‘Hey Charlie’, zei iemand.

Ik wist niet voor hoe lang ik hier in de hoek van dit gebouw lag. Stoned. Dronken. Kleine teruggetrokkene lul. Een volle blaas.

‘Charlie.’ Ik stond als een oude man op en keek in het gezicht van een klein ventje met sproetjes. ‘Iemand heeft de politie gebeld. Ik dacht dat je dat wel zou willen weten.’

‘Dus? Moet ik erachteraan bellen en zeggen dat het een vergissing is?’

‘Kan je doen. Maar de ME is al gearriveerd. Jon is aan het onderhandelen.’

‘De ME? Voor deze 200 man.’

‘Ja gast. Nice job. Een feest is geen feest… Nou, je weet de rest van de zin wel.’

De kamer was leeg. Ik hoorde geen muziek. Net zoals ik nergens mensen hoorde praten. Ik zuchtte. Ik knoopte mijn broek los en haalde mijn lul tevoorschijn en begon te pissen tegen een beschimmeld bankstel aan.

‘Charlie. Wat ben je aan het doen? Wat heb je op?’

‘Ik ben helemaal klaar met dit gezeik. Gezeik. Hoor je me? Waar is iedereen? Waarom is deze kamer zo leeg.’

‘Iedereen is buiten aan het feesten. Dat had jij ze aanbevolen.’

‘Aanbevolen’, mompelde ik en probeerde mijn schoenen te redden van de rivier van urine die nu was ontstaan. ‘Waar is Jethro?’

‘Ik zag hem voor het laatst met een dikke vrouw een kamertje in stappen.’

‘De hoer.’

‘Waarom noem je vrouwen dan gelijk een hoer?’

‘Ze is een hoer.’

‘Ik snap dat serieus niet. Hoer dit, hoer dat. Jethro zou dan toch ook een hoer moeten zijn? Of nou ja, gigolo dan.’

‘Hoe oud ben je?’

‘Zeventien.’

‘Vlog je ook over jezelf?’

‘Nee?’

‘Je bent wel aardig moralistisch voor een zeventienjarige.’

‘Je bent je eigen schoenen aan het onderzeiken.’

‘Godssamme. Je leidt me af.’ Mijn linkerschoen was doorweekt van mijn eigen urine. Net zoals het bankstel. Dit sloeg nergens op. Wat was ik aan het doen.

Ik sjokte de woonkamer uit, klopte op een willekeurige deur en riep de naam van Jethro. Ik opende het en zag hoe Molly tegen de muur aan werd genomen door Jethro.

Molly keek me verbaasd aan. Jethro glimlachte.

‘Wil je meedoen? Moet je honderd euro bijleggen.’

‘Nee dankje. Ik ben al afgetrokken door haar vandaag.’

Jetho bewoog met zijn witte billen heen en weer.

‘De ME staat buiten’, zei ik.

‘Dat krijg je er van als je iedereen naar buiten stuurt, inclusief de dj en zijn soundsystem.’

‘Heb ik dat echt gedaan?’

‘Heb je nog een condoom over of zo? Ik wil zo van sekspositie wisselen. Ze is zo stroef dat dat het condoom verkloot.’

‘Houd je bek’, zei Molly en stak een vinger in zijn reet.

Ik draaide me om, stak voor de vorm een hand op en verliet de kamer. De kleine gozer was een sjekkie aan het draaien in de gang.

‘Ah, daar ben je. Als je nog iets van Psycho killer wil redden, zou ik maar mee praten’, zei hij.

‘Wie zegt dat dit een Psycho killer-feestje is?’

‘Dat zei een kennis van me op het schoolplein.’

‘Jullie kiddo’s geloven ook alles. Dit ziet er toch niet uit als een Psycho killer-feestje? Dit is het eindfeest op de middelbare school, voor je gaat studeren. En ik ben hier om op jullie te passen.’

Ik stapte over een plas kots heen en kwam uit in de keuken. Ook daar was niemand te vinden. Ik keek naar buiten en zag tientallen mensen dansen en zingen in de tuin. Terwijl de muziek uit was.

‘Die gaan niet weg’, zei ik. ‘Heb je Sjoerd gezien? Of Nik?’

‘Wie zijn dat?’

‘Is hier nog ergens bier?’ Ik deed de koelkast open. Leeg. ‘Heb je weed of zo?’

‘Ik blow niet.’

‘Verstandig. Je wordt zo passief van weed. Vind je niet?’

‘Het schijnt ja.’

‘Waarom ben je zo braaf.’

‘Ik ben niet braaf. Ik rook shag. En ben voor het eerst op een illegaal feest. En de ME staat buiten om ons zo hier weg te kicken. Dat is toch niet braaf?’

‘Misschien niet’, zei ik. ‘Ik ga naar huis denk ik. Zou ik gewoon de voordeur open kunnen doen denk je en mijn fiets pakken en weg kunnen gaan?’

‘Dat kan.’

‘Wie ben jij ook alweer?’

Hij zei niks.

‘Wat zou jij doen als iemand vergeet 150 euro mee te nemen uit de pinautomaat. Geld dat ie zelf heeft gepind.’

‘Tegen die gast zeggen.’

‘Echt?’

‘Iemand helpen is onbetaalbaar. Ik krijg daar warme gevoelens van. Zo’n voldaan gevoel. Andere mensen helpen is beter dan drugs. Hormonen en zo. Je weet toch? Geld is zo, ik weet niet. Ik word blijer van een goed gevoel dan een schuldgevoel.’

Ik liep naar de voordeur toe en opende het. Ik werd verblind door diverse koplampen. Met mijn handen beschermde ik mijn ogen. Door de glinstering van het licht heen zag ik een peloton zwaar uitgeruste mannen staan met helmen op en knuppels in hun hand.

Ik pakte mijn fietssleutel en liet die aan de mannen zien. Met mijn handen omhoog strompelde ik naar mijn fiets.

‘Hey lafaard! Waar ga je heen!’, schreeuwde Jon. Ik draaide me om en zag dat hij bij een politieauto stond met Sjoerd. Hij wenkte me zijn kant op.

Ik negeerde hem. Pakte mijn fiets en wilde wegrijden. Wat konden ze me maken? Ik was gewoon een feestvierder die naar huis wilde gaan.

‘Hij is de organisator!’, schreeuwde Jon. ‘Toch Sjoerd?’

Oké. Ik kon nu hard wegfietsen. Maar ik was wel dronken en stoned. Een agent zou me makkelijk met een knuppel van m’n fiets kunnen slaan, me vervolgens kunnen arresteren en me aanklagen voor het organiseren van een illegaal feest. Ik draaide me om en fietste naar Jon en Sjoerd toe. Oom agent knikte naar me. ‘Ben jij de organisator?’

‘Niet echt’, zei ik.

‘Als de meute niet binnen een kwartier vertrekt grijpen we in en arresteren we iedereen die hier aanwezig is. Iedereen.’

‘Zoals ik al zei, dit is niet mijn feestje.’ Ik keek naar Sjoerd. ‘Al die jongeren. Suffe jazz-plaatjes. Niet echt mijn ding.’

Jon keek me eigenaardig aan. Net zoals Sjoerd.

‘Tot ziens mannen.’

EINDE

Vanaf 23 december een korte nieuwe roman online. Om de dag het vervolg van digital love. Mis niets.