Ik ben makkelijk te pleasen, maar moeilijk te bevredigen

Ik duw je van me af.
Ik haal je weer terug.
Ik kan je vergeten.
Als ik echt wil.

Ik ben graag in controle.
Ik dicteer het spel.
Als je andere regels wil.
Dan vertrek ik snel.

Je speelt hetzelfde potje.
Dan zie je me weer staan.
Oh. Toch niet.
Jawel.
Nu wil je weer met me praten en met me zoenen.
Maar ik begin me al te vervelen.
Het wordt  te makkelijk.
Dat is niet waar ik naar verlang.

We hadden niet moeten zoenen. We hadden geen beloftes moeten maken. We hadden niet moeten dromen. We hadden niet moeten praten.

Nu ben je weer beledigd.
Je praat slecht over me tegen anderen.
Je noemt me een player, een mannenhoer en weet ik veel wat.
Maar dat is niet eerlijk.
Want ik zei vanaf begin af aan al tegen je: ik ben in controle.
Ik dicteer het spel.
Dat was onze afspraak.
Of dacht je echt dat je de uitzondering was?

Dus. Weet je zeker dat je zonder mij verder kan?
Dat er een betere versie van mij bestaat?
Weet je echt honderd procent zeker dat je me echt zo haat?

Dat dacht ik al.
Je denkt nog steeds aan me.
Je houdt me in de gaten. Ik zie het wel.
Je verlangt naar me.
Ik houd je wakker.

De deur staat heus nog wel op een kier. Echt.
Maar dan moet je wel weten: ik ben makkelijk te pleasen, maar moeilijk te bevredigen.
Dus. Als je echt nog een kans wil.
Doe dan alsjeblieft is een keertje iets beter je best.

• Check m’n andere korte verhalen
• Volg me via WhatsApp, e-mail of Instagram
• Ik heb drie boeken geschreven over jouw leven