Ik weet niet zo goed wat je nou van me wil
Een sorry is te makkelijk, vind je. Dus zwijg ik maar.
Ik weet niet zo goed wat je nou van me verwacht. Ik weet ook niet zo goed wat je nou bedoelt. Je zegt geen ‘nee’, maar al je lange zinnen lijken dat wel te suggereren.
Als ik zeg: ‘Stopt het dan hier? Wij?’ Dan zeg je dat ik niet zo raar moet doen. Maar je spreekt ook niet hardop uit: ‘Ja! Wij gaan door!’
Ik weet niet zo goed wat ik nou moet zeggen of moet doen.
Elk woord dat ik uitspreek, is een woord te veel voor je. Een woord waar ik geen recht op heb om het te zeggen. Om het uit te spreken. Juist ik niet. Maar wat is dit dan, wat we aan het doen zijn? Een eenrichtingsverkeerweg? Jij slachtoffer en ik de dader die nu moet boeten? Al je smerige woorden en scheldpartijen. Elke dag weer. Als een zweep. Pats. Op mijn rug.
Ik ben niet doof.
Ik hoor je wel.
Ik ben niet doof.
Je wilt dat ik antwoord.
Maar als ik wat zeg, is dat juist weer wat je tegen me gaat gebruiken. Elk object dat ik oppak, pak je van me af en daar sla je me mee. Keihard.
Ik weet niet zo goed wat je nou van me wil.
Een sorry is te makkelijk, vind je. Dus zwijg ik maar.
Ook al hoor ik je wel. Ook al wil ik best wel reageren op je beschuldigingen.
Ik ben niet doof namelijk.
Dus. Wat is het nou dat je echt wil horen?
Of wil je me gewoon martelen? Jouw frustratie. Jouw woede. Uiten op mij. Zodat het over een paar jaar eindelijk eens een keer uit dat systeem van je is?
Ik laat me niet meer martelen door jou. Niet door je woorden. Niet door de felheid in je stem. Niet door de verhalen die je over me vertelt tegen anderen.
Ik ben niet wat je zegt dat ik ben.
Dat ben ik niet.
Dat houdt me overeind.
Ik ben niet wat anderen van me vinden.
Dus ik blijf jou dezelfde vraag stellen, verpakt in een analyse, elke keer op een iets andere manier uitgesproken.
Ik weet gewoon niet zo goed wat je van me vraagt.
Ik weet gewoon niet zo goed wat je van me verwacht.
Ik weet gewoon niet zo goed wat je nou van me wilt.
Wat je wil dat ik doe.
Ik weet het niet.
Terwijl ik wel wat wil doen.
Ik wil dit – wat we hadden, wat we zijn, wat we kunnen worden – behouden.
Ik wil dat je blijft.
Ik wil gewoon dat je blijft.
Alsjeblieft.
Deze tekst komt uit mijn digitale bundel 'TIJDELIJK NIET KIEZEN IS OOK KIEZEN – DE 25 BESTE TOMSON DARKO TEKSTEN VAN 2021'. Haal het in mijn shop.