episode 9 - psychokiller

Sign in Subscribe

episode 9

A collection of 25 posts

#9.26. Ik kon haar nemen, maar ik wilde haar helemaal niet

#9.26. Ik kon haar nemen, maar ik wilde haar helemaal niet

Na de lunch vertrokken ik, Hugo en Kurt terug naar Utrecht. Het afscheid was kort en kil met Rosalie. Rob en de moeder knuffelden ons alsof we hun kinderen waren. Net over de grens in Nederland besloten we bij een wegrestaurant een kop koffie te drinken. Ik zat tegenover Hugo.

#9.25. Je kunt niet alleen alles hebben, eigenlijk heb je gewoon helemaal niets

#9.25. Je kunt niet alleen alles hebben, eigenlijk heb je gewoon helemaal niets

Een zwaar gevoel maakte mij meester. Het was alsof ik naar mezelf keek van boven. Een wanhopige womanizer uit Utrecht die dacht indruk te maken op een model uit Milaan. En dat was juist de crux. Zij zag zichzelf niet als model. Zij zag zichzelf als Rosalie met al haar

#9.24. Hoe je een gevoelige jongen moet spelen om met een meisje naar bed te gaan

#9.24. Hoe je een gevoelige jongen moet spelen om met een meisje naar bed te gaan

Ik hing met mijn rug tegen de muur aan met een half gevuld flesje bier in mijn hand. Rosalie stond tegenover me. Dicht in de buurt van mijn gezicht. Twee vijftigjarige mannen aan de bar keken me met interesse aan. Ik was minder nieuwsgierig. Sinds zij die Waalse krullenbol [https:

#9.23. Toen we gingen schuifelen

#9.23. Toen we gingen schuifelen

De natte straten van Brussel begonnen vat op me te krijgen. Het geroezemoes van de verschillende talen. De zwijgzame Belgen. Rosalie die in al haar schoonheid met haar wiegende kont voor me wandelde. Naast dikzak Hugo. Dit was de avond dat het moest gebeuren. Magie. Dronkenmanschap. Liefde. Ik wilde Rosalie

#9.22. In Brussel kwam ik erachter dat ik niks met Nederland heb

#9.22. In Brussel kwam ik erachter dat ik niks met Nederland heb

Ik, Hugo en Kurt slenterden door Brussel heen op een druilerige dag. Manneke pis was een dieptepunt. A lot of fuzz about notin’. We aten een broodje in het Warandepark. We bezochten het Koninklijk paleis en Musea voor Schone kunsten. De werken van Dali waren fascinerend. Ik heb ademloos zitten

#9.21. Met wie ik graag seks zou willen hebben

#9.21. Met wie ik graag seks zou willen hebben

Rob kwam niet. We aten in een restaurant in de buurt van de Grote Markt wat. Toen verliet Rosalie ons. Ze ging een bevriend model bezoeken in Anderlecht. Teleurstellend. Om de moeder van Kurt niet eenzaam achter te laten, besloten we terug te gaan naar het huurappartement en daar wijn

#9.20. Simone de Beauvoir

#9.20. Simone de Beauvoir

Het gehuurde appartement viel niet tegen. Een vierkamerappartement dat simpel maar luxe was ingedeeld. Een breedbeeldscherm. Sonos-stereo. Een Senseo. De familie van Kurt had geld. Dat was duidelijk. Ik zat languit op de rode stoffen bank met een kop koffie in mijn handen. Naast me zat Hugo op zijn PSP

#9.19. Drie zoenen op de wang is een vreemde manier van groeten

#9.19. Drie zoenen op de wang is een vreemde manier van groeten

In Breda pikten we de moeder van Kurt op. Het was duidelijk te zien waar Kurt en Rosalie hun looks vandaan hadden. Al was daar weinig meer van over. Slechts de contouren van een ooit prachtig gezicht en lichaam. Nu was het een rimpelige weggerookte en weggedronken huid in een

#9.18. Hoe Football manager mijn leven verpestte

#9.18. Hoe Football manager mijn leven verpestte

Elk stereotype beeld dat ik kon bedenken over een gamer, bezat Hugo. Ogen diep weggevallen in zijn zwarte oogkassen, een onverzorgde grote bos krullen op zijn hoofd en een te papperige buik. Hij droeg All Stars-schoenen en sweaters waarvan de kleur vorig jaar al vaal was. Hugo was een man

#9.17. Die ene kater op die ene vrijdagochtend

#9.17. Die ene kater op die ene vrijdagochtend

Het duurde even voor ik in de gaten had wie tegen mij praatte. Ik opende mijn pijnlijke ogen en dacht even na waar ik behoefte aan had: 1. Zonlicht 2. Frisse lucht 3. Een glas kraanwater Mijn rechterarm reikte naar de gordijnen en gaf daar een ruk aan. Het zonlicht

#9.16. Ik probeerde mezelf te zijn, echt

#9.16. Ik probeerde mezelf te zijn, echt

Ze hadden iets dat ik normaal niet om me heen zag. Die prachtige platte buiken, die perfecte kleine borsten en uitgesproken gezichten. En als de (foto)camera ze ving, werden ze iets dat groter dan het leven was. Ik beken. Ik kon uren op internet zoeken naar foto's

#9.15. Hoe je iemand op Whatsapp blokkeert

#9.15. Hoe je iemand op Whatsapp blokkeert

Kurt stak een frietje in zijn mond en kauwde met zijn mond open. Als een echte dronken man. We zaten in cafetaria de Baron. ‘Ik zou die vrijheid wel eens willen ervaren. Dat gevoel dat tijd er niet toe doet’, zei hij. ‘En dat denk je in de Filipijnen te

#9.13. Gedachtes van een loner

#9.13. Gedachtes van een loner

Ik haalde een verfrommeld pakje uit mijn zak en gaf het aan Sasha. Ze haalde een sigaret eruit en stak ‘m aan met een kleine aansteker van haarzelf. ‘How is life?’, Vroeg ze me. ‘Wel oké. Ik ben met je ex Kurt op stap. Hij is binnen aan het dansen

#9.12. We dansen

#9.12. We dansen

De groene discolichten vielen precies op Kurt. Hij bewoog met zijn hoofd en armen alsof ze een waren. Hij was een van die gasten op de dansvloer die zonder arrogantie of zelfverzekerdheid danste alsof niemand keek. In zichzelf, vol zelfvertrouwen en plezier. Kurt was die onbereikbare gast waar elk meisje

#9.11. Vrouwen laat je wanhopig achter in de kroeg

#9.11. Vrouwen laat je wanhopig achter in de kroeg

Het stelde me gerust dat Kurt Rachel had achtergelaten in de kroeg. Prima als zij met elkaar in bed doken. Ik gunde Kurt zijn chicks. Ook de chicks die ik nooit kon krijgen. Maar niet vanavond. Niet nu we eindelijk weer met z’n twee door Utrecht zwierven. Net zoals

#9.10. Een ongewenste zwangerschap is het beste te vergelijken met een ongewenst gesprek

#9.10. Een ongewenste zwangerschap is het beste te vergelijken met een ongewenst gesprek

Onafgebroken lang keek ik naar Kurt en Rachel. Zij zat op de barkruk en was met haar haren aan het spelen. Hij stond naast haar als een don juan met een hand in zijn broekzak en een andere hand om haar regelmatig aan te raken. Hij begreep het vroeger al

#9.9. De mensen die alleen aan een tafel in de kroeg zitten II

#9.9. De mensen die alleen aan een tafel in de kroeg zitten II

Kurt en ik zwegen beiden. Rachel stond precies tussen ons in. We hadden dit gespreksonderwerp [https://www.psychokiller.eu/9-8-de-mensen-die-alleen-aan-een-tafel-in-de-kroeg-zitten-i/] al anderhalf jaar genegeerd. Alsof het niet bestond. En nu was het opeens uitgesproken. Tegen een waardeloos mens zoals Rachel. Het was een van de vele barsten in onze vriendschap.

#9.8. De mensen die alleen aan een tafel in de kroeg zitten I

#9.8. De mensen die alleen aan een tafel in de kroeg zitten I

Het was suf dat ik nu alleen aan het tafeltje zat en Kurt daar met Rachel aan de bar stond te praten. We kenden elkaar en dan bleef ik hier zwijgzaam zitten. Dit was awkward. Ze zou vast denken waarom ik niet bij hen kwam staan. Ik wilde niet met

#9.7. Ik heb receptoren in mijn brein die me bewust maken dat mensen naar me staren

#9.7. Ik heb receptoren in mijn brein die me bewust maken dat mensen naar me staren

Soms voelde ik de ogen branden op mijn lichaam. Alsof ik een onzichtbaar zintuig had voor gestaar van een ander. Het maakte me altijd licht ongemakkelijk. Ik was me opeens bewust van elke beweging die ik maakte. Een vermoeiende bezigheid. Hoeveel mensen op aarde waren zich 24 uur per dag

#9.6. Meiden in korte rokjes zijn soms hopeloos verdwaald

#9.6. Meiden in korte rokjes zijn soms hopeloos verdwaald

Terug aan tafel in deze niet hippe kroeg keek ik Kurt dwingend aan. Het zat me nog steeds dwars dat hij die gast vijf euro gaf [https://www.psychokiller.eu/9-5-de-klootzak-in-mij/]. Bovendien liet hij mij alle rondjes betalen, omdat hij zogenaamd zo arm was. Kurt zag mijn donkere blik en

#9.5. De klootzak in mij

#9.5. De klootzak in mij

We stonden buiten in de kou een sigaret te roken. De alcohol had mijn ziel overgenomen. Ik merkte dat ik hier niet te veel op moest letten. Het liet me duizelen en bracht een vlaag van angst met zich mee. De angst om hier flauw te vallen [https://www.psychokiller.

#9.4. Wel je nagels wassen

#9.4. Wel je nagels wassen

Tientallen minuten vlogen voorbij toen we een nieuwe kroeg zochten waar we verder konden chillen. Ze waren te vol. Te leeg. Te alternatief. Te hip. Te vaag. We eindigden uiteindelijk na een lange wandeling door de binnenstad van Utrecht bij een café vlak bij de Stadsschouwburg op Lucasbolwerk. We gingen

#9.3. Eten, neuken en een klootzak zijn

#9.3. Eten, neuken en een klootzak zijn

Ik draaide me om op mijn stoel en keek kort naar de twee meiden. Ze stonden dicht tegen elkaar aan bij de bar en keken vluchtig naar Kurt. Waarschijnlijk hadden ze de twintig jaar nog niet aangetikt. Onervaren meiden uit de provincie die voor het eerst op kamers woonden in

#9.2. Conversaties in de kroeg

#9.2. Conversaties in de kroeg

Kurt trok zijn zwarte stropdas recht en deed de kraag van zijn witte overhemd goed. Toen stak hij een sigaret op. De laatste kroeg in Utrecht waar dit nog kon. Hij had de gave om zijn geldloos bestaan te maskeren met zijn kledingkeuze op avonden als deze. Zijn lange haren

#9.1. Dat troosteloze gevoel dat je hier niet hoort te zijn

#9.1. Dat troosteloze gevoel dat je hier niet hoort te zijn

Het overviel me. Dat verstikkende gevoel. Dat het allemaal voor niets was. Ik probeerde het te maskeren door met mijn ogen dicht te dansen. Door gewoon te blijven bewegen en vragen elegant te negeren, door naar mijn oor te wijzen en dan naar de geluidsboxen. Ik danste swingend met mijn