‘Charlie?’ Vroeg Nathan. ‘Hmm’, antwoordde ik. ‘Slaap je al?’ ‘Hmm.’ ‘Ik ben gewoon dronken.’ ‘Hmm.’ ‘Ik bedoel echt katje-lam-dronken. Niet nu. Nu is het alweer wat afgezwakt. Maar ik bedoel eerder vannacht.’ ‘Hmm.’ ‘Ik was gewoon zo dronken dat ik niet goed wist wat ik aan het doen was.’ ‘Hmm.

Ik had een methode ontwikkeld om te zien hoe erg ik van de kaart was. Als ik in mijn hoogslaper op mijn zij op mijn kussen lag en naar mijn digitale wekker keek die met draad aan de spiralen was geknoopt, en ik de cijfers in vertigo-vorm voor mijn ogen

Nathan danste als een sukkel. Zijn armen bewogen veel te slap mee met zijn heupen. Zijn bewegende voeten en benen waren ver uit de maat. Toch kreeg hij het voor elkaar om met de blondine in haar leren rok een pirouetje mee te draaien op de maat van de muziek.

We zaten in het café bij mij om de hoek. Een Ierse pub met alleen maar mannelijke stamgasten met enorme buiken. De enige dame hier was de vrouw van een van de stamgasten. Een opvallende blondine met opgestoken haar die een veel te korte leren rok aan had en een

Ik en Nathan zaten op de bank zwijgend tv te kijken met een bord pasta op schoot. Nathan slurpte de pasta naar binnen, terwijl hij zijn ogen niet van het scherm af hield. Ik had een korte deja vu naar onze jeugd. Zo zat hij altijd op de bank. Zijn

Met een jas en een rugtas in zijn hand stond hij voor mijn deur: mijn grote broer [https://www.psychokiller.eu/10-1-schreeuwen-helpt-niet-tegen-sadisten/]. Hij knikte naar me en wilde doorlopen. Ik blokkeerde in een reflex de voordeur en besefte me toen pas dat ik hem helemaal niet in mijn huis wilde

Sjoerd hief zijn rechter hand omhoog in de McDonalds in Utrecht. ‘Luister vriend. Ik zeg het je eerlijk. Soms wou ik dat ik jouw leven had. Ik moet het doen met mijn hand. En die eenzame lelijke meisjes die de hele avond me geen enkele blik willen gunnen. Tot het

‘Neuk jij op je eerste date?’, vroeg Sjoerd net voor hij een hap van zijn Big Mac naar binnen werkte in de McDonalds op de Oudegracht. Het was zondagmiddag. De rest van Utrecht zat op terrasjes, in winkelpanden of in bed. Wij zaten in de McDonalds. Onze kater van een

Buiten was het nog warmer dan binnen. Een klamme warmte deze avond. En het was pas lente. Ik stak een sigaret op en liep naar mijn fiets toe. Ik haalde het slot van mijn achterwiel af en zag dat in mijn voorband geen lucht meer zat. Het was lang geleden

‘Zo, wat is er met jou gebeurd? Heb je geblowd?’, vroeg Kurt aan me. Hugo en Kurt stonden met z’n twee met hun handen in hun zak aan de zijkant van de dansvloer. Op de dansvloer waren vooral jonge meiden aan het dansen. Volgens mij ergens bij de basketballijnen.

Yori lag met haar benen wijd op een gymkast. Mijn ogen wilde maar niet wennen aan de donkere ruimte. Het was een opslaghok voor gymspullen. Het rook naar volleyballen en zweterige sportschoenen. De ruimte werd slechts verlicht door de zaklamp op mijn Samsungtelefoon die ik op de grond had neergelegd

‘Waar zou jij een blog over willen beginnen?’, vroeg Kee . Ze keek me verveeld aan. Ik krabde achter mijn oor en haalde mijn schouders op. ‘Ik zou graag een antiblog willen beginnen over meiden die van paarden houden’, zei ik. ‘Dat beeld van vroeger op het schoolplein raak ik maar

Ik stak een sigaret op en liep naar de blond geverfde meid met leren jack toe aan de bartafel. Zij kon het weten wie de chick in de blauwe cocktailjurk was. Zij heette tenslotte Kee wat leek op ‘Oké’. Ik ging bij haar staan en wachtte tot ze opkeek. Dat

Tiesto galmde door de luidsprekers van de dj. Te hard met te veel ruis en bass. Nog zo’n ding met gymzalen. Hoe hard de muziek ook stond, het bleef galmen als een gymzaal… Iedereen keek instinctmatig naar de deur van de gymzaal. Daar moest het gaan gebeuren. Toen, op

Hoe erg je best ook deed, gymzalen bleven gymzalen. Ondanks de slingers, de discoverlichting, de ronddraaiende discobal, de tafels vol hapjes en de bartafels met kaarsjes en borrelnoten en gevulde champagneglazen, zag het er nog steeds uit als een gymzaal. Het was nog niet echt druk op deze vrijdagavond. Groepjes

Ik had een obsessie voor het seksleven van mijn broer Nathan en Johanna. Als ik de kans had, keek ik door het sleutelgat. Het was die ene zaterdagmiddag dat ik aan mijn huiswerk zat en haar hoorde kreunen. Het ging het hele huis door. Zo’n kreun van een schaap

Johanna was de graatmagere chick van mijn broer Nathan. Ze kwam ‘s avonds en in het weekend altijd langs als mijn moeder niet thuis was. Nathan zei nooit wat over haar. Alsof ze niet mocht bestaan in het leven van mij en mijn moeder. Als ze hier was sloten zij

Mijn vrienden zouden nooit kunnen geloven dat een vier jaar oudere meid genaamd Yori in mij geïnteresseerd zou zijn [https://www.psychokiller.eu/10-2-het-trauma-van-ter-land-ter-zee-en-in-de-lucht/]. Zij hield van jongens zoals ik, dat kon niet anders. Zij zou de echte Charlie zien. Zij keek dwars door mijn jeugdige lichaam heen en zag

1. Limp is nix ‘Je houdt je bek’, zei Nathan tegen me. Hij had van die lange vette haren en zo’n Limp Bizkit T-shirt aan. Hij liep toen de gang in, terwijl hij de deur van de woonkamer openliet. Ik kon me de stemmen nog goed herinneren. Opgewekte meidenstemmen

1. Broederliefde bestaat niet Mijn broer was een vreemd wezen. Hij lag elke zaterdag en zondag tot 15.00 uur in bed. Als hij uit bed was gestapt, bewoog hij zich sloom en duf door het huis richting de koelkast of de televisie. De enige vorm van communicatie tussen ons