8. Vertel eens een geheim (hoofdstuk 4)

Dit verhaal is onderdeel van een blogreeks. Ik deel elke maandag deel 1 (van de vier delen) van mijn boek Ze gingen samen het toilethokje in.mp4. Hier vind je een overzicht van de reeks.

‘Wie wil er nog wat zuipen dan?’ gilde Naomi door de schuur heen. Niemand zei wat. ‘Oké. Dan zuip ik wel alleen.’

Ze stond op en rekte zich uit. Haar trui kroop langzaam omhoog en ik zag dat Paul, Berend en Leo naar haar buikje en navel keken, voor even, een paar millimannenseconden.

Lang genoeg dat Hannah het opmerkte en uitgebreid begon te zuchten richting Berend. Ik stond ook op en liep met Naomi mee naar de koelkast. Ik was een vampier, op zoek naar emotionele verhalen. Ik zoog graag haar ziel leeg.

‘Gaat het wel?’ vroeg ik.

‘Ja hoor, daddy-o. En met jou dan? Ben je wel aan het genieten van de biertjes en de drankjes?’

Ze haalde een flesje uit de koelkast en drukte dat in mijn handen. Daarna haalde ze er een ander uit, sloot de deur en opende het flesje met de opener die met een touwtje aan de koelkast hing. Ze gaf het aan mij, nam mijn flesje over, opende dat ook en nam een slok.

‘Gaat het echt wel?’ vroeg ik.

‘Ja hoor. Ik ben gewoon mezelf.’

‘Nee. Oké. Ik dacht dat er wat was.’

‘Jij kijkt dwars door mensen heen, hè, Jordy? Jij weet wat mensen van binnen echt voelen. Niemand kan jou voor de gek houden.’

‘Ik denk het,’ zei ik. Ze legde haar hand op mijn schouder, boog voorover naar mijn oor en fluisterde: ‘Goed dan. Een geheimpje voor jou.’

Ik keek haar hoopvol aan. Ze zette een stap naar achteren: ‘Ik heb hem gezoend. Toen Hannah in Rotterdam was.’ Ze deed een vinger voor haar lippen.

‘Met Gabriël?’ Op een of andere manier moest ik gelijk aan de drankjes denken, die ze waarschijnlijk van Gabriël had gekregen.

‘Gabriël?’ vroeg ze alsof er een citroen in haar mond werd gedauwd.

‘Wie bedoel je dan?’

‘Berend,’ fluisterde ze.

‘Berend? Hoezo dat?’

‘Het gebeurde gewoon.’ Ze haalde haar schouders op en nam een slok van haar bier. Dat deed ze te snel. Het bier stroomde als een laffe vulkaan uit haar fles. Ze zoog eraan om het te stoppen.

‘Gewoon?’ herhaalde ik. Ik kon de walging niet verbergen. Ze gaf me een vieze blik als antwoord. Ik snapte er echt niets meer van. ‘Vandaag?’ vroeg ik toen. Zij en Berend? Ik kon me er echt totaal niets bij voorstellen. Berend zat op de bank, nog steeds met zijn armen over elkaar met een biertje tegen zijn lijf geklemd.

‘Laat ook maar,’ zei ze met een zucht.

‘Nee, wacht.’ Ze wilde weglopen. Ik pakte haar vast bij haar arm.

‘Laat maar, zei ik toch? Laat me los, Jordy,’ zei ze met harde toon. ‘Los!’ Ik liet haar arm los en een gevoel van schaamte overviel me.

Leo, Berend en Paul keken me aan. Naomi liep van me vandaan. Ik nam een slok van mijn bier, pakte de opener van de koelkast af en stopte mijn vinger in het gat. Ik voelde de scherpte van het metaal. Hierdoor liet ik het ding snel los. Het begon heen en weer te zwaaien tegen de koelkastdeur. Ik was me bewust van elke beweging die ik maakte. Ik keek de kamer weer in. De mannen draaiden automatisch hun gezichten de andere kant op. Naomi zat weer naast Hannah te giechelen om niks. Van alle mannen op aarde, waarom zou ze met Berend gezoend moeten hebben?

Haar smaak in mannen was sowieso wel een beetje dubieus. Het waren vaak oudere mannen. Hiermee bedoelde ik oudere mannen van mi-ni-maal twaalf jaar ouder met onverzorgde baarden en te lang haar. Van die baarden met te veel plukjes en vreemde geurtjes. Maar Berend?

Berend had brede schouders, ruwe stoppels, blonde lokken en te grote spierballen. Totaal niet haar type. Bovendien had Berend een soort-van-relatie met haar beste vriendin Hannah. Waar had Naomi last van?

Ik had haar nooit echt als een ‘aandachtshoer’ bestempeld. Niet zoals die meiden op school die te korte shorts droegen, te smalle naveltruitjes hadden en bijna nietsverhullende decolletés lieten zien. Naomi was verre van dat. Bedoel, haar Cu2-pagina bestond uit een foto van een paddenstoel met rood en witte stippen en een zin: If everybody minded their own business, the world would go around a great deal faster than it does.

Dus waarom deed ze dit precies?

Ik keek naar Paul. Die had de stoel omgedraaid en zat met zijn buik en borst tegen de rugleuning aan. Hoe hij keek deed me aan Naomi denken. Van die turende ogen, zonder oordeel. Hij was ongrijpbaar. Net als zij. En op de een of andere manier voelde ik me aangetrokken tot ongrijpbare mensen. Een persoon van wie niemand precies wist wat de volgende stap zou zijn. Ik begon het te begrijpen. Ongrijpbare mensen deden onverwachte dingen. Zoals uit het niets zoenen met de vriend van je vriendin, ook al was hij niet je type. Ik snapte het. Ik wou ongrijpbaar zijn. Ik moest ongrijpbare dingen gaan doen. Ontregelen, zoals Paul dat zo mooi zei.

‘Alright, cocksuckers. Wie wil er een spelletje doen dan?’ schreeuwde Paul alsof hij de directeur in het circus was.

‘Doen, durven of de waarheid!’ schreeuwde Leo.

‘Flikker op. Als je iemand wil zoenen, ga je maar naar De Molen,’ zei Hannah.

‘Ik weet een beter spel,’ zei Paul. ‘Het heet: ‘Vertel eens een geheim’ en we moeten raden of het geheim de waarheid is of niet. Liegen mag. Maar niet over de waarheidsfactor. Anders heb je de rest van je leven slechte seks.’

‘Raar spel,’ zei Berend.

‘Klinkt leuk, Splinter!’ zei Hannah toen.

‘Ik begin!’ zei Leo.

Berend stond op, liep naar de versterker toe, zette de muziek uit en bleef daar staan. We keken met z’n allen naar Leo, die licht ongemakkelijk op de rand van de bank begon te schuiven. ‘Oké. Kerstavond. Ik zat nog op mijn kamer een cadeau in te pakken voor mijn ouders. Toen kwam mijn oom binnen en ging naast me zitten. Je weet wel. Ongemakkelijkheid alom. Zo’n oom die dingen vroeg als: “Vind je het leuk op school?” Ik wist niet hoe ik me moest gedragen, dus ik deed nog maar wat plakband op de verpakking. Hij begon toen aan me te zitten. Je weet wel, deed mijn knoop open en toen mijn gulp. Daarna pakte hij mijn piemel vast en...’

‘Wat ben je nou aan het doen, Leo,’ zei Berend en begon wegwerp gebaren te maken. ‘Walgelijke vent, met je nepverhaal.’

‘Je vond het nog lekker zeker ook. Viespeuk,’ zei Naomi.

‘Wat een stom verhaal,’ zei Hannah. ‘Ik dacht dat we serieuze geheimen zouden uitwisselen.’

‘Je liegt,’ zei ik. Niemand hoorde me. Leo’s gezicht werd roder en roder. ‘Het verhaal is niet waar,’ zei ik met een luidere stem.

‘Joh,’ zei Berend.

‘Nee, wacht. Het verhaal is niet waar,’ zei ik nog harder. ‘Laat het me uitleggen.’

‘Jongens. Even stil,’ zei Paul en begon gebaren te maken met zijn handen. ‘Het woord is aan Jordy.’

Meteen was het stil.

‘Het is niet waar,’ zei ik, ‘want je hebt helemaal geen ooms of tantes. Je beide ouders zijn namelijk enig kind. Net als jij.’

‘Hoe weet jij dat nou?’ zei Berend.

‘Zijn jouw ouders enig kind, ja?’ vroeg Hannah. ‘Dat wist ik niet.’

‘Hij kijkt dwars door iedereen heen, hè, mensen,’ zei Naomi en klapte in haar handen.

‘Klopt het?’ vroeg Paul aan Leo.

‘Ik ga dit niet ontkennen. Jordy heeft een punt. Hij heeft een punt! Ik heb geen ooms of tantes. In ieder geval, niet dat ik weet dan.’

Naomi gaf me een knipoog. Ook Berend knikte naar me.

Hij was onder de indruk. Ik zag het aan zijn blik.

‘Wie nu?’ vroeg Paul. Als ze maar niet naar mij keken. Ik wilde geen aandacht.

‘Vertel jij eens een geheim dan, Jordy,’ zei Berend.

‘Ja,’ knikte Naomi.

‘Jordy! Jordy! Jordy!’ schreeuwde Leo. Ik knikte nog een keer nee.

‘Ah joh,’ fluisterde Paul. ‘Doe eens gek. Doe eens iets wat je normaal niet zou doen. Ontregel.’

‘Kom op, Jordy!’ schreeuwde Leo.

Ontregel. Ongrijpbaar zijn. Onverwachte dingen doen.

Misschien moest ik gewoon dit podium pakken.

‘Oké. Oké,’ zei ik, en kalmeerde de groep door met mijn platte handen naar boven en naar beneden te gaan. ‘Oké. Ik moet even nadenken.’ Ik had zelf geen geheimen. Ik kende wel veel geheimen van anderen.

‘Aansteller. Zeg nou maar gewoon dat je maagd bent,’ zei Berend, die op de tafel naast de versterker was gaan zitten. De lul. Hij kon zulke gemene opmerkingen maken als er anderen bij waren.

Een geheim delen. Maar wat dan? Mijn hoofd liep rood aan. Ik begon te stotteren. ‘Naomi,’ zei ik, en ik schraapte mijn keel, ‘Naomi heeft met Berend gezoend vanmiddag.’

Ik deel elke maandag deel 1 (van de vier delen) van mijn roman Ze gingen samen het toilethokje in.mp4. Verder lezen? Bestel de paperback of hardcover in mijn shop en ontvang het boek met een persoonlijk bedankje in je huis.