sombere hitsigheid

Beperkte oplage.

‘Meen je dat nou echt? Dat je me na vandaag nog wil zien?’ vroeg ik. ‘Of denk je nog steeds dat ik een naïef meisje ben?’

Als we uit eten gingen, schoof Peter altijd de stoel iets naar achteren om mij te laten zitten.

Hij vroeg zittend op de rand van het bed of we nog een keer gingen vrijen of naar buiten zouden gaan voor wat kerstinkopen.

‘Oh nee?’ vroeg ik. ‘Dus als ik dit doe, vind je dat oké?’

Ze zeggen dat je het verleden beter kan begraven op een plek waar niemand meer komt.

Een kort somber hitsig verhaal uit het Sombere hitsigheid-universum.

Tekstversie hoofdstuk 1 van mijn (luister)boek Sombere hitsigheid #0: Onbegrepen.

Oké. Oké. Oké. Ik heb je gehoord!