Na de lunch vertrokken ik, Hugo en Kurt terug naar Utrecht. Het afscheid was kort en kil met Rosalie. Rob en de moeder knuffelden ons alsof we hun kinderen waren. Net over de grens in Nederland besloten we bij een
episode 9
#9.25. Je kunt niet alleen alles hebben, eigenlijk heb je gewoon helemaal niets
Een zwaar gevoel maakte mij meester. Het was alsof ik naar mezelf keek van boven. Een wanhopige womanizer uit Utrecht die dacht indruk te maken op een model uit Milaan. En dat was juist de crux. Zij zag zichzelf niet
#9.24. Hoe je een gevoelige jongen moet spelen om met een meisje naar bed te gaan
Ik hing met mijn rug tegen de muur aan met een half gevuld flesje bier in mijn hand. Rosalie stond tegenover me. Dicht in de buurt van mijn gezicht. Twee vijftigjarige mannen aan de bar keken me met interesse aan.
#9.23. Toen we gingen schuifelen
De natte straten van Brussel begonnen vat op me te krijgen. Het geroezemoes van de verschillende talen. De zwijgzame Belgen. Rosalie die in al haar schoonheid met haar wiegende kont voor me wandelde. Naast dikzak Hugo. Dit was de avond
#9.19. Drie zoenen op de wang is een vreemde manier van groeten
In Breda pikten we de moeder van Kurt op. Het was duidelijk te zien waar Kurt en Rosalie hun looks vandaan hadden. Al was daar weinig meer van over. Slechts de contouren van een ooit prachtig gezicht en lichaam. Nu
#9.18. Hoe Football manager mijn leven verpestte
Elk stereotype beeld dat ik kon bedenken over een gamer, bezat Hugo. Ogen diep weggevallen in zijn zwarte oogkassen, een onverzorgde grote bos krullen op zijn hoofd en een te papperige buik. Hij droeg All Stars-schoenen en sweaters waarvan de