#11.5 Het feestje
Het geluid in mijn oor
Ik stond naast de plantenbak de woonkamer te bestuderen. De organisator van dit feestje, had een nieuw sound system gekocht. En dat moest iedereen horen. De bass liet de blaadjes van de plant trillen.
We zijn allemaal verbonden
Naast me stond Naomi. Ze geloofde erin dat alle zielen met elkaar verbonden waren. Social media zou dat in de toekomst gaan bewijzen. Als de techniek nog geavanceerder was en zo. ‘En wat als het bewezen wordt dat alle zielen verbonden zijn?’, schreeuwde ik in haar oor. ‘Wat lost dat dan op?’
Ze verstond me niet
‘Ik versta je niet’, zei ze zes keer achter elkaar.
De muziek maakt me doof
Ik gaf het op mijn antwoord te herhalen in Naomi’s oor. Het zou toch niet veel uitmaken. Sommige woorden waren gedoemd om in de ether geluidloos te sterven.
Nik en z’n chick
Nik stond met zijn vriendin Liselotte naast de boekenkast. Zij aan zij. Niets zou het verbond tussen die twee kunnen breken. Geen vonkende romantiek of een allesoverheersende aura van seksualiteit. Gewoon twee mensen die elkaar door en door begrepen. Ze eisten nooit de aandacht van de groep op. Ze bespraken nooit elkaars relatie in het openbaar. Hun samenzijn was intimiderend.
Mijn broer
Nathan had ik op een stoel naast de stereoboxen gezet. Hij was zo’n kameleon geworden. Het maakte niet uit waar je hem neerzette, hij vermaakte zichzelf prima met een biertje en een sigaretje. Soms zei hij wat, vaak niet. Het maakte nooit indruk op de mensen om hem heen.
Gezichtloos
Ik zag op dit feestje vele gezichten die ik nog nooit eerder had gezien. Alleen ze leken mij niet echt op te merken.
Gierig
Hier was ik dan. Witte wijn drinkend uit een plastic bekertje, omdat de organisator te bang was voor afwas. Het smaakte nergens naar. Niemand die met me sprak. Ik had geen zin om aandacht aan mijn broer te geven.
Stomme doos
Kurt zat op de bank. Zijn vriendin met haar paardenbek Angela zat op zijn schoot. Vroeger had hij de mooiste meiden aan zijn zijde. De vonken sprongen altijd van zijn relaties af. Niet met Angela. Stomme doos. Ze keek me altijd aan alsof ze medelijden met me had dat ik niemand naast me had staan. Ik had medelijden met Kurt dat hij genoegen met haar nam. De sukkel. Ze hadden elkaar een paar weken geleden ontmoet op de kermis ergens in een dorp in Gelderland. Hij was daar met zijn neefje om te feesten en kwam haar tegen. Ze woonde ook in Utrecht, maar was daar opgegroeid. Zo kan het gaan in dit leven. Nu hadden ze een relatie. Ik walgde van relaties.
Mensen die Bas heten hebben rood haar en zijn veel te snel boos
Ik zag een bekende in de hoek zitten op een krukje. Hij nipte voorzichtig uit zijn plastic bekertje. Hij heette Bas. Als hij dronken was, kreeg hij een extreem rode kop. Best handig, als je in je club je vrienden kwijt was. Ze vonden je altijd terug.
Die ene blonde
Een van de eerste levenslessen die ik ooit had geleerd, was mijn crush op Yori. Ik kon nachtenlang niet slapen omdat zij in mijn hoofd zat. Ze gaf me tintelingen over mijn hele lichaam heen, als ik aan haar dacht. Toen ik haar eens een keer aanwees aan mijn vrienden en zij ongeïnteresseerd hun schouders ophaalden en echt niet begrepen wat ik in haar zag, wist ik genoeg. De aantrekkingskracht die een ander op me had, was het meest persoonlijke wat me als mens kon overkomen.
Toen ze binnenstapte
Toen ze de woonkamer binnenstapte en verlegen om zich heen keek, wist ik dat zij zo’n iemand was. Voor Sjoerd. Kee. Een vrouw waar hij direct een enorme aantrekking tot voelde, terwijl al die andere mannen in deze ruimte haar nauwelijks zagen staan. Ook bij mij duurde het even voor ik het ook begon te zien. Ze had wel wat. Ik kon het niet benoemen wat het precies was. Kee zag me staan en gaf me een knipoog. Ik knikte kort terug.
Ik was niet de enige
Ongelooflijk dat Sjoerd jaren achter haar aanliep zonder ook maar een keer gezoend te hebben. Wat zou Kee denken? Dat deze vriendschap voor eeuwig was? Ze praatte met enkele mensen die ik niet kende. En ze praatte uitgebreid met Sjoerd en met Bas. Ik zag aan Bas’ lichaamshouding dat Sjoerd niet de enige was die zich zo aangetrokken voelde tot haar. Met zijn handen in zijn zak had hij zijn heupen naar voren staan, zodat de nadruk op zijn zak kwam te liggen. De sukkel.
Alle zielen zijn echt verbonden met elkaar
Naomi zei in mijn oor dat ze benieuwd was via welke zielen wij met elkaar in verband stonden. Ik keek haar aan en zei: ‘Maar ik ken je toch al. We staan toch al in verband met elkaar?’ Waarna ze optimistisch zei: ‘Maar ik bedoel ons volgend leven.’ Ik keek op mijn horloge en vroeg me af hoe verontrustend het was dat ze nu al zo space aan het doen was. Het was pas fucking 21.54 uur.