Toen Hein en Nik met hun natte lichamen op hun zanderige handdoeken neerplofte en hun ogen dichtknepen voor de felle zon, deed ik net alsof ik ze niet zag. Ik weigerde te vragen hoe het was.

‘Charlie. Wat wil jij nou met je leven?’ Vroeg Hein die snel zijn spijkerbroek aandeed om zijn piemel te verbergen voor de wereld.

Waarom kon Hein me gewoon niet met rust laten?

Ik proestte hard en kuchte erachteraan. ‘Je had net zo goed kunnen vragen of ik in de goedheid van de mens geloof. Wie ik graag nog zou willen ontmoeten en of god bestaat,’ zei ik.

‘Je eerste antwoord is altijd je verdediging om mensen te testen, nietwaar? Als ik de vraag nu nog een keer stel, krijg ik dan wel een serieus antwoord?’

Ik opende mijn ogen. Om te zien of Hein serieus was. Hij keek me zo open en belangstellend aan dat ik er ongemakkelijk van werd.

Ik keek naar de grond en merkte dat mijn gezicht zich vol liet lopen met bloed. Wat me deed afvragen waarom ik me nu zo voelde. Ik keek hem weer recht in de ogen aan om te laten zien dat mijn schaamte niets te maken had met hoe ik me nu opstelde.

‘Ik vraag me wel eens af waar we met z’n allen naar streven, als het leven hier en nu is,’ zei ik.

‘Ik vind jou wel een Hugh Hefner,’ zei Nik. ‘Beetje feestjes organiseren en vrouwen neuken.’ Hij lachte er direct achteraan en keek of Hein ook lachte.

Dat deed Hein niet.

‘Ik probeer het leven te leiden waar anderen alleen maar van dromen,’ zei ik op een zeer serieuze ondertoon.

PJ lachte toen hard. Zo’n wijfachtige cynische lach. Toen ik haar aankeek bleef ze doorlezen alsof ze geen enkel geluid had verspreid.

Hein glimlachte. ‘Ja man. Jij bent helemaal jezelf en toch zo alleen. Hoe voelt het om zo onbegrepen door het leven te gaan?’

‘Ik zei het je toch, Hugh Hefner,’ herhaalde Nik. Hopend dat Hein nu wel zou lachen. Toen begon hij zelf maar nog harder te lachen. Op een gemene manier.

Het stond me totaal niet aan.

‘Hugh – Hefner,’ schreeuwde Nik vervolgens. ‘Hefner!’

Een bejaard stel voor ons keek verbaasd achterom.

PJ trok een wenkbrauw omhoog en keek mij toen met een vies gezicht aan. Ik liet me belachelijk maken. En heel Scheveningen zag het.

‘Weet je, fok jou Nik. Lul.’ Ik stond op, wees agressief met mijn wijsvinger naar hem (om een punt te maken) en liep toen richting de wc. Zonder wat te zeggen. Ze in totale wanhoop achterlatend.

Wat dacht hij wel niet.

< Vorig bericht | Volgend bericht >

Blijf op de hoogte
Facebook
Instagram
Twitter
Charlie West op Google +
Tumblr