#9.15. Hoe je iemand op Whatsapp blokkeert
Kurt stak een frietje in zijn mond en kauwde met zijn mond open. Als een echte dronken man.
We zaten in cafetaria de Baron.
‘Ik zou die vrijheid wel eens willen ervaren. Dat gevoel dat tijd er niet toe doet’, zei hij.
‘En dat denk je in de Filipijnen te gaan vinden.’
‘Bijvoorbeeld. Of Vietnam of Laos of zo.’ Hij doopte een friet in een grote klodder ketchup en bracht het naar zijn mond. ‘Echte vrijheid. Dat lijkt me zo’n fantastisch gevoel.’
‘Ik dacht altijd dat Psycho killer dat gevoel gaf. In ieder geval bij mij. Niet bij jou?’ Vroeg ik.
‘Echte fucking individuele vrijheid. Dat niemand iets van me wil. Dat niemand wat van mij verwacht. Gewoon nul verplichtingen. Ik hoef niet te ontsnappen. Gewoon zeven maanden met een rugzak reizen.’
‘Ik vond het niet zoveel aan. Ik werd er vooral eenzaam van.’ (Zie episode 4).
‘Ja, maar jij bent Charlie. Niets in het leven kan jou plezier bezorgen. Zelfs als vijf dertigjarige milfs met borsten tot hun knieën naakt voor jou zouden staan, vraag jij je nog af wie van de vijf borstkanker zou krijgen en of ze dan hun borsten preventief zouden moeten verwijderen.’
‘Zou Sasha boos op mij zijn?’
‘Fuck Sasha. Met haar waardeloze vriend. Wat je tegen hem zei. Pardon, schreeuwde, was de fucking waarheid. Goed dat je voor haar opkwam. Maak je niet zo druk. Je hebt hem toch niet mishandeld?’
Ik zei niets. Hoe verder de nacht vorderde, hoe vreemder ik terugkeek naar mijn actie.
‘We moeten vaker op stap gaan’, zei Kurt. ‘Doet me denken aan vroeger. Toen we als twee geile pubers in de club aan het dansen waren en onafgebroken lang staarden naar mensen die met elkaar aan het tongen waren.’
Ik gaf Kurt een boks met mijn vuist.
Toen piepte mijn telefoon. Ik gleed over het scherm en zag een Whatsapp-bericht van Rachel:
Hey knapperd. Heb je het nummer van Kurt voor me?
Zij had lef. Om mij lastig te vallen voor hem.
Ik ging naar mijn instellingen in mijn Iphone. Ik klikte op Whatsapp, toen ging ik naar privacy en toen naar de geblokkeerde gebruikers. Ik voegde Rachel toe aan de lijst. Toen stopte ik mijn telefoon terug in mijn zak en keek kort Kurt aan of hij iets had opgemerkt.
Hij was het zout van zijn vingers aan het likken.
Ik kon het niet helpen. Een kleine glimlach verscheen bij mijn mond. Een kleine.
Kurt keek me aan en schoof zijn bakje friet van hem vandaan. ‘Ik bedenk me opeens iets.’
‘Wat.’
‘Ik heb je verteld toch dat ik morgen naar Brussel ga? Familieweekend. Hugo gaat mee. Joran heeft afgezegd. Ga je ook mee?’
‘Brussel?’
Mis niets. Ontvang het volgende verhaal direct in je mailbox
Credit foto: snffnglu