#11.8 Het feestje IV

De buren hadden geklaagd

De buren hadden geklaagd. Of het geluid eens wat zachter mocht. Dat deed de organisator. Vervolgens zat hij beledigd naast zijn mengpaneel een joint te roken. In zijn eentje. Dat waren de ergste. Die hun jointjes niet deelden met anderen.

Het einde was nabij

Het einde van het feestje naderde. Dat merkte ik aan alles. De meeste mensen waren al vertrokken. Enkele mannen werden zeer vervelend van de drank en reageerden hun energie af op elkaar, door aanstekers naar elkaars hoofd te gooien en op elkaar te duiken. Kee stond alleen bij de boekenkast.

Whisky

Toen Sjoerd naar het toilet ging stapte ik op Kee af.
Ze keek me op een vreemde manier aan. Alsof ze me niet helemaal helder zag.
‘Ik dacht dat je vroeg ging.’
‘Waarom let je zo op me’, zei ze met een dubbele tong.
Ze leek wel dronken.
Ik pakte haar glas cola uit de hand en rook eraan. ‘Whiskey’, zei ik.
‘Sjoerd loopt me dronken te voeren.’

We dansten alsof niemand ons zag

Ze pakte me bij mijn schouders vast en wiegde toen met haar heupen van links naar rechts. Ik wiegde houterig mee. Ik keek haar in de ogen aan om te zien of ik dronkenheid zag. Ze keek glazig terug. Ik wist dat Sjoerd de kamer weer betreden had. Ik zag het niet, maar ik voelde als ware zijn aanwezigheid. Ik wist dat hij naar ons keek. Dat hij nu heel veel dingen voelde. Vooral over mij. Hij zou nooit begrijpen dat ik Kee had bewerkt met mijn charme en dat ze daarom haar armen om mij heen sloeg. Het was een gave. Mijn gave.
Ik pakte Kee bij de heupen vast. ‘En die afspraak van je morgen?’
‘Jongen,’ zei ze. ‘Ik heb de drank niet nodig.’
Ik liet haar los en knipoogde als afscheid naar haar.

Ik wil slapen

Vermoeid ging ik weer zitten. Mijn lichaam was op. De behoefte aan drank was verdwenen. Ik verlangde naar mijn bed. Ik vond dronken vrouwen veel te vermoeiend. Ik zou eigenlijk naar huis moeten gaan. Eerst mijn broer dumpen bij Jim. Dan zelf naar huis fietsen. Dat zou me nog minstens een uur kosten. Maar hier waren nog te veel mensen. Ik zou te veel kunnen missen om nu al weg te gaan.

Mr. Big spender

Met grote passen kwam hij op me af. Ik deed maar net alsof hij er niet was. Sjoerd.
‘Gast, wat was je daar aan het doen. Je kunt haar niet hebben. Ze is mijn vriendin. Blijf uit de buurt.’
‘Waar heb je het over sukkel,’ zei ik tegen Sjoerd. ‘Loop niet zo te claimen joh gek.’
‘Alles wat ik aanraak, moet jij vernietigen. Waarom heb je zo’n drang om alles te slopen? Jij bent de vernietiger van de wereld.’
Sjoerd gebaarde heftig en liep rood aan. Zijn stem sloeg af en toe over. Het leek hem echt wat te doen.
‘Met vriendelijkheid komt die hand nooit in haar broek’, zei ik op rustige toon tegen Sjoerd. Hij lachte maar als antwoord. Omdat hij het ook niet wist.
‘Ik geloof niet in het Axe-effect’, zei ik. ‘Je moet iemand anders worden om haar te versieren. Om de jaren die daarna volgen weer langzaam te transformeren naar je ware zelf.’
‘Jij gaat als een oude vrijer eenzaam en alleen sterven’, zei Sjoerd wat rustiger tegen me. Hij ging zitten en leek te kalmeren. Sjoerd, ‘niemand zal je gedag zeggen op je sterfbed. Echt.’

Ik sterf eenzaam en alleen, right

Sjoerd keek me dringend aan. Alsof we oog om oog op straat stonden met onze beiden vuisten gebald en hij me op de grond wilde meppen en bloed wilde zien.
Toen begon Sjoerd weer te lachen en klopte me op de schouders. Maar ik wist dat hij me als een bedreiging zag voor Kee. Hij wilde haar, maar wist dat hij door zijn eigen beperkingen elke man naast haar zijde zou moeten accepteren. Behalve ik.
Dat mocht niet.
Maar ik wilde haar helemaal niet. Hij moest begrijpen dat hij zelf eens een stap moest maken.

Je moet lef hebben om een vrouw te versieren

‘Je moet iemand anders worden. De persoon die daar diep van binnen verborgen zit. Als een ongewenste vriend. Die in je oor fluistert dat je het geld ongezien moet pakken, je ongezien in iemands mobiel moet kijken en je aan niemand hoeft te vertellen wat je werkelijk voelt,’ zei ik.
‘Je wilt dat ik wat word?’
‘Een klootzak. Dat is de enige manier om Kee te krijgen. En als zij het niet accepteert, omdat ze een Nivea-beeld van jou heeft, is het wel de volgende meid die je wil. Wees de klootzak. Gratis advies voor jou. Als vriend. Het werkt. Dat heb ik je net bewezen.’
‘Ik zal nooit jou worden. Nooit. Bedankt voor je advies, maar nee. Nooit.’
‘Gast. Het doet pijn aan mijn ogen hoe je de hele avond om haar heen cirkelt als een schoothond. Geef me niet dat argument over vriendschap tussen jou en haar. Vrienden hangen niet als schoothonden om elkaar heen. En geliefden ook niet. Het is fucking wanhopig. Kap met die shit dat je mij niet wilt zijn. Ik wil je helpen. Uit je lijden verlossen.’
‘Want?’
‘Je bent geen Axe.’
‘Ik heb je niet nodig Charlie.’
‘Jewel. Juist wel. Accepteer het nou.’
‘Nee. Alles wat je aanraakt, verandert in ellende.’
‘Oké, prima. Luister dan voor 80 procent naar me.’
‘Waarom?’
‘Omdat je een zielig mannetje bent. Daarom.’
‘Want?’
‘Ze wil je niet. Niet op deze manier. Al zes jaar niet. Zie dat dan eens in gast.’
‘En dat maakt me triest? Echt. Sterf.’ Hij stond op en ging naast Kee staan.
Wat een eikel.

Coming soon. Psycho killer het boek: Vrouwen die Charlie haten. Blijf op de hoogte

Foto van Niels Bruchman