Toch had ik het kunnen volhouden, als dat kon. Wachtend tot hij eruit was in zijn hoofd. Het was echt alsof we elkaar beter begrepen die nacht. Waarom hij dit wilde, wat hij van ons verwachtte. Zijn blik. Zijn aanrakingen. Zijn woorden dat alles weer door zou gaan als hij terug zou komen.

Ik weet absoluut wat je bedoelt. Ook al zegt heel de wereld dat je knap bent, aan het eind van de dag kijk jezelf in de spiegel aan en dan is het enige wat telt wat je zelf voelt. Ja toch?

Toen ik net rechtop in bed zat, was het alsof ik buiten mezelf trad. Je weet wel - dat je jezelf ziet zitten. Als een vlieg op de muur. Ik ben zo bang om hem te verliezen. Ik ben zo bang om hem te verliezen Naomi.

‘Ken je van die meiden die zoenen en neuken met iedereen die maar terugkijkt?’, vroeg ik. ‘Wat? Van die manhopige meiden?’, vroeg hij. ‘Dat ben ik.’ ‘Oké. En wie denk je dat ik ben?’ ‘De jongen met wie ik straks ga neuken.’ ‘Jezus, wat ben je direct.’ ‘Sorry’, zei ik.