#11.6 Het feestje II

Te vroeg is iets dat hij niet kent

Martijn kwam zoals gewoonlijk weer anderhalf uur later aankakken dan we hadden afgesproken. Hij gaf ditmaal zijn poes de schuld. Martijn wilde graag schrijver worden. Hij blogde zijn poëzie al een aantal jaar op het web. Maar niemand wilde het lezen. Wie zocht er ook in godsnaam op “poëzie”. Martijn plofte neer op de bank, draaide een joint en kwam vervolgens niet meer van zijn plek af.

Nathan en wiet

Als een aasgier zat mijn broer Nathan te staren naar de joint van Martijn. Maar hij was te verlegen om het te vragen. Ik tikte Martijn op zijn schouders en wees naar mijn broer. ‘Dat is mijn broer. Nathan. Hij wil ook blowen.’
‘Je broer?’, Martijn gaf hem een hand en ging naast hem zitten. Het verbond van de wietrokers. Het maakte niet uit waar ik kwam, de blowers vonden het altijd met elkaar. Alsof ze van de illuminatie waren.

De muziek

Electro klonk uit het nieuwe sound system van de organisator met zijn vieze baard. Hij zat zelf achter het mengtafeltje, druk te draaien aan de knopjes. Iedereen die binnenkwam gaf hij half afwezig een hand. De enige reden dat hij een feestje gaf was om dat fucking sound system te testen met zijn electro-plaatjes.

Tegen 23.00 uur

Tegen 23.00 uur zat de woonkamer stampend vol met mensen. We stonden tegen elkaar aan gedrukt. Als een blik sardientjes. Ik kreeg nauwelijks adem. De nicotine en wietlucht had de kamer overgenomen. Ik zag Naomi honderduit tegen mijn broer kletsen. Martijn lag stoned op de bank met zijn telefoon te spelen. Ik zag Sjoerd verdacht vaak rondom Kee cirkelen. Had ze het zelf in de gaten?

Een elektronische vliegenmepper

Twee lange slungels met petjes op hun hoofd hadden een elektrische vliegenmepper meegenomen. Die hadden ze thuis flink opgevoerd door met de elektroden te klooien. Aan het begin van de avond lieten ze het gele ding nog met rust. Toen de alcohol insloeg moesten een aantal gasten eraan geloven. Het begon met wijsvingers en ellebogen. Toen volgde tepels, tongen en oorlellen. Het eindigde met iemands zaadbal. De organisator deed net of hij het niet zag wat zij onder stroom zette. Hij draaide rustig door achter zijn mengpaneeltje. Hij liet de muziek door de kamer schallen via zijn nieuwe sound system.

Ze vinden je zielig als ze naast je komen zitten uit beleefdheid

Liselotte, de vriendin van Nik, kwam naast me zitten en begon een gesprek uit beleefdheid.

Beleefdheid.

Ik antwoordde braaf met twee zinnen en vroeg toen hoe het met haar ging. Ze zei ‘goed’ en ging toen weer naast Nik staan als een onverslaanbaar duo.

Angela wil ook beleefd zijn

Toen zag Angela me zitten en blijkbaar voelde zij zich ook verplicht om met me te praten. ‘Dus, ik hoorde van Kurt dat je een chick had genomen in een gymzaal of zo? Jammer dat het niks is geworden.’
‘Yori? Ik had vroeger een crush op Yori. Nu ik haar heb gehad voelt het anders’, zei ik.
‘Jammer hoor. Ik had het je wel gegund. Dat het wat was geworden. Echt.’
‘Angela. Het was een one night stand.’
‘Zo beginnen de meeste relaties toch?

Nog even…

Angela lulde toen maar door over hoe zij Kurt had ontmoet op de kermis, bij de botsauto’s. Ik knikte braaf, terwijl ik mijn vuisten onzichtbaar samentrok en me in moest houden om niet schreeuwend op te staan en een mep te geven tegen de plafondlamp. Om vervolgens haar hoofd vast te pakken en omhoog te duwen en dan te wachten tot die zwierende plafond lamp tegen haar schedel zou crashen.

Alcohol is en blijft een killer

Hoe meer ik dronk, hoe meer ik de klootzak in mij voelde opkomen. Ik begon me te ergeren aan het geblow van Martijn. Ik kon de spirituele bek van Naomi niet meer zien, al hangend om mijn broer heen. Ik wilde Angela in de reet van Kurt dauwen en de zwijgende Nik en Liselotte omver duwen. Ik wilde de vliegenmepper van die twee slungels afpakken en tegen willekeurige neuzen aandrukken terwijl ik het knopje strak ingedrukt hield. Ik zou beginnen bij Sjoerds neus. Omdat hij als een sukkel rondom Kee bleef bewegen zonder echt een avance te maken.

De dikke van de Plus

In de keuken bij de koelkast waarschuwde rooie Bas me dat de kater geen zorg voor later was. Het was hier en nu. Elke slok die ik van mijn net gepakte lauwe Heineken biertje zou nemen, zou morgen tien keer zo hard terugkomen. En omdat hij me dat nu net had verteld, mocht ik het niet wegwuiven voor later. ‘Oké gast. De kater is hier en nu. En ik heb er fucking zin in’, zei ik. Toen nam ik vier grote teugen uit het flesje en liep van hem vandaan.

Ongevoelig

Mijn handen werden ongevoeliger door de alcohol, merkte ik. Een verdoofd gevoel in mijn vingers en de rug van mijn hand. Ik had zin om te masturberen.

Suf

Ik zag Martijn me lange tijd versuft aankijken. Waar zou hij zijn met zijn wietgedachtes? Toen begon hij zonder reden heel hard te lachen. Hij begon met zijn hand op zijn been te slaan en rolde toen al bulderend van de bank af. Ik dacht even dat ik het niet begreep. Maar hij lachte mij dus echt uit. Ik wilde niet uitgelachen worden. Omgegeven met al die bekenden en onbekenden.

Gast!

Ik ging op hem zitten, rukte zijn armen uit elkaar en drukte zijn polsen tegen de grond. ‘Waar heb je last van gek? Waarom lach je me uit!’, zei ik vijf keer achter elkaar. Toen hield Martijn op en keek me bloedserieus aan. ‘Niets.’