Ik voelde me ouder en ouder worden. Mijn verleden rekte zich steeds [https://www.psychokiller.eu/1-ik-vind-mijn-vrienden-niet-meer-leuk/] meer uit in mijn hoofd. De pijn van schaamte en afkeer was nu nog vers. Maar ik wist nu al dat over een paar jaar het gevoel was vervaagd. Dat ik dan zou

Ik wenste dat geweld een opluchting zou moeten zijn voor een hele hoop opgekropte gevoelens. Gewoon een steen in iemands kop rammen. Net zo hard tot zijn hersenen er aan de andere kant uit kwamen. En dan overladen worden met een gevoel van euforie, voldoening en een schoon geweten. Ik

Ik voelde me opgelucht [https://www.psychokiller.eu/8-15-bros-before-hoes/]. Sinds Hein in ons leven was gekomen [https://www.psychokiller.eu/4-verlangen-naar-21-juni/] het een verkeerde kant op tussen Nik en mij. Een onnodige verkeerde kant. Ik was de enige die het zag. Nu was het weer oké. Soort van. Hoe ik

Uitgeput pakte ik een biertje van achter de geïmproviseerde bar op dit Psycho killer feestje [https://www.psychokiller.eu/8-14-dansen-doe-ik-niet-voor-mijn-plezier/] in Nieuwegein. Nik kwam op me af en zei: ‘Charlie, we moeten praten.’ Twee minuten later stonden we op het dak van het kantoorpand. Ik zag de Dom aan de

Ik danste alsof mijn leven er vanaf hing. Op dit Psycho killer-feest in een verlaten kantoorpand in Nieuwegein. Ik baalde dat Nik nota bene Hein en Chuck had uitgenodigd [https://www.psychokiller.eu/ik-veroordeel-niet-per-definitie-dikke-vrouwen-ik-bejubel-hun-kleding/] . We hadden er in de aanloop van dit feest flink ruzie over gemaakt. De andere Psycho

‘Wat mot je,’ zei PJ tegen me toen ze de deur opendeed. ‘Ik wil praten.’ ‘Over wie.’ ‘Over je ex, Hein.’ ‘Die kan rotten in de hel. Dat meen ik.’ Ze sloot de deur voor mijn ogen. Ik belde nogmaals aan. Ze deed met een loeichagrijnig gezicht open. Ik moest

Ik voelde me vaak verwijderd van alles om me heen. Ik had het idee dat ik alles om me heen niet meer kon aanraken. Als mensen me belden, wilde ik niet opnemen. En als ik zin had om te feesten en graag met ze wilde drinken, konden ze niet. Ik

Puk maakte me de volgende dag wakker met de mededeling dat ik moest gaan. Ik lag als een foetus op haar piepende Ikea-stoel. ‘Waarom mag ik niet blijven?’ Vroeg ik met een schorre stem. ‘’Je hebt me geen enkel moment het idee gegeven dat je iets voor me voelde. Je

Ik zat aan de rand van haar bed in haar kamertje in een smerig flatje in Overvecht. Ik zat na te denken wat ik hier deed en wat ik morgen rond dit tijdstip zou doen. Puk sliep. De langs denderende vrachttreinen lieten de ramen hard trillen. Ze had weinig discipline.

Ik had de meest troosteloze seks ooit. Met een meid die ik in mijn hoofd heel hoog [https://www.psychokiller.eu/2-hoe-backspacen-het-nieuwe-backpacken-wordt/] had zitten. Ook al had ik maar tien minuten met haar gepraat toen zij heel space was en ik heel dronken [https://www.psychokiller.eu/3-als-we-beiden-dronken-zijn-gaan-onze-gesprekken-eigenlijk-nergens-over/] . Ze lachte

Wie had vrienden nodig als elk meisje in de rij stond om een blik van mij te krijgen. Waar had ik diepgaande gesprekken [https://www.psychokiller.eu/3-als-we-beiden-dronken-zijn-gaan-onze-gesprekken-eigenlijk-nergens-over/] voor nodig, als mijn ogen overal naar toe konden gaan. Waar had ik Nik voor nodig als hij alleen maar pijn en

Na de pannenkoeken [https://www.psychokiller.eu/6-toen-hein-wilde-weglopen/] besloten Nik en ik een sigaret te roken op het balkon. De zon kleurde de lucht oranje. Daar maakte Nik een foto van. Met die treurige Overvechtflats op de voorgrond. ‘Wat zou Instagram zonder de zon zijn,’ zuchtte ik hard. Maar Nik

Hein sprak me op de gang aan. Toen ik net besloot naar huis te gaan. ‘Alles goed?’ Vroeg hij. Ik haalde mijn schouders op en trok toen mijn jas aan. Wekenlang had hij mijn gedachtes nauwelijks verlaten. Ik had een aantal keren hardop in de spiegel gezegd dat ik me

Liselotte, de vriendin van Nik was jarig [https://www.psychokiller.eu/5-vind-me-leuk/]. Dat vierden zij in hun huurwoning in Overvecht. Ik was er ook. Want als je heel lang bevriend met elkaar was, dan mocht je ook op de verjaardag van de partner van je vriend komen. Zodat ik me

Ik zat languit op mijn stoel bij het raam. Het verrotte ding stond op een kier. Ik rookte mijn vijfde sigaret in een uur. Ik blies de rook richting de buitenlucht, maar die blies het net zo hard weer terug de kamer in. Mijn ex Jessie zat op een zwarte

Een uur later kwam ik het spacemeisje aan de bar tegen. Ze had haar witte pak opengeritst. Ik zag dat ze daaronder alleen een zwarte BH aan had. Waar ze zich blijkbaar niet voor schaamde. Het waren kleine borsten die prachtig bij haar slanke lichaam pasten. Ze keek me aan

Ik zat in een of andere vage tent bij de Voorstraat in Utrecht. Hier was een spacefeest aan de gang. Op het feestje waren mensen die droomden van een backpack-reis door de ruimte heen (backspacen). Het was een feestje waar jonge vrouwen rondliepen met mannenkapsels. En waar mannen hun wimpers

Ik was daar een beter mens geworden. Sterker. Individualistischer dan ooit. Ik zal nooit meer in de val trappen dat ik de bevestiging nodig had van mijn bestaan. Vriendschap was me niets waard.