Ze zwegen beiden toen ik in de ochtend de keuken inkwam. Hun lichamen keerden ze zich naar me toe. Alsof ik er niet mocht zijn.
Rachel en Maria kletsten toen verder. Alsof ik er niet was.
Dat moest een goed teken zijn.
Misschien had Anna haar mond gehouden over afgelopen nacht. Dat betekende dus dat we een geheim hadden. Omdat zij al een relatie had. Omdat haar vriendinnen (Maria en Rachel dus) dit nooit zouden goedkeuren.
Ik maakte voor mezelf filterkoffie. Ik scheurde een pak Douwe Egberts Masterblender open met een aardappelmesje. Met een soeplepel gooide ik de koffiefilter vol. Ik deed er water in. Ik knalde dat ding dicht en drukte op het oranje knopje.
De twee praatten over de laatste film van Woody Allen. Ik wachtte geduldig en luisterde naar het gepruttel van de machine. Alsof ik het leven hoorde. Wat me deed denken aan Anna.
Wat had ik gedaan. Egoïst. Egoïst. Egoïst.
Ze keken me beiden aan. Alsof ze mijn gedachten hadden gehoord.
Ik schonk mijn Starbucksmok vol met koffie. Ik deed er drie suikerklontjes bij. Ik roerde alsof ik ze niet zag kijken.
Ik nam een slok. Ik keek verlekkerd.
En zei toen: ‘Whats up?’
‘Heeft Anna vannacht bij je geslapen?’ Vroeg Rachel met haar hand in de zij.
Ik nam nog een slok van mijn koffie. Ik wist even niet wat ik moest zeggen.
Liegen of de waarheid?
‘Ik denk ‘t,’ zei ik. Cool.
‘Is ze nog op je kamer?’
Ik zette mijn kop terug op het aanrecht.
‘Ze is vannacht vertrokken, zonder mij gedag te zeggen,’ zei ik.
‘Nou, ons dus ook niet. Wat hebben jullie gedaan?’
Ik pakte mijn mok weer op, roerde nog maar eens door mijn kopje koffie. De wereld interesseerde me niet. Ik was cool.
‘Wat twee mensen doen.’ Stilte. Spanning opbouwen. ‘Praten.’
‘Over wat?’ Vroeg Maria fel.
‘Over de oneindigheid van het universum.’
Dat vond ik dus een grappige opmerking. Want Anna was zo dom, dat dit nooit het onderwerp had kunnen zijn. Ik glimlachte daarom maar naar de twee. Vooral omdat ik ‘m heel cool zei.
Maar zij konden er niet om lachen. Een telefoon ging.
‘Klootzak,’ zei Maria. Toen nam ze de telefoon op en liep de keuken uit.
Cool blijven nou. Ik nam nog een slok koffie.
Waarom ik triest was
‘Jij bent echt triest,’ zei Rachel na een vijf minuten durende stilte.
Ik haalde mijn schouders op. De enige manier om een belediging te pareren, was je schouders op halen. Echt waar.
Vijf minuten later kwam Maria terug. Met tranen in haar ogen.
‘Wat heb je gedaan met Anna? Ik had haar huilend aan de lijn. Wat de kut heb je gedaan? Zwijn?’
Oké. Nou wist ik het ook niet meer. Twee booskijkende meiden. Dit was ondraaglijk. Ik wilde dit helemaal niet. Ik moest bekennen.
‘Je hebt gelijk. Het spijt me. Ik zit op een pad dat zo donker is dat ik zelf niet meer weet wat ik aan het doen ben,’ ratelde ik eruit voor ik er erg in had.
‘Lul. Je kunt zo niet met haar omgaan. Waarom is ze blijven slapen?’
‘Dat wilde ze. Echt. Ik was het niet.’
‘Het is dat ze net zoals ik als maagd het huwelijk in gaat met haar verloofde Peter. Anders had ik gedacht dat jullie wat anders hadden gedaan,’ zei Maria boos.
‘Okeeeey,’ zei ik. Ik draaide me om en zette mijn koffie weg. Ik moest terug naar mijn kamer. Weg uit deze keuken. Weg uit deze wereld. Voor ik mijn hele ziel blootlegde.
‘Wat. Heb je het met haar gedaan?’ Vroeg Rachel. ‘Ze is maagd!’
Zo dachten ze nog dat ik haar christelijke maagdenvliesje had doorboord.
‘Echt niet. Zij was dus echt niet maagd,’ zei ik toen maar als verdediging.
Maria liep rood aan. Ze begon vreemde bewegingen met haar arm te maken en sputterde ongeloofwaardige woorden uit haar mond. Toen trok al het bloed uit haar gezicht. Lijkbleek werd ze.
Ze zocht steun bij de vensterbank. Ze pufte uit.
‘Oh my god. Het is dus waar,' zei ze fluisterend. Toen verhief ze haar stem: 'Hoe kun je Charlie! Lul. Ik moet hier echt weg,’ zei Maria hysterisch. ‘Je vernietigt elk moraal dat ik in me heb. Je bent een nachtmerrie voor elk braaf meisje. Je kent geen moraal. Totaal niet. Je denkt met die pik van je. Lul. Hoe kun je? Godverdomme. Godverdomme.’
‘Rustig nou Maria,’ zei Rachel.
‘Ik bedoelde het niet zo. Het was gewoon heel verwarrend allemaal,’ zei ik. ‘Heel verwarrend.’
‘Fok jou. Echt. Lul.’
Ze bekijken het maar
Maria sprintte de keuken uit. Rachel huppelde erachteraan. Ik gooide de pot koffie door de gootsteen. Ik had opeens nergens meer zin in.
Dit was niet hoe ik mijn ochtend had gepland. Nu was ze weer overstuur. Door mij.
Ik liep naar mijn kamer en ging staren naar het plafond.
Me afvragen of hun wereld en mijn wereld wel te verenigingen waren. En of dat de reden was dat Anna mijn kamer in kwam om met me te neuken. Omdat ze wilde ervaren hoe het is om in vrijheid keuzes te maken, terwijl je in werkelijkheid een ketting rond je enkels had zitten. Vastgeketend aan je eigen christelijke omgeving. Ze was tenslotte verloofd met Peter. Ze was nog niet eens twintig jaar.
Drie kwartier later stond Rachel in mijn kamer.
‘Je had een belofte gemaakt Charlie. Een belofte.’
‘Ik heb Maria met rust gelaten! Zoals je zei.’
‘Was Anna maagd?’
‘Nee man. Alsof jij nog maagd bent.’
‘Nee Charlie. We willen niet allemaal als maagd het huwelijk in. Ik had je hoger ingeschat. Echt. ‘
‘Nou. Sjezus. Het was allemaal niet zo bedoeld, oké? Ze wilde het zelf ja? We wilden het allebei. Telt dat soms niet?’
‘Ze is zó kwetsbaar. En jij maakt daar zó misbruik van. Jij bent a-relexed. Jij bent niet cool. Je bent een lul. Van het ergste soort.’
‘Ik wil mezelf veranderen, echt. Ik ben er ook klaar mee,’ zei ik als laatste redding. Wat ik misschien wel meende.
‘Je denkt alleen maar aan jezelf. Dat is jouw probleem. Egotripper. Cynicus. Arrogante klootzak.’
Toen liep ze weg. Ik probeerde later die dag nog een gesprek aan te knopen met Maria. Om haar te feliciteren met haar verjaardag. Maar ze sloeg de deur voor mijn neus dicht.
Ik voelde me lullig. Vooral omdat ik het niet zo bedoeld had. Vooral omdat Anna me helemaal niets deed.
En nu was iedereen teleurgesteld in mij.
Iedereen.