Kies pijn

Het leven is pijn. Zodat ik kan transformeren tot de koning van agonie.

Kies pijn
Photo by Road Trip with Raj / Unsplash

Ik was zo bang om iemand tegen te komen op straat, dat ik het liefst naar mijn bestemming kroop. En als dat toch te veel opviel, dan maar geblinddoekt. Zodat ik niet kon zien hoe anderen naar mij keken.

Dat idee dat mensen zagen wat ik was geworden. Een fractie van wat ik was. Dat oordeel dat dan zou ontstaan. Dat als een harde gong klonk in mijn hoofd. Dat kon ik niet aan.

Dit lijf.

Ugh.

Soms moest ik twee vingers op mijn polsen leggen om te controleren of mijn hart nog klopte.

Nu kan ik zeggen dat ik sindsdien wat moediger ben geworden.

Niet van de ene op de andere dag. Maar na verloop van tijd.

Ik merkte het als ik de deur weer achter me dichtdeed.

Ik hoef niet te kruipen of geblinddoekt te worden. Want als ik nu mensen tegenkom die ik heb gekend, doe ik net alsof ik ze niet zie.

En feitelijk gezien, zie ik ze niet. Want ik ben een schim.

Ik ben in mijn hoofd onophoudelijk rondjes aan het lopen over alles wat was. Al mijn fouten feitelijk aan het analyseren. Want als ik nadenk, kan ik mezelf verbeteren. Zodat deze pijn me in de toekomst bespaard kan blijven.

Zelfverbetering is transformatie.

Zonder pijn geen zelfverbetering.

Een leven zonder pijn is geen leven.

Geen leven is alsof je er niet bent.

Maar ik ben er.

Kleine veranderingen. Op goed geluk. Dat het me verder brengt.

Dat dat waar ik nu in zit eens een keer eindigt.

Dat ik weer met opgeheven hoofd het licht van de zon op mijn huid mag voelen branden. Dat mensen naar me kijken en het me energie geeft in plaats van dat ze het van me stelen.

Omdat ze me feitelijk gezien nooit echt hebben gekend.

Het leven draait niet om het goed hebben.

Het leven is pijn. Zodat ik kan transformeren tot de koning van agonie.

One ring to rule them all.

Om de meester te zijn van dit gevoel.

Alleen met zuivere zelfkennis kom ik verder.

Het is niet dat ik graag de pijn opzoek. Vaak zoekt die mij op.

Het is niet dat ik geniet van pijn. Ik ben geen zelfmartelaar.

Maar ik begin te snappen wat die met me doet. Dat ik ervan kan leren. Pijn is een les op de faculteit van mijn leven.

Aan diploma’s doet deze universiteit niet. Wel aan certificaten.

Een per keer. En het certificaat dat vandaag behaald kan worden is: kies pijn, voordat die jou opzoekt.

Dus ik trek weer de deur achter me dicht. Ik laat de ogen op me afkomen. En als het een bekende is, moet ik die persoon misschien toch maar eens een keer begroeten. Ondanks dat de gong in mijn hoofd weer gaat klinken.

Deze tekst komt uit mijn dagelijkse e-mail. Ontvang ook dagelijks een tekst van tomson darko over de melancholie van het leven.