‘Hey Charlie’, zei iemand. Ik wist niet voor hoe lang ik hier in de hoek van dit gebouw lag. Stoned. Dronken. Kleine teruggetrokkene lul. Een volle blaas. ‘Charlie.’ Ik stond als een oude man op en keek in het gezicht van een klein ventje met sproetjes. ‘Iemand heeft de politie

Molly kende ik via via. Ze was aan de chubby kant. Niet lelijk. Niet knap. Wel uitdagend. En sexy. Motherfucking sexy. Ze heette overigens niet echt Molly. Zo noemde iedereen haar. Zo noemde ze zichzelf. We liepen rond 21.00 uur door Utrecht heen, op een nazomerse dag. ‘Ik had

Vervolg op Een originele manier om iemand te dumpen: Begin over de dood [https://www.psychokiller.eu/13-2-een-originele-manier-om-iemand-te-dumpen-begin-over-de-dood/] Ze had het uitgesproken. In dit café. Op zondagmiddag. Ik had haar vier weken niet gezien en nu had ze het gezegd: ‘Het moet stoppen’. Ik had het zien aankomen. En tegelijkertijd

Vervolg op We zijn gewoon fuck buddies, oké? [https://www.psychokiller.eu/13-1-we-zijn-gewoon-fuck-buddies-oke/] Het was aardig druk voor een zondagmiddag in de Ierse pub. Een groepje mannen stond bij de bar naar een rugbywedstrijd te kijken op een televisiescherm. Ik zag mensen biljarten. En ik zag Kee bij het raam

De tijd dat ik aan niemand iets verplicht was kon ik zo verlangen naar een lichaam. Het hield me wel eens wakker ’s nachts. Zelfs na drie keer rukken, bleef ik aan een vrouwenlichaam denken. Het maakte me niet uit wie het was. Gewoon. De warmte. Iemand om me te vergezellen.