Met slechts een klein sfeerlampje aan in de hoek, danste ik de nacht weg in mijn studentenkamer. Met een grote koptelefoon op mijn hoofd en een flesje Grolsch in mijn hand bewoog ik met mijn ogen dicht op de muziek. De gordijnen stonden op een kier open. Langzaam aan schenen

Begin bij 11.1 Albert Heijn is een plek voor verliezers [https://www.psychokiller.eu/11-1-de-albert-heijn-is-een-plek-voor-verliezers/] ‘Je hebt hem flink te grazen genomen’, zei Kee. ‘Zijn neus is verbrand.’ ‘Komen ze ook naar buiten?’ Ik kreeg het slot open en pakte mijn fiets. Kee pakte ook haar fiets. ‘Nee joh.

De buren hadden geklaagd De buren hadden geklaagd. Of het geluid eens wat zachter mocht. Dat deed de organisator. Vervolgens zat hij beledigd naast zijn mengpaneel een joint te roken. In zijn eentje. Dat waren de ergste. Die hun jointjes niet deelden met anderen. Het einde was nabij Het einde

Links en rechts Kee bewoog van links naar rechts door de kamer. Ze ging in een hoekje staan en pakte uit haar tas een ouderwetse Nokia-telefoon die alleen dit soort vage alto meiden hadden. Ik zag links achter haar Sjoerd eenzaam en alleen stiekem naar haar kijken. Rechts van haar

Te vroeg is iets dat hij niet kent Martijn kwam zoals gewoonlijk weer anderhalf uur later aankakken dan we hadden afgesproken. Hij gaf ditmaal zijn poes de schuld. Martijn wilde graag schrijver worden. Hij blogde zijn poëzie al een aantal jaar op het web. Maar niemand wilde het lezen. Wie

Het geluid in mijn oor Ik stond naast de plantenbak de woonkamer te bestuderen. De organisator van dit feestje, had een nieuw sound system gekocht. En dat moest iedereen horen. De bass liet de blaadjes van de plant trillen. We zijn allemaal verbonden Naast me stond Naomi. Ze geloofde erin

‘Ik heb niet zo’n hoge pet op van dj’s, moet ik je eerlijk bekennen’, zei ik. Jim nam een slok van zijn sterke drank, gooide zijn hoofd achterover, begon luid te gorgelen en slikte het toen door. ‘Mij beledig je niet hoor. Geef je ogen de kost in

Hij keek me strak aan toen hij me een hand gaf. Jim droeg een vreemde rode Aziatisch-achtige badjas. Zijn badslippers waren roze. ‘Kom verder’, zei hij. Hij liep voor me uit, door een lange gang richting de achterkant van de woning. ‘Aardig optrekje’, zei ik. ‘Ben je drugslord?’ ‘Gewoon dj.

Dagenlang negeerde ik de gedachte. Nachtenlang ontkende ik de behoefte. Diep van binnen wist ik dat het er was. Als een waarheid die langzaam aan het rijpen was. Ik kon mijn broer Nathan niet langer negeren. Het leek op die ene keer dat ik verliefd was geworden op een meid

Ik had een hekel aan de Albert Heijn op zondag. Al die jonge mensen die hun boodschappen de hele week hadden uitgesteld tot op dit moment. Om met z’n allen massaal in de schappen te graaien tussen de vakkenvullers in, die drukker met elkaar dan hun werk bezig zijn.