Ik gaf je seks, maar ik wilde eigenlijk verbondenheid

Met ze naar bed gaan gaat je gemakkelijk af. Alleen ze in je leven houden, naast je zijde, dat blijft een raadsel voor je. Ze houden het soms nog geen ochtend met je uit. Sad. But true.

Ligt het aan je gastvrijheid? Je humor? Je uiterlijk? Je lichaam? Ben je slechts een object? Een trofee? Een ‘ik-steek-m-erin-eruit-erin-eruit-we-droppen-wat-zaad-slaap-lekker-goedemorgen-ik-ga-ervandoor’ materiaal?

Zo begint het hoofdstuk nooit. Ze stellen zulke oprechte vragen. Ze zijn zo beleefd. Zo aardig. En zo eerlijk. Ze vertellen zelfs hun sterrenbeeld aan je en benoemen elke valkuil die daarbij hoort. Waarom willen ze niet blijven? Ook al is het maar voor een extra nachtje. Zodat je nog een keer wakker wordt met een arm om je heen. Dat het is een keer vertrouwd mag voelen, ook al weet je dat ze niet lang meer zullen blijven.

Ben je te makkelijk? Zit je in het verkeerde spel? Je geeft ze seks, maar je wilt gewoon verbondenheid. Spelen zij dan verbondenheid, maar willen gewoon seks?

Waarom zeggen ze het een en doen het andere? Misschien moet je zelf het ene zeggen en niet het andere meer doen. Het is niet onzekerheid wat aan je vreet. Het is dat idee dat je weer in een leeg bed stapt. Maar wat is nu beter: dat lege gevoel als ze de deur achter zich dichttrekken of gewoon de avond eindigen in bed zoals die vanochtend ook voor je begon?

• Check m’n andere korte verhalen
• Volg me via WhatsApp, e-mail of Instagram
• Ik heb drie boeken geschreven over jouw leven