Jethro had een 100 vierkante meter groot appartement bij Utrecht centraal. Het gaf uitzicht over de daken van Wijk C.

Jethro zat op de eettafel met zijn voeten leunend op een stoel. Hij knipte nauwkeurig zijn teennagels met een tangetje. Hij deed waar hij zin in had.

Luke en Karel waren er ook. Twee vrienden van Jethro.

‘Ik heb mijn eerste blow job gekregen op een Psycho killer feest een aantal jaar geleden. Ik zweer het je. Sweet fucking lips’, zei Luke. Hij zat aan de eettafel, op zijn telefoon.

‘Hoe oud was ze? Dertien jaar?’, vroeg Karel.

‘Veertien. Ja. Veertien. Is het illegaal om als zestienjarige een pijpbeurt te krijgen van een veertienjarige?’

‘Toen ik 10 jaar was befte ik al veertienjarige wijven. Toen ik zestien werd, deed ik het met je moeder. Begrijp je?’

‘En wat neuk je nu? Bejaarden?’, vroeg Jethro.

‘Fucking bejaarden?’

‘Ik neuk geen bejaarden. Ik neuk nog steeds de moeder van Luke. Lekker. Nachtenlang. Bam. Bam. Bam. Van achteren. Als een loops teefje’, zei Karel.

‘Wat is de obsessie met de moeder van Luke?’, vroeg Jethro.

‘Je kent mijn moeder niet eens’, zei Luke.

‘Jewel.’

‘Nee. Anders zou je dit niet zeggen. Eikel.’

‘Wat dan? Is ze zó lelijk?’, vroeg Karel.

‘Ben je necrofiel?’

‘Wat?’

‘Ik vraag of je necrofiel bent.’

‘Hoezo.’

‘Omdat je met mijn moeder neukt.’

‘Ga weg.’

‘Niet ga weg.’ In een rappe beweging stond Luke op, klom over de bank heen, langs mij, greep Karel bij de keel en gaf met zijn ellenboog hem een tik op zijn kop. Daarna vielen ze beiden op de grond.

‘Jongens. Jongens. Denk aan de gordijnen’, zei Jethro.
Karel pakte Luke op bij de oksels en wilde hem tegen de muur aanzetten. Maar Luke verzette zich zo hevig dat ze beiden opstonden en weer omvielen tegen de gordijnen aan.

‘Hé godverdomme. Wat zei ik nou over de gordijnen. Rian heeft ze uitgezocht. Ze komen uit fucking Kashmir of zo. Ik wil geen gezeik.’

Luke duwde Karel van zich af en streek zijn overhemd recht. ‘Homo. Beetje naar mijn anus grijpen.’

‘Mocht je willen, stinkduitser’, zei Karel.

‘Sorry voor dat Charlie. Die twee zijn hopeloos. Vorig jaar zaten we in Ibiza. In een villa. Waardeloos. Als de kans er was gooiden ze elkaar het zwembad in. Elke keer weer. Elke keer weer nieuwe kleding aan. Een nieuw mobieltje halen. Nieuwe aanstekers. Nieuwe pakjes peuken.’

‘Klinkt vermoeiend.’

‘Het was geweldig. Oh, trouwens, wil je wat coke?’

‘Neh’, zei ik.

‘Hoe zo nee?’

‘Ik ben meer van de weed.’

‘Weed? Oké. Niet achter je gezocht. Maar helemaal cool. Luke. Ga even wat weed halen. Er zit een shop aan de Vleutenseweg.’

‘Het regent buiten’, zei Luke.

‘En in Tokyo waait de wind.’ Jethro stapte van de eettafel af en haalde zijn portemonnee tevoorschijn en gaf hem een briefje van 20 euro. ‘Heb je voorkeur voor weed Charlie? Amnesia moet je proberen. Amnesia? Amnesia voor Charlie.’

‘Ik heb geen jas bij me’, zei Luke.

‘Waarom heb je geen jas bij je.’

‘Cindy zette me af. Met de auto.’

‘Jezus Christus Luke. Dan pak je de jas van Karel’, zei Jethro.

‘Die stinkduitser krijgt mijn jas niet’, zei Karel.

‘Ik heb expres mijn jas achtergelaten bij Cindy. Zodat ik nog is een keertje kan langs wippen. Begrijp je. Wippen.’ Hij begon hard te lachen om zijn eigen grap. Zelfs Karel grinnikte mee.

‘Dus Charlie. Heb jij dit wel eens gedaan? Je jas of horloge achterlaten?’, vroeg Jethro me.

‘Ik weet niet. Het klinkt vrij ingewikkeld. Je laat je jas toch niet achter? Dan bel je haar toch gewoon op? Als je ballen hebt’, zei ik.

‘Ballen, grappig dat je dat zegt’, zei Jethro.

‘Inderdaad. Sukkel.’ Karel gaf Luke een stomp tegen zijn bovenarm. ‘Hoor eens wat Charlie zegt. Hij kan het weten. Hij is van Psycho killer. Sukkel.’

‘Gasten. Chill down. Laten we wat drinken. Nee toosten. Laten we toosten’, zei Jethro.

‘Ja, laten we wat drinken,’ zei Luke.

‘Karel, regel een wiettaxi ofzo. Die bestaan toch? Regel het. Ergens.’

‘Eerst toosten toch?’ vroeg Karel.

‘Ja. Eerst drinken’, zei Jethro.
Jethro liep naar een Ikea-kast toe, bukte en haalde een fles Vodka eruit. Hij gaf het aan me. Ik zag Russische tekens erop staan.

‘Direct uit Wit-Rusland. Het beste wat daar te verkrijgen is. Wel eens in Wit-Rusland geweest? Belarus? Het laatste dictatoriaat van Europa. I love it’, zei Jethro.

‘Laatste dictatuur bedoel je’, zei ik.

‘Wijsneus.’

‘Wanneer was je in Wit-Rusland?’

‘Ik? Naar Wit-Rusland? Je bent gek. Nee. M’n chick.’

‘Rian toch?’ zei ik.

‘Dat is mijn vriendin, sukkel.’ Hij sloeg me met zijn vlakke hand op mijn achterhoofd. ‘Irina. M’n maîtresse, of hoe noem je dat. M’n chick. M’n scharrel.’

‘Ik begrijp het niet.’

‘Charlie. Elke man heeft een relatie nodig. De geborgenheid van een vrouw. Het verzorgende. En iedere man heeft een neukertje nodig. Je weet wel. Dit ding hier heeft ook behoeftes. Ik heb ook fantasieën. Maar goed. Dit wordt te persoonlijk. Irina komt uit Belarus. En ze brengt me wel eens vodka mee.’

Jethro schonk als een ware barman vier borrelglaasjes in een teug vol. Hij gaf ons alleen een glas. We proostten in het Duits en sloegen het in een keer achterover.

‘Fuck deze’, zei Jethro. ‘Ik heb coke nodig. Luke. De coke.’

‘Coke?’

‘Gast. Ik heb je gezegd: bewaar het alsof je zelf de shit hebt betaald. Coke.’

‘Het zit nog in mijn jas’, zei Luke relaxed.

‘Stinkduitser, zei Karel. ‘Ik zei je toch dat hij zo’n laffe Nazi was.’

‘Houd eens op met dat geduits van je’, zei Jethro. ‘Je irriteert me. Het is fucking discriminerend.’

‘Ja flikker’, zei Luke, ‘discriminerend.’

‘Wat zeg ik nou?’ Jethro pakte Luke bij de kraag vast en liet hem toen weer los. Hij schreeuwde toen:

‘Coke!’ Een ader bij zijn keel zwol op, zijn gezicht liep rood aan. ‘Cocaïne! Fucking ko-ko-ko-keen.’
‘Het zit in mijn jas zeg ik toch. En die ligt bij Cindy.’

‘Gaat het halen dan’, zuchtte Jethro. Hij schonk zichzelf weer een glas vodka in en sloeg het in een keer achterover.

‘Ja. Ga het halen’, zei Karel.

‘Hoe.’

Jethro gooide de autosleutels naar me en ik ving ze in een reflex op.

‘Rijd met Luke naar Cindy, wil je? Je bent niet van de kaart toch?’

Ik schudde van nee. Het was niet verkeerd om deze ruimte even te verlaten. Ze kwamen alle drie zo gespannen en fucked up over. Ze hadden iets onvoorspelbaars.

‘De coke. Charlie. Houd hem in de gaten. Ik wil die gast niet weer vier maanden kwijtraken aan die Cindy. En hij is om 0.00 uur jarig.’

‘Jarig?’, vroeg ik.
Jethro tikte Luke met de vlakke hand op de wang. ‘Je dacht dat we het vergeten waren hè? Hoe kan ik jou vergeten.’

Ik keek Luke aan. Hij negeerde mijn blik. Zijn gezicht had wat weg van een zwerver die een briefje van 50 euro door de lucht zag zweven en besefte dat de wind te sterk was om ‘m ooit te kunnen pakken. ‘Zullen we dan maar?’, vroeg ik.

Luke opende de deur en liep zwijgend de gang op. Ik haalde mijn wenkbrauwen kort omhoog naar Karel. Hij haalde zijn schouders op en stak een duim omhoog.