11. Als je dronken over komt (hoofdstuk 7)
Ik wist niet wat ik had en waar ik was. Ik was ver weg. Mijn lichaam registreerde de muziek wel, maar mijn bewustzijn was ergens anders. Ik kon het beeld maar niet loslaten van Naomi en Paul. Welke signalen had ik gemist? Waarom lukte het Paul wel en mij nooit?
Dit verhaal is onderdeel van een blogreeks. Ik deel elke maandag deel 1 (van de vier delen) van mijn boek Ze gingen samen het toilethokje in.mp4. Hier vind je een overzicht van de reeks.
Een chloorlucht liet mijn adem even stokken. De tl-lamp knipperde onafgebroken lang. Uit de kraan bij de wastafel kwam een pisstraaltje water gelopen, terwijl er niemand voor stond. Een brede gast had bij de pisbak zijn ene hand in zijn nek gelegd en met de andere hield ‘ie zijn lul vast. De pis kletterde ritmisch tegen de pot.
Een wc-hokje zat op slot. Die ernaast niet. De houten deurtjes van de wc gingen tot aan de grond, maar niet tot aan het plafond. Ik sloot me op in het vrije hokje en begon staand te pissen met de wc-bril nog naar beneden en probeerde met mijn urine de letter acht te tekenen op het plateau.
Ik hoorde de gast de wc-bak doorspoelen en de ruimte verlaten. Ik hoorde het vollopen van het reservoir. Ik hoorde het geluid van beweging in het hokje naast mij. Een beweging die alleen maar door twee personen uitgevoerd kon worden. Overduidelijk. Alleen ik kon het niet goed thuisbrengen. Het leek niet op seks. Wel een constant geluidje. Ik duwde het knopje van de wc in. Het water brulde door de pot heen en stopte ook weer net zo abrupt met een zuigend geluid. Ik pakte een papiertje van de wc-rol, duwde de bril omhoog en ging staan op de rand van de pot. Ik pakte de telefoon uit mijn broekzak en zette de camera op video-stand, drukte op record en keek over de rand van het houtwerk heen, recht het andere in.
Mijn maag kromp ineen. Ik bleef filmen en kijken. Als een voyeur. In shock. Ik wist niet hoe lang ik stond te staren naar dit schouwspel. De video-opname zei later dat het 2.33 minuten was.
Paul stond met zijn rug geleund tegen de zijkant van de muur met zijn ogen dicht. Naomi zat op haar hurken voor hem met zijn lul in haar mond, heen en weer bewegend met haar hoofd. Ze zoog als een bezetene. Heftiger dan de blowjob video’s die ik via LimeWire downloadde. Paul pakte voorzichtig haar achterhoofd vast en kreunde af en toe.
Pas bij het geluid van luid pratende mannen die het toilet in kwamen liet ik me voorzichtig zakken, stopte de opname, trok nog een keer door en verliet met een rood hoofd het wc- hokje.
Terug op de dansvloer danste ik zonder dat ik me bewust was van de omgeving of van mijn lichaam.
‘Are you drunk?’ vroeg Hannah. ‘Je hebt zo’n afwezige blik.’
Ik wist niet wat ik had en waar ik was. Ik was ver weg. Mijn lichaam registreerde de muziek wel, maar mijn bewustzijn was ergens anders. Ik kon het beeld maar niet loslaten van Naomi en Paul. Welke signalen had ik gemist? Waarom lukte het Paul wel en mij nooit?
Paul en Naomi verschenen twee dj-nummers later weer op de dansvloer. Ze gingen ver van elkaar vandaan staan. Paul vroeg of ik wat wilde drinken en of ik geld had om het volgende rondje namens hem te betalen.
‘Water,’ zei ik en gaf hem een tientje.
‘Pussy,’ zei hij.
‘Ga je mee een luchtje scheppen?’ vroeg Hannah aan mij.
‘Sure,’ zei ik en keek automatisch naar Berend of hij zag dat zijn wel-niet-vriendin me mee vroeg. Hij negeerde mijn blik opzettelijk. Vast om te laten zien dat het hem niets interesseerde wat ik met zijn vriendin ging doen. Ik was geen gevaar voor zijn altijd aanwezige scannende ogen. Wie te lang naar haar keek, naar wie zij te lang keek en wie te lang met haar praatte… Hij was zo graag in controle... Zo graag.
Ik deel elke maandag deel 1 (van de vier delen) van mijn roman Ze gingen samen het toilethokje in.mp4. Verder lezen? Bestel de paperback of hardcover in mijn shop en ontvang het boek met een persoonlijk bedankje in je huis.