Ik trok de deur terug in het slot. Ik wandelde terug haar kamer in en stortte me op Jennifer’s bed. Althans. Ik dacht dat het haar bed was.

Ik viel als een verslagen man. In slow-motion. Met mijn ogen dicht.

Ik opende toen kort mijn ogen en zag Jennifer gehuld in haar onderbroek en Bh op een stoel naast het bed zitten. Te wachten op mijn terugkeer. Met haar fluorescerende haarband nog in.

'Wat zeiden ze?’

Ik kon niet antwoorden. Het was vreemd. Vreemder dan toen ik als vijfjarig jochie mijn ouders betrapt had op de badkamer.

Ik draaide me om en trok mijn shirt uit. Mijn lichaam had ruimte nodig.

Ze kwam weer op het bed zitten.

Ze streelde mijn borstkas. Maar ik voelde niets. Ik kon de storm aan gedachtes niet stoppen.

Ik dacht aan PJ, de vriendin van Hein, en hoe hij bovenop Chuck lag.

Ik dacht aan alle blikken die hij me overdag had gegeven. En hoe hij het toeliet hoe Chuck mij de hele dag door kon beledigen en me als een minder mens behandelde.

Ik dacht aan mijn toestand op het toilet en aan het moment dat ik flauwviel.

‘Wat doe ik hier,’ kreunde ik.

‘Je viel flauw, wist je nog.’

‘Nee. Ik bedoel; wat doe ik hier?’

Jennifer ging met haar hand mijn broek in. Ze wreef over mijn onderbroek. Te hard. Mijn ballen deden pijn. Ik had geen kracht om me te verzetten. Het enige wat ik kon uitbrengen was ‘lavalamp’.

Die ze toen uitdeed. Ik hoorde hoe ze haar bh en onderbroek uitdeed en met haar warme lichaam tegen me aankroop. Ik voelde haar adem tegen mijn schouder aan. Haar haarband bleef groen licht geven in het donker.

‘Wat moet je van me,’ fluisterde ik als een verslagen man.

‘Ik wil verbonden zijn. Zo graag met iemand verbonden zijn,’ zei ze. Ze trok mijn broek met enige moeite uit. Toen mijn onderbroek.

‘Moet dat echt?’ Ik had nergens zin in. Ik wilde thuis zijn. Ze moest mijn piemel met rust laten.

Ze streelde mijn dijen en mijn buik. Ik voelde langzaam weer leven in mij komen. Een geilheid dat me genoeg energie gaf om op te gaan in haar lichaam. Om klaar te kunnen komen. Zonder dat ik haar echt zag of wist wie ze was.

Ze bleef mijn dijen strelen, maar negeerde mijn erectie. Ik had geen puf om aan haar lichaam te zitten. Het enige wat ik voelde was haar warmte en haar fijne aanraking.

Ik kreunde van ellende en opluchting. Ik was blij dat ik op bed lag en niets hoefde te doen.

‘Rustig maar Charlie,’ fluisterde ze. ‘We vallen allemaal wel eens flauw.’

We lagen de resterende uren van de nacht warm tegen elkaar aan gekropen. Naakt. Half wakker. Ik lag in de armen van een vreemde. Zij hield me stevig vast. Alsof we elkaar jaren niet hadden gezien.

En het enige wat ik kon denken was Chuck en Hein naakt in een bed. Missionarisstijl.

Mis niets. Ontvang het volgende verhaal direct in je mailbox

< Vorig bericht Volgend bericht >