#11.4 Je bent DJ? Laat me niet lachen gek
‘Ik heb niet zo’n hoge pet op van dj’s, moet ik je eerlijk bekennen’, zei ik.
Jim nam een slok van zijn sterke drank, gooide zijn hoofd achterover, begon luid te gorgelen en slikte het toen door.
‘Mij beledig je niet hoor. Geef je ogen de kost in dit huis. Het zijn maar woorden wat ze zeggen. Al die spullen om me heen is het tastbare bewijs. Het enige wat telt in de wereld is geld. Succes of geen succes. Artistiek of een ripper. Het zijn maar woorden wat ze zeggen. Geld is het resultaat van wat je hebt gepresteerd in je leven. Verdienen jullie beetje doekoe met Psycho killer?’
‘Nee.’
‘Je lijkt meer op je broer Nathan dan je wilt toegeven.’
‘Het lijkt me toch toffer om in een rockband te zitten dan erover te schrijven’, zei ik.
‘Wat zeg je nu?’
‘Net zoals met muziekjournalisten. Misschien is dat ook wel met jullie dj’s. Willen jullie gewoon niet liever in een band zitten? In de garage aan gitaren pielen met elkaar en dan drie jaar later in een uitverkocht stadion met je haren wapperen op het ritme van de drummer?’
‘Ik? In een band? Je bedoelt elke dag tegen dezelfde gelijkwaardige koppen aankijken? Elk liedje, elke muzieknoot met elkaar in consensus bespreken? Zodat na vijf jaar de chemie weg is en je elkaar de koppen inslaat? Dat bedoel je? Haha. Jij bent echt dom.’
‘Het lijkt me toch fijner dat je bevestigd wordt door creatieve gelijke zielen, dan een massa van 5.000 man die je maar dronken staat aan te gapen. Geld is vast een stimulans voor jou, maar je wilt toch ook een soort van intellectuele bevestiging van je draaikunsten? Volgens mij hebben we maar de support van enkele gasten nodig om door te kunnen gaan. Een paar mensen die het concept begrijpen en je er om roemen.’
‘Geef mij maar dat geld. Let op mijn woorden: Als jullie geld gaan verdienen, zou je zweren dat je Psycho killer alleen bent gestart. Democratie werkt niet. Zelfs niet als een iemand de leider is. Je krijgt scheve ogen. Niet eens om het geld, maar om wie wat doet en of dat wel eerlijk is en zo.’
‘Op play drukken, daar heb je inderdaad geen andere mensen voor nodig. Om een feest te organiseren juist wel. Dat is juist het ding met organiseren. Dat gaat juist om het samen doen en een connectie maken met mensen. Dat kan ik niet alleen,’ zei ik.
‘Ik maak een connectie met mensen man. Serieus. Elke nacht weer. Alsof ik de energie van de mensen begrijp. Het is beter dan welke drug dan ook. Het is fantastisch’, zei Jim.
‘Die stereoboxen naast je dj-tafel maken de connectie. Het energiebedrijf dat al die wattjes en ampères door dat ding laten lopen maken de connectie. Jij drukt alleen op play. Dat zei je zelf.’
‘Jup. Ik klik op play en nu zitten we hier. Jij drinkt van mijn whisky, je zit op mijn bank, onder mijn dak omdat ik al jaren op play klik. Ook jij wilt kapitalistisch succes met Psycho killer.’
‘Ik heb het geld niet nodig.’
‘Aaaah. Is dat het. Ik begin het te begrijpen. Je wilt gewoon gezien worden. Neem een bitch. Ik zweer het je. Dat is the cure tegen die lone wolfs.’
‘Ik ben wel een loner, geen lone wolf.’
‘Ik mag hopen van niet. Of heb je echt destructieve gedachtes over onze samenleving?’
‘Wat?’
‘Die terroristen. Die lone wolfs. Als zij een meisje hadden dat hun echt zag, was er niks gebeurd. Jij bent gewoon te lang vrijgezel. Jij wilt je bestaansrecht halen uit die gasten met wie je Psycho killer organiseert. Wake up. Vriendschap is het meest tijdelijke wat er is. Je kan voor altijd vrienden blijven. Maar de tijd die je nu met ze doorbrengt, houd je nooit vijf jaar vol.’
‘En waar is jouw bitch?’
‘Ik heb geen bitch. Ik haal de bevestiging uit mezelf. Ik heb niemand nodig. Alleen dollars. Op dat punt verschillen wij. Ik ben diep van binnen een Amerikaan. Nederlanders zijn altijd zo met elkaar bezig. Succes is oké, als de rest het maar oké vindt. Dat is in Amerika ondenkbaar.’
‘Wat doe je hier nog.’
‘Hé, mijn whisky en mijn dak. Let op dat toontje van je.’
‘Sorry. Ik wil gewoon weten waar Nathan is. Ik heb vanavond een feestje. Ik zou het tof vinden als hij mee gaat. Je mag ook komen. Als je wilt.’