‘Ik heb over je gedroomd,’ zei ik tegen Maria. Het was mijn zoveelste poging om in contact met haar te komen. Sinds ik met haar vriendin naar bed was geweest, negeerde ze me.
Totaal. 120%. Alsof ik niet bestond.
‘Wat deed ik in je droom,’ zei ze met een duidelijke ondertoon dat suggereerde; ik wil je niet spreken. Ze had een handdoek in haar hand. Op de overloop. Die onze kamers met elkaar verbond.
‘Ik had gedroomd over jou en die penvriend van je.’
‘Sjors.’
‘Whatever.’
‘Maar Sjors heb jij toch nooit in het echt gezien? Ik weet niet eens hoe hij eruit ziet.’
‘Nee, maar hij was wel in mijn droom,’ zei ik nogmaals.
‘Hoe wist je dat hij Sjors was?’
‘Daarom.’
‘En toen.’
‘Heb ik hem in elkaar geslagen,’ zei ik.
‘Wat?’
‘Ik dacht eerst dat ik het niet had gedaan. Maar jij liet me in mijn droom inzien dat ik dat wel had gedaan. Begrijp je. Ik sloeg hem in elkaar om hem een lesje te leren.’
‘Ik snap jou echt niet,’ zei ze. Ze verdween de badkamer in.
Ze sloeg de deur dicht. Draaide het ding op slot. Even was ik verbaasd. Had ze me wel goed verstaan?
‘Maria. Zo bedoelde ik het niet. Maria. Je liet het me inzien in mijn droom. Dat is toch mooi? Maria? Maria? Het was maar een droom. Kan ik toch niet helpen dat het zo liep? Maria?’
De kraan ging aan. Tien seconden later de douche zelf.
Ik was geboren om verkeerd begrepen te worden.
Schrijf je in voor de nieuwsbrief en ontvang het e-book “Hoe ik een vreemdeling ontmoette die zei me te kennen uit een vorig leven (maar me nog steeds een klootzak vond)” gratis in je mailbox.