14. Toen ik op uploaden drukte (hoofdstuk 9)

‘Hé,’ zei Paul. Hij pakte me bij mijn arm vast voor ik mijn slaapkamer verliet. ‘Valt me echt van je tegen, neefje, dat je me niet gelooft. Die vrienden van je zitten te veel in dat hoofd van je. Familie boven alles, toch? Ik ben veel te oud voor een Naomi of een Hannah. Ik zou dat echt niet doen.’

14. Toen ik op uploaden drukte (hoofdstuk 9)

Dit verhaal is onderdeel van een blogreeks. Dit is het laatste hoofdstuk van deel 1 (van de vier delen) van mijn boek Ze gingen samen het toilethokje in.mp4. Hier vind je een overzicht van de reeks.

Het licht door de gordijnen maakte me wakker en ik keek naar de grond waar Paul lag met zijn hoofd onder het bureau. Zijn ogen keken terug. Hij trok de dekens op naar zijn kin.

‘Je vrienden zijn echt fucking manipulatief, man,’ zei hij met een schorre stem. ‘Dat is echt zieke shit. Mij beschuldigen van dingen die ik nooit zou doen.’

Ik reageerde niet op hem. Ik vroeg me af of ik nog vrienden had. Het was zo surreëel. Zo oneerlijk wat er was gebeurd.

‘Fuck, man. Wat is die Naomi erg. Beetje huilen en twijfel zaaien. Oneerlijk, man. Oneerlijk. Echt oneerlijk,’ zei Paul.

‘Je hebt toch wel iets met haar gedaan, op de wc?’ vroeg ik nadat ik uitgebreid gegaapt had.

‘Ik? Nee, man. Het zijn jouw vrienden. Jouw bitches. Daar ga ik niet tussen zitten. Serieus niet.’

Hoe kon hij nou blijven ontkennen. Wat was dit? ‘Wat als het op video stond?’ vroeg ik.

‘Video?’

‘Ja? Dat iemand het gefilmd heeft en het online heeft gezet.’

‘Dat lijkt me sterk, maar goed.’

‘Toch gek dan.’

‘Kerel. Ik weet niet waar je het over hebt. Dus. Zullen we wat gaan ontbijten? Heb best wel honger, man.’

Aan de ontbijttafel met ma had ik weinig te zeggen. Hoe kon Paul zo blijven ontkennen? Paul lulde ondertussen de oren van de kop van mijn ma. Hij had het over de aparte muzieksmaak van de dj, over de naar stront ruikende schuur van Leo en dat hij hier heerlijk had geslapen.

‘Kerel,’ zei Paul later die ochtend, terug op de slaapkamer. ‘Wil je serieus wel zulke vrienden hebben? Die mij beschuldigen van verkrachting?’ Hij rekte zich uitgebreid uit en kuste zijn spierballen.

‘Ik weet dat je haar niet hebt aangerand,’ zei ik.

‘Precies.’

‘Ik weet dat jij en Naomi wel iets gedaan hebben.’

Paul stopte abrupt met het strelen van zijn armen en liet zijn armen als een zoutzak langs zijn lichaam glijden. ‘Echt. Rot lekker op, Jordy. Jij ook al? Echt. Rot op, gek. Waarom geloof je me gewoon niet op m’n woord?’

Ik durfde hem niet aan te kijken. Het was beter dat ik even niets zei. Ik pakte een schone onderbroek uit de kast en de door mama klaargelegde handdoek van mijn bed af.

‘Hé,’ zei Paul. Hij pakte me bij mijn arm vast voor ik mijn slaapkamer verliet. ‘Valt me echt van je tegen, neefje, dat je me niet gelooft. Die vrienden van je zitten te veel in dat hoofd van je. Familie boven alles, toch? Ik ben veel te oud voor een Naomi of een Hannah. Ik zou dat echt niet doen.’

‘Oké,’ zei ik en dacht meteen: wat wil hij nou precies beschermen?

‘Wat, oké?’

‘Ik dacht dat je van avontuur hield. En van de vrouwtjes. Je had bovendien een pak Durex meegenomen. Maar dat zal ik dan wel mis hebben. Geen avontuur voor jou afgelopen nacht. Wat zal jij je verveeld hebben, zeg.’

‘Je praat op een hele rare manier tegen me, man,’ zei Paul. ‘Ik weet niet of ik dit wel echt chill vind eigenlijk.’

Ik liep de kamer uit, de badkamer in. Fuck hem. Eikel.

Paul. Naomi. Berend. Leo. Hannah. Ik had niet het idee dat zij mij serieus namen. Eikels. Allemaal. Ze dachten dat ze met me konden sollen. Dat ik hun eigen versie van de waarheid wel zou geloven. Het waren slechts woorden. Geen feiten. Afgelopen avond keken ze mij allemaal op enig moment beledigd aan. Ze namen het mij kwalijk dat ik net te vaak iets zag wat ze niet wilden dat ik zag. Ik was niet degene die met Naomi had gezoend. Ik was niet degene die Hannah de liefde van haar leven afpakte. Ik was niet degene die een lul in de mond had genomen. Ik was niet degene die de sfeer in de vriendengroep had verpest. Toch had ik het idee dat alle woede en frustratie zich op mij had gericht. Ik was het excuus. Ik wist wel beter. Ik wist het honderd procent wel beter. Ze onderschatten me. Allemaal. Ik kon dit niet langer toestaan. Ik wilde me niet zo hulpeloos meer voelen als nu. Naomi was de oorzaak. Zij was de intrigant.

Woede maakte zich meester van mij. Met trillende handen stond ik mijn haren in te soppen en mijn ballen schoon te boenen onder de douchestraal. Ik moest me beheersen om niet tegen de douchecabine aan te slaan van frustratie. De blik in Pauls ogen dat ik hem moest geloven. En Naomi dan. Zij was net zo erg. Eerst bekennen dat ze Berend had gezoend en me daarna erom veroordelen dat ik het had gedeeld met de groep, om me vervolgens de rest van mijn leven slechte seks toe te wensen omdat ik niet eerlijk was geweest. Wat wilde ze nou van me? Wat wilde ze nou echt van me?

Ontregelen.

Dat was het antwoord.

Dat had Paul me zelf verteld. Dat was ook het antwoord dat ik moest geven. Het werd tijd dat ik mensen ging confronteren met hun gedrag. Ik had zo mijn trucjes ontwikkeld de afgelopen jaren. Misschien moest ik ze maar eens meer gaan inzetten. Mijn talenten.

Ik kon namelijk dingen. Ik had bijvoorbeeld als test ingebroken op de computer van buurman Wim. Gewoon vanaf mijn eigen pc. Al neuzend was ik zijn hele harde schijf doorgegaan. Ik kwam fotoshoots tegen met zijn ex-vrouwen. Die vrouwen, naakt op het bed, in uitdagende poses. Soms in leer. Soms ook niet. Ze moesten eens van elkaar weten dat hij ze dezelfde pakjes aan liet doen en in dezelfde houdingen op bed liet liggen. Maar dat was niet het enige. Hij had ook hele smerige, vieze vrouwonvriendelijke sm-porno-groepseksvideo’s. Ik was blij dat ik dit wist. Zo hoefde ik hem nooit meer serieus te nemen als hij me begroette.

Dus. Ik kon dingen. Het moment was aangebroken dat ik aan de wereld ging laten zien wie de echte Naomi was en zo ook aan Paul dat hij niet tegen me moest liegen.

Gemotiveerd verliet ik de douche in mijn onderbroek en liep mijn slaapkamer in. Paul zat in zijn onderbroek op mijn bed en knikte naar mijn computer. ‘Kijk je daar je porno op?’

‘Soms.’

Paul begon rukbewegingen te maken boven zijn onderbroek. ‘Ouwe rukker.’

Ik gaf hem een schone handdoek. Hij stond op, knikte naar me en liep naar de badkamer.

Ik zette de pc aan en sloot daarna mijn deur. Ik zette voor de zekerheid het matras van Paul er tegenaan. Met een kabeltje verbond ik de telefoon met de harde schijf. Ik zette de video over en opende een monteerprogramma. Van de 2.33-minuten knipte ik er twintig seconden uit. Lang genoeg om te zien wie de grootste slettebak van het dorp was. Lang genoeg om te zien aan wiens lul er werd gezogen.

Daarna maakte ik een e-mailadres aan. Met dat adres logde ik in op een peer2peerprogramma en stelde het bestand beschikbaar aan het wereldwijde web. Ik deed het in een soort flow. Beheerst, in controle. Dit was wat er moest gebeuren. Ik liet niet meer over me heen lopen. Punt.

De video heette ‘Ze gingen samen het toilethokje in.mp4’.

Nu de distributievraag. Hoe kreeg ik het verspreid in de kringen die Berend, Naomi, Hannah en Leo ook kenden zonder mezelf te verraden?

De video zou bewijzen dat ik niet gek was, maar dat de anderen dat wel waren. Het werd tijd dat mensen mij nu écht serieus gingen nemen.

Ik maakte een account aan op een forumwebsite waarop veel leerlingen van mijn middelbare school zaten en postte de link naar het bestand. Als het daar niet werd opgepakt binnen een paar dagen, zou ik het e-mailen naar een aantal mensen van school, anoniem uiteraard.

Toen Paul de badkamerdeur van het slot afhaalde, drukte ik mijn beeldscherm uit en draaide me om op de bureaustoel. Ik trok het matras weg van de deur en wachtte tot hij binnenkwam. Gelijk voelde ik me een beter mens. Opgelucht. In controle. De frustratie was weg.

‘Zo, pik. Ik ga zo huiswaarts denk ik,’ zei hij terwijl hij zijn oor schoonboende met de handdoek.

‘Heb je je wel een beetje vermaakt hier?’ vroeg ik.

‘Zekers. Zekers. Wat een avond. Wat een spanning. Ik zei het je. Een vat vol problemen.’

‘Ja, daar had je wel een punt.’

‘Mijn lessen zijn goud waard, ik zweer het je. Breng je me naar het station, of wat?’

‘Tuurlijk.’

Toen ik even later met Paul mijn straat uitliep, werd ik overvallen door een soort zwaarte die ik al in tijden niet had gevoeld.

EINDE DEEL 1

Verder lezen? Bestel de paperback of hardcover in mijn shop en ontvang het boek met een persoonlijk bedankje in je huis.