Vervolg op 1.5 Hij is niet het antwoord op dat lege gevoel
‘Hé’, zei Yara verbaasd en trok haar jas dicht. ‘Wat doe jij buiten?’
‘Ik stond met mijn lul te zwaaien in de club. Dat vonden de beveiligers van de TivoliVredenburg niet zo fijn’, zei ik.
Ik stond bij de fietsen in een steegje bij Tivoli. Met opgetrokken schouders een peuk te roken.
‘Serieus? Waarom dat?’
‘Ik wilde graag mijn ware ik aan Kurt laten zien. Sinds hij mediteert is hij zo anders. Geen grap.’
Yara keek me lang aan. ‘Ik vind het maar een raar verhaal. En je hebt geen jas aan.’
‘Ja. Ik weet het. Ik wacht op Sjoerd om mijn garderobe-nummer op te halen en dan mijn jas te brengen.’
‘Ik weet wel een manier om je warm te krijgen.’
Ze sloeg een arm om mijn nek en greep met haar andere hand naar mijn ballen.
‘Oké?’
‘Heb je nog een beetje over me zitten fantaseren afgelopen maanden?’, fluisterde ze.
‘Misschien.’
‘Ze voelen wel klein aan.’ Ze haalde haar hand bij mijn ballen weg en deed een stap naar achteren en keek ongeïnteresseerd naar de grond. ‘Heb je een peuk voor me?’
‘Waarom ben jij eigenlijk buiten?’, en ik gaf haar een Marlboro-peuk.
‘De drank smaakt me niet. Ik ben moe. Ik ben wel klaar met dit gedans. Ik hoef me aan niemand meer te bewijzen. Snap je?’
Dit was niet de Yara die ik kende. Die was van het avontuur en het plezier. Hier leek een uitgebluste burn out-chick voor me te staan.
‘Waarom ben je dan überhaupt gekomen vanavond?’, vroeg ik.
Ze haalde haar schouders op. ‘Praat met me zoals geliefden tegen elkaar praten’, zei ze toen.
Zie ook C-8 Houd je nog een klein beetje van mij
‘Ik moet maandag gewoon werken hè?’, zei ik met een big smile. ‘Wie had dat gedacht? Ik en een serieuze baan. Man. En dan loop ik hier met mijn broek op mijn enkels rond. Arnold en John moesten eens weten…’
‘Ga je nu elk weekend saaie kantoorverhalen vertellen tegen je vrienden omdat dit je leven is geworden? Kapotte kopieerapparaten? Trage computers? Zeurende collega’s?’
‘Waarschijnlijk.’
‘Charlie.’
‘Ja?’
‘Ik vind het heel gezellig, maar ik ga toch echt naar huis.’
‘Je laat me in de koud achter… Je zou me warm maken.’
‘Wat wil je doen dan?’
‘Je kan me een kop thee aanbieden.’
‘Bij mij thuis?’
‘Zou je dat willen?’
‘Nee?’
‘Ow. Oké. In een café kan ook’, zei ik.
‘Op dit tijdstip? Nee. Ik ga liever naar huis.’
‘Ow. Oké.’
‘Niet zo sip kijken Charlie. Die blik ken ik.’
‘Wat voor blik?’
‘Van die blik krijg je soa’s. Ga lekker naar huis joh. Vergeet FOMO. Je mist niets. Want je bent er toch niet. Snap je?’
‘Maar thuis weet ik wat er op me te wachten staat. Hier niet.’
‘Niets mis met een bed. Wat rust. Beetje fit worden voor maandag. Nog even stilstaan bij het leven dat je achter je gaat laten.’
‘Je lijkt mijn moeder wel.’
‘Ik zou het niet weten Charlie. Die mocht ik nooit van je ontmoeten.’
‘Ik bedoel ermee te zeggen: waar is die spannende Yara heen? Het is soms heus niet erg om je principes even los te laten en gewoon plezier te hebben. Echt niet.’
‘Wat wil je doen dan?’
‘Ik wil jou, hier, nu’, zei ik met een stijve lul.
Ik ging naar haar nek toe en gaf haar een zoen daar. Omdat het haar opwond.
‘Je mag me niet hebben’, fluisterde ze, ‘ik ben van niemand. Ook niet van jouw lusten.’
‘Mijn lust bestaat niet.’
‘Jewel.’ Ze pakte me bij mijn kruis. ‘Ik voel het nu toch?’
‘Yara. Ik wil ook niet bij je slapen vannacht. Ik wil ook geen twintig jaar langdurende relatie met je die uitmondt in een huwelijk, twee kinderen en een vechtscheiding. Ik wil je gewoon nu.’
‘Laten we nu niet doen alsof tijd niet bestaat. We kunnen nu neuken en negen maanden later het resultaat zien. Daar hebben we geen relatie voor nodig, ja toch?’
‘Wat bedoel je?’ Vroeg ik verward.
‘Precies zoals ik het zeg Charlie’, zei ze en legde haar hand op mijn onderrug.
‘Je wilt ook neuken’, zei ik met een glimlach.
‘Wil je dat echt? Hier?’
‘Ja. Keihard. Neuken’, hijgde ik en schaamde me niet voor mijn eigen geilheid. Het liet me praten als een vieze man.
‘Kom’, zei ze en pakte mijn hand vast. ‘Ik weet een plek waar niemand ons kan zien.’
'Snapchat?'
'Heel grappig Charlie.'
We dwaalden door de straten rondom de TivoliVredenburg en kwamen uit in een steegje in Wijk C.
Ik werd zo licht in mijn hoofd. Elke normale gedachte over ‘ga naar huis’, ‘dit veroorzaakt ellende’ en ‘is dit nou wat je wil?’ waren afwezig. Gewoon verdwenen.
Ze drukte me tegen de koude muur aan en gaf me een zoen.
‘Zo komt iemand langs’, zei ik. ‘Het is zo koud.’
‘We doen het hier of nergens. Kies maar.’
Ik zoende als antwoord terug.
Ze opende mijn gulp.
Ik pakte haar bij haar haren vast. ‘Laten we gewoon neuken’, zei ik, ‘geen voorspel. Gewoon neuken.’
‘Wat dacht jij dan? Dat ik aan je lul ging zuigen in een steegje? Het is fucking vijf graden.’
Ze deed haar broek naar beneden tot op haar enkels en ging naast me staan met haar gezicht naar de muur toe. Ik pakte haar bij haar heupen vast en haalde mijn lul tevoorschijn. Zo hard als beton. Ik penetreerde haar natte kut en begon meteen te rammen. Mijn euforie moest eruit geneukt worden. Het moest exploderen in haar kut.
‘Charlie.’
‘Wat.’
‘Condoom.’
‘Godverdomme.’ Ik haalde ‘m eruit. ‘Heb ik niet bij me.’
‘Ik wel.’
Ze haalde er een uit haar handtas.
‘Die is te klein voor mijn lul.’
‘Je doet je best maar.’
Ik probeerde ‘m in het donker over mijn lul te krijgen. Het lukte me nauwelijks. Pas via het lichtje van mijn telefoon zag ik wat ik aan het doen was. Toen die erover heen zat propte ik ‘m gelijk weer in haar kut.
‘Niet zo snel, zei ze, ‘Charlie. Doe is rustig.’
‘Wat’, zei ik. ‘Wat.’ Ik begon weer te stoten en in haar oor te hijgen.
Ze ontworstelde zich uit mijn greep en liet mijn lul uit haar kut glijden.
‘Ben je bang dat we betrapt worden? Boeiend. Wat is het ergste wat ze kunnen doen?’, hijgde ik.
‘Je bent niet jezelf’, zei ze.
‘Echt wel. Kom. Ik doe nu wel rustig.’
Ze trok haar broek omhoog, knoopte ‘m dicht en gaf me een zoen op mijn wang.
‘Kom. Ik breng je terug naar de TivoliVredenburg, voor je jas. Zo krijg je het nog koud en ben je ziek op je eerste werkdag.’
‘Godverdomme Yara. Don’t leave me hanging.’
Ik keek naar mijn lul. Yara ook. Die hing er verre van charmant bij, met het condoom er nog omheen.
'Kijk dan. Wat schattig', zei ze.
Lees verder 1.7 Thuis. Dit moet de plek zijn
🚬Je leest een verhaal uit de reeks Charlie op kantoor. Begin bij verhaal 1.1 De enige manier...
📗 Ik heb een boek over Charlie geschreven: > Vrouwen die Charlie haten. Die kan je prima lezen zonder voorkennis van de andere blogverhalen.
📷 Foto via @tiposilvijah
Bezoek mijn store voor > boeken en merchandise
Comments