‘Ik heet Klaar.’ verkeerd gegokt. ‘Als je eenzaam bent… Mag je mee komen…’

‘Juist. Om morgenvroeg je kamer uitgeschreeuwd te worden?’ Zei ik.

‘Dat weet je. Ik heb een vriend. Hij werkt altijd ’s nachts.’

6. De val

Het idee dat ik hiermee wegkwam was hoogmoed.

Natuurlijk zat ik in Klaar, toen hij onverwacht te vroeg thuis kwam.

Hij sleurde me naakt uit bed, gaf me een knal in mijn gezicht en gooide me toen uit het raam.

Toen sloot hij het raam en hoorde ik hem schreeuwen. Tegen haar. Ik rolde over het schuine dak naar beneden, kon me nog net vastpakken aan de goot, voor ik te pletter zou vallen.

Met mijn pielemans en harige kont hing ik aan de dakgoot van een studentenhuis in Kanaleneiland.

Wie ging mij redden? Wie wilde mij redden?

Vallen of naakt bewonderd worden door de stad. Ik moest een keuze maken.
Ik viel. En toen ik de grond raakte, bleek het allemaal realiteit.

7. Carnaval is over

Op de een of andere manier had iedereen – ik zeg – iedereen gehoord van mijn avontuur in mijn blote kont.

Ja, ik lag te krikken met Klaar terwijl haar vriend binnen kwam.

Ja, hij had me naakt uit het raam gegooid. Ja, ik had mijn stuitje zwaar gekneusd toen ik van het dak viel. Ja, haha.

Lachen… Klaar over.

8 Nacht voor Berlijn

Ik was de herrie ’s nachts, de verleiding van de alcohol in de ochtend en de zinloze 1 minuutgesprekjes omdat we elkaar 24 uur per dag zagen zat.

Het was tijd voor aparte verhalen en rust in mijn hoofd. Ik moest weg uit Utrecht. Ik moest weg uit het studentenhuis.

Berlijn zou de bestemming zijn. Mijn Berlijn…

9. De poes

Mijn katers in de ochtend wendden nooit. De hoofdpijn, het ellendige gevoel dat je hele lichaam je gaf.

Uitgeput, spierpijn, de nadorst. Alsof een bulldozer zes keer over me heen was gereden.

Een constant stromende waterleiding naar mijn maag toe, zal me niet kunnen verlossen van de dorst.

10 Luchtverzakking deel 1

De nacht voor mijn vertrek naar Berlijn hadden we een kelder in de binnenstad afgehuurd en een feest georganiseerd met dj Torso en dj Howdy.

De op dat moment populairste dj’s van de ondergrondse scene in Utrecht.

De kelder was afgeladen vol en de meute juichte de twee dj’s toe alsof het popsterren waren. Het was een nacht om nooit meer te vergeten. Althans, dat zeiden ze.

Ik trok de hitte, de zweetlucht en sigarettenrook niet meer en vertrok vroeg in de nacht voordat het feest überhaupt begonnen was. Ik was niet eens dronken. Ik zwierf toevallig samen met Anja door de stad.

Ze was een goed verzorgde rustige meid met lang donker blond haar en grote bruine ogen. Ze had iets liefs en onschuldigs over zich.

Ze deed waar ze zin in had en daardoor was ze verre van onschuldig. Ik wist dat veel jongens gefascineerd waren door haar. Ik vond haar oppervlakkig.

Ik kende haar al drie jaar maar had nog nooit meer dan drie zinnen met haar gewisseld. Ze kon me niet echt interesseren. Ik denk dat haar uitstraling me weinig deed. Het zou wel wederzijds zijn geweest…

11 Luchtverzakking deel 2

Deze nacht was anders. Anja en ik wandelden door de stad en praatten over de mensen die we kenden met hun vreemde eigenaardigheden en de rare acties die ze hadden. We zaten voor meer dan een uur aan de Oude Gracht.

We deelden een blikje bier en rookten in een korte tijd elkaars pakjes sigaretten leeg.

Na die nacht kon ze me nog weinig boeien, alleen als we elkaar zagen keken we elkaar net iets langer en vriendelijker in de ogen aan en dachten voor een fractie van een seconden aan deze nacht terug.

Het was een bijzondere nacht die we samen nooit meer konden herhalen. Alles wat we aan elkaar te vertellen hadden, was op deze avond gedeeld. Meer zat er voor ons twee niet in.

We hadden het over jeugdzondes en hoe we naar de sterren in de hemel keken. Ze vertelde me dat haar vader overleed toen ze acht jaar was en haar moeder kunstenares was met een cocaïne verslaving.

Ze had in haar prille tienerjaren in tehuizen en gastgezinnen gezeten. Het enige wat ze nu wilde in haar leven was rust en regelmaat. Toen we beiden achter elkaar aan het gapen waren was de tijd om.

We keken elkaar recht in de ogen aan en we knuffelden elkaar innig als een bedankje voor deze bijzondere tijd samen. We beloofden elkaar om nog zo’n nacht door te brengen en beiden wisten we dat deze belofte nooit zou worden ingelost.

Nooit.

12 Aus Berlijn

Ik vertrok. Naar Berlijn. Met de trein. Voor een korte stop. Om vervolgens door te reizen naar de rest van Europa. Met mijn rugzakje. Ik kwam aan in de stad en kon niet weten dat ik er voor meer dan een maand zou blijven hangen.

13. Hostel killer

Ik ontmoette in een hostel in de wijk Kreuzberg een Russische blondine met hoge hakken uit Moskou. Ze was in Berlijn voor het avontuur; van haar make-up doos, haar kledingkast gepropt in twee koffers en een handtas vol handtasjes.

Ik hoopte dat ze me wilde. Omdat ik het nodig had. Ik kon haar weinig bieden. We verstonden elkaar nauwelijks. Ik wilde het geluid van de tv samengevat in twee worden: ‘Turning down’. Zij dacht aan de rode knop, ik gehoorzaamde twijfelachtig en drukte op de rode knop: tv uit. Zij schaamde zich. Ik zei streng: ‘That is turning off’ Toen waren we stil. Ik zei dat ze mooi was.

Zij begreep me niet. Ik geneerde me dat ze m’n compliment niet begreep. Toen kwam Gunter uit IJsland. Hij wisselde twee woorden met haar, we gingen met z’n drieën dansen in een club in Oost-Berlijn en vul de rest zelf maar in.

Gunter haalde drank voor haar en hemzelf. Ik probeerde te dansen met haar. Hij zat aan haar kont. Hij wees naar een schaars geklede dame met een te diepe decolleté en ik zei dat het ‘horny’ was. Toen zei Gunter tegen mijn Russin dat ik dat wijf geil vond, waarna ze me raar aankeek.

Toen ze begonnen te zoenen, ging ik aan de bar zitten. Dronken dronk ik mijn verdriet weg, om in het hostel op de slaapzaal wakker te worden en te merken dat ze niet bij elkaar in bed lagen. Voor wat het waard was.

Hostel killer.

14. Liefs uit Berlijn

Haar geur, haar gezeik, haar vochtige streken, haar misplaatste ondergoed, haar lieve arm om me heen.

Ik wilde neuken en wel nu.

Dus verleidde ik een niet te verleiden domme lolita met borsten die groter waren dan haar hoofd. Omdat ze erom vroeg met haar te strakke kleding en uitdagende blik. Omdat ze het wilde. Maar ik dacht aan Jessie. Ik miste haar, met een zoen, uit Berlijn.

15 Dansen in Berlijn

Hij serveerde me een glas whisky met ijsklontjes erin  aan de verlaten bar in een ongezellig verlichte hotel aan de bar en amper twee uur later stond ik in een sauna discotheek te dansen met drie slanke Franse dames in los zittende jurkjes met een grote slang aan de onderkant van hun onderarmen getatoeëerd.

Dit was het meest vreemde feestje waar ik ooit was geweest, hier in West-Berlijn. Een blonde meid met een kort geknipt kapsel, had haar kuif naar links gekamd.

Haar blauwe ogen, elven oortjes en iets te rood gestifte lippen met haar blanke huid keken me zwoel aan.

Ze zoende me kort, glimlachte en stopte een ijsklontje in haar mond.

Ik achtervolgde haar, dwars door het dansende publiek heen en wilde weten hoe ze heette, hoe oud ze was en of ik bij haar mocht slapen.

Ze stopte bij de bar, keek me uitdagend aan en tikte ongeduldig met haar vingers op de toonbank. Ik zag dat ze nagels beet. Ik bestelde een martini voor haar en nam zelf een glas water. Ze vertelde me dat ze Sara heette en nadacht over een joint. Ze kwam uit Hannover en was toe aan een verzetje.

Ik stelde mezelf voor, maar ze had weinig interesse in wie ik was en waar ik naar toe wilde. Ze keek continue in de zaal van dansende mensen en negeerde mijn blik.

Toen beet ze op haar lip, keek me snel aan, gaf me een zoen en liep weg. Ik volgde haar met mijn ogen en zag hoe ze ging dansen met een jongen in een witte blouse met een donkere baard onder zijn kin en kaaklijn. Hij had een grote dunne grijze bril op en was iets gezet.

Hij danste dronken met een zo goed als leeg glas bier, terwijl hij haar in zijn armen nam. Hij ging achter haar staan en ze dansten samen op de muziek. Hij pakte haar vast bij haar buik.

Ze genoot en ze zag dat ik keek. Ze draaide haar hoofd om en begon de jongen te zoenen. Ik kon niet meer kijken en bestelde direct bij de bar een glas vodka lime.

Ik goot het in een keer naar achteren en liep weg van de danszaal.

16. Dansen in Berlijn deel 2

Een meid met een bol hoofd en prachtig blond loszittend haar keek me lang aan en vroeg hoe ik heette. Ze had een kort leren jack over haar zwarte jurk aan.  Ik was gefascineerd door haar bolle toet.

Ze heette Anne en had zin om met me te zoenen. Ik zoende haar dunne lippen en stak toen mijn tong in haar. Ik voelde haar tanden en proefde de drank en mijn eigen sigaretten smaak. Ze zoende beroerd. Ze was blij dat ik haar gezoend had en zocht oogcontact met een vriendin van haar, hopend dat zij het had gezien. Ze vroeg nog een keer hoe ik heette en zei er direct achteraan dat ik mooi was.

‘Charlie,’ zei ik weer in haar oor. Ze vroeg me of ik haar over heel de wereld zou volgen. ‘Nee, waarom zou ik? Geen enkele meid is een achtervolging waard.’ Ze zette een pruillip op en zei dat ik gemeen was. Toen wilde ze me weer zoenen, maar daar had ik geen zin.

Misschien, later in de nacht, als er geen betere meiden waren te vinden. Op de dansvloer danste ik op Lou Reed, David Bowie en The Smiths. Ik danste en zag een slanke meid met een bruin getinte huid, lange zwarte haren en bruine ogen, licht opgemaakt met een roze kleur. Ze keek me aan en keek toen ongeïnteresseerd weg.

Een uur later zat ik uitgeput aan de bar, door een rietje een glas cola te drinken. Ze kwam bij me staan, Anne, met haar prachtige wenkbrauwen.

Ze leunde met haar handen op mijn boven benen en keek me aan en ik zag in haar ogen dat ze smeekte om een zoen, om haar vannacht bestaansrecht te geven. Haar glimlach was onschuldig en gelukkig.

Tussendoortje

Ze wilde me. Anne. De Duitser. Uit Hamburg.