Wanneer is goed genoeg goed genoeg?

Wanneer is goed genoeg goed genoeg? Wanneer is een verhaal af? Wanneer is de liefde van ons leven de liefde van ons leven?

Is 't een magisch gevoel?

Een: JA DIT IS HET GEVOEL?

En moet dat gevoel constant aanwezig zijn?

En wat als dat gevoel maar niet komt? Niet eens een klein voorteken?

Weet je...

Ik ken dat magische gevoel eerlijk gezegd niet. Ik kan me er wel iets bij voorstellen dat het bestaat, maar ik heb 't nog nooit gehad.

Dus wanneer is goed genoeg goed genoeg?

Ben ik te perfectionistisch als 't op mijn eigen werk aankomt?

Of ben ik te bang om te falen?

Te bang om door een trollen-leger afgeslacht te worden?

Ben ik te bang dat mijn hart weer gebroken raakt in een relatie?

Te bang voor alles wat komen gaat?

Te bang voor alles wat niet komen gaat?

'Een mens lijdt dikwijls het meest door het lijden dat hij vreest' schreef een onbekende dichter ooit.

Dus als ik vandaag de hand schud van een vreemdeling en ik mijn naam zeg...

Dus als ik vandaag de eerste zinnen van een nieuw verhaal begin te tikken...

...hoef ik toch nog niet meteen morgen te trouwen en overmorgen een kind bij de gemeente aan te geven?

...hoef ik toch niet meteen morgen het boek foutloos bij de drukkerij af te leveren?

Ik weet niet of ik ooit magie ga voelen waar zoveel liedjes, films, commercials en boeken het over hebben.

Ik ben er wel achtergekomen dat als vandaag goed voelt en morgen ook, dat dat gewoon prima genoeg is. Voor nu.

En als ik vandaag even twijfel, dat dit gevoel morgen anders kan zijn. En zo niet, dat ik misschien overmorgen tot inzicht ga komen wat ik dan moet doen.

Het boek ZE VOLGT ME NIET TERUG gaat over dat magische gevoel. En het gebrek aan dat gevoel bij de ander...