Een vreemde wending. We zouden eind van de middag samen wat gaan eten bij de McDonalds. Maar in plaats daarvan gingen we naar de Grote Markt. ‘Om iemand te ontmoeten.’
‘Wie gaan we ontmoeten?’
‘Ik heb afgesproken met Chuck. Een oude kameraad van me. Hij woont sinds kort in Groningen.’
‘Hoe bedoel je?’
‘We gaan vannacht feesten met Chuck. Hij sms’te net dat hij toch wel kon.’
Opeens had ik het idee dat ik hier niet meer wilde zijn. Mijn toekomst was grijs geworden. Drie was nooit mijn lievelingsgetal geweest. Ik wilde Hein voor mezelf. Niet delen met een of andere gozer die Chuck heette. We zouden vanavond een onvergetelijke nacht beleven. Met z’n twee…
‘Ik ken hem al mijn hele leven. Chuck is echt cool. Hij zit diep in mijn hart. Ware broederliefde man. Echt,’ zei hij bijna verliefd.
Aansteller.
Op de Grote Markt pikten we hem op. Een lange slungelige jongen die zulke kleine ogen had dat het wel leek alsof hij permanent stoned was. Hij schudde me de hand, maar keek me niet eens aan.
Ik zei mijn naam. Hij zei niets. Toen ging hij praten met Hein over onbelangrijke dingen.
Ze besloten toen naar een terras te gaan. Ik volgde. Wat kon ik anders?
Op het terras, na drie biertjes, keek Chuck mij aan.
‘Dus, Charlie. Wat doe jij?’
‘Ik organiseer feestjes. Wat doe jij?’
‘Ik beledig mensen,’ zei Chuck.
‘Betaalt dat goed?’
‘Best wel.’ Ik keek Hein aan als noodoproep. Dit gesprek ging een vreemde kant op.
‘Hij schreeuwt tegen managers, maakt ze belachelijk en kleineert ze,’ legde Hein uit. Ik keek met opgetrokken wenkbrauwen naar Chuck.
Hij knikte instemmend: ‘Ik schreeuw tegen managers, maak ze belachelijk en kleineer ze.’
‘Daar betalen ze je voor? Klinkt als SM.’
‘Het is alleen verbaal. Wij zijn de generatie die niets willen voelen. Niemand is de baas, we regisseren ons eigen leven. We verdoven ons op feestjes met alcohol en drugs. Maar een generatie eerder dan ons is blij dat ze überhaupt nog iets kunnen voelen. Je moet begrijpen dat onderdanig zijn een lekkere emotie is. Dat is een gevoel dat je leeft, dat je schaamte hebt en dat je nietig kunt zijn en soms haat hebt. Dat je leeft. Begrijp je?’
Ik begreep hem niet.
‘Is het leuk werk?’ Vroeg ik maar.
‘Hartstikke leuk.’
Ik nam maar een slok van mijn bier en besloot er niet meer op te reageren. Chuck was raar. Hij leek de boel nog meer te verdraaien dan Hein altijd deed.
Chuck stond op. ‘Ik zou jou wel eens willen commanderen.’ Hij knipoogde naar me. ‘Nu ga ik naar mijn eigen gezeik luisteren.’
Hij liep weg. Ik keek Hein aan.
‘Is hij gay?’
‘Jezus Charlie, het is 2014. Iedereen is gay. Iedereen is hetero.’
‘Denk je?’
‘Kijk, We zitten in een overgangsfase van een mannencultuur naar een vrouwenmaatschappij. Niets is meer zwart wit. Iedereen is lief. We mogen weer toegeven aan onze vrouwelijke emoties.’
‘Ik heb het niet zo op homo’s,’ bekende ik.
‘Doe normaal.’
‘Het lijkt altijd alsof ze iets van me moeten.’
‘Je lul.’
‘Denk je? Waarom dat.’
‘Weet ik veel Charlie. Stel je niet zo aan,’ zei Hein.
Hij leek echt beledigd. Zou hij me niet begrijpen? Het was meer als grap bedoeld. Je weet wel… Vooroordelen gebruiken als standpunt om zo een lach te ontlokken. Interesseerde mij het op wie iemand viel.
‘Ik vind hem een Chucky Gayfish,’ zei ik tenslotte als laatste vorm van rebellie.
‘Sjezus. Je bent dus echt niet grappig.’ Hein verdiepte zich in zijn telefoon en negeerde me gewoon.
Ik zuchtte diep en keek naar de blauwe lucht. Ik vond ‘m wel goed bedacht.
Mis niets. Ontvang het volgende verhaal direct in je mailbox