Duisternis van de ziel

Tussen slapen en waken in.
Tussen licht en donker.
Waar ik te krachteloos ben om op te staan.
Te helder van geest om in slaap te vallen.
Het tijdstip waarop de geesten uit het verleden, heden en de toekomst me bezoeken.
In willekeurige volgorde.

Ik laat het over me heenkomen.

Uitdrukkingsloos staren naar mijn wekker, zonder dat ik de getallen registreer.

De geesten dansen in mijn hoofd.
Als een theaterstuk.
Met mezelf in de hoofdrol en als publiek.

Het moment waarop ik denk: ‘Ik ben verloren.’
Dan komt het licht.

Ze hebben gelijk: het meest donkere uur van de nacht is altijd vlak voordat de zon opkomt.

In het pikdonker vind ik de ware aard van mijn angsten en verlangens.
In de duisternis van mijn ziel zuiver ik mijn gevoelens en wensen.
Deze nachten geven me een nieuw paar ogen voor de dag.

Alsof ik ben herboren.
Tot de volgende nachtelijke crisis.

Uit mijn vijfdaagse mail. Exclusief voor petje.af/tomsondarko abonnees.