Maar wat is nou een kunstenaar die niet eens voor zijn eigen werk durft uit te komen? Die het niet durft te vertellen? Die het niet durft te promoten?

Enkele boekentips om de dagen mee door te komen, onderverdeeld in categorieën voor mensen die weinig, soms, veel en heel veel lezen.

Ik ben al een paar maanden bezig met een tweede druk voor Digital love. Het was een vrij klinische operatie. Spelfouten eruit vissen, niet-lopende zinnen anders formuleren. Het had net zo goed het boekverslag van m'n zusje kunnen zijn die ik aan het verbeteren was. Een vriend van

1 oktober begint de voorverkoop. Mensen die op de e-maillijst staan, krijgen zondag 30 september per e-mail als eerste de mogelijkheid om te bestellen.

Wanneer is goed genoeg goed genoeg? Wanneer is een verhaal af? Wanneer is de liefde van ons leven de liefde van ons leven? Is 't een magisch gevoel? Weet je...

Weet je waar het boek ZE VOLGT ME NIET TERUG echt over gaat? * Over de liefde van je leven verliezen * Over alle adviezen die je dan krijgt van je vrienden en familie dat er meer in het leven is dan die ene * Over dat die adviezen onzin zijn * Over dat

Vlak na het uitbrengen van mijn roman Vrouwen die Charlie haten, wilde ik snel een nieuw boek uitbrengen. Ik had een fantastisch idee en dat wilde ik zo snel mogelijk op papier zetten. Een novelle. Rond de 100 pagina’s. Snel schrijven. Snel uitbrengen. Tadaaa. Moet lukken. Dat was trappen

Waarom zou ik in godsnaam een boek schrijven en uitbrengen? Ik kon wel tien redenen verzinnen waarom dat geen goed idee was.

Waarom dingen sturen naar mensen die daar eigenlijk helemaal niet op zitten te wachten? Waarom wil ik zo graag goedkeuring van iets waar ik zelf nauwelijks in geloof? En wat verandert er echt als iemand zegt: ‘Leuk werk. We gaan het uitgeven.’

Schrijven is starten. Falen. Herstarten. Falen. Herstarten. Slagen.

Ik wou dat sommige dagen 48 uur duurden. En soms wou ik dat een dag maar 12 uur had.