6. Als je van avontuur houdt (hoofdstuk 3)

Dit verhaal is onderdeel van een blogreeks. Ik deel elke maandag deel 1 (van de vier delen) van mijn boek Ze gingen samen het toilethokje in.mp4. Hier vind je een overzicht van de reeks.

‘Zal ik effe een plaatje opzettuh dan? Iemand voorkeur of iets?’ riep Naomi met een gespeeld Rotterdams accent. Het kon ook Hagenees zijn.

‘Doe die band maar, van je poster.’ Paul wees naar de Bauhausposter. ‘Geen idee wat het is, maar ze zien er avontuurlijk uit, man. Ik houd van mensen die vol avontuur zitten.’

In de hoek van haar kamer stond een platenspeler op een klein tafeltje. Daarnaast lagen een aantal platen tegen de muur aan gestapeld. Ze knielde en haalde een plaat uit de stapel. ‘Shit. In mijn Bauhaushoes zit een plaat van Corey Hart. Die maar opzetten dan?’

De deurbel ging. Naomi blies wat stof van de zwarte plaat af, legde deze toen op de pick-up en liet de naald in de plaat komen. Daarna drukte ze de versterker aan. Ik was gefascineerd door haar lange slanke vingers en smalle polsen. Ze wist precies wat ze deed. Ze leek Paul wel. Ze draaide de volumeknop iets omhoog. Net op dat moment klonk de stem van haar moeder.

‘Bezoek!’

‘Stuur maar naar boven!’ antwoordde Naomi, die de as van haar peuk in een leeg theeglas wegtikte. Ik tikte mijn as daarna erin. Paul had ondertussen alle mini drankflesjes bekeken. ‘Hoef jij echt niets, Jordy?’

Ik schudde nee.

Naomi keek me onderzoekend aan, een sluw glimlachje om haar mond. ‘Neem maar hoor.’ Ik schudde weer nee. ‘Kom, Jordy. Neem nou gewoon.’ Ze stond op en legde een hand op mijn schouder. Hoe kon ik weigeren als zulke mooie bruine ogen mij aankeken? Ik durfde niet nog een keer nee te zeggen.

Ik liep naar het bureau toe, pakte een Flügel flesje eruit, draaide de dop eraf met mijn tanden en zette het aan mijn lippen. Ik had drie slokken nodig om het veel te zoete spul weg te krijgen. ‘Lekker,’ zei ik.

‘Je bent zelf lekker,’ zei Naomi.

Ik voelde mijn gezicht rood worden.

Paul had het in de gaten. Hij pakte met zijn hand mijn gezicht vast en kneep mijn wangen bij elkaar. ‘Gozer,’ zei hij. Zijn ogen stonden glazig. Zijn grijns was breed. Zijn tanden zaten scheef in zijn mond en hadden een gele kleur. ‘Jij! Ik zou je bijna willen zoenen!’ Paul liet me weer los en zei: ‘Waar kan ik de peuk laten trouwens?’

Naomi knikte naar haar theeglas en begon mee te zingen met het liedje. ‘And I wear my sunglasses at night.’

De deur ging open. Hannah. Ze kwam al wapperend met haar hand voor haar neus binnengelopen. ‘Oké. Hier wordt obviously gerookt.’

Hannah was iets kleiner dan ik en had kort blond haar met een haarband erin. Ze had afgetrapte witte gympen aan. Ze zag me ernaar kijken.

‘Niet op mijn schoenen letten, hoor. Het zijn oldies. Ik laat niet weer mijn dure sneakers verpesten in dat weiland.’ Ze stak een hand uit richting Paul. Hij was duidelijk onder de indruk van haar. Net toen het ongemakkelijk begon te worden, pakte hij haar hand vast. ‘Ik ben Paul, maar noem me maar Splinter. Zo noemen de mensen mij in Arnhem.’

‘Splinter?’ Hannah liet een giechel horen die ze ook wel eens aan mij liet horen, bijvoorbeeld toen ik een spijkeroverhemd en een spijkerbroek aan had getrokken.

‘Ik vind je echt een Splinter,’ zei Naomi. ‘Goede bijnaam wel.’

‘Dankjewel, Naomi,’ zei Paul met een brede grijns. Zijn ogen stonden wagenwijd open. ‘Hannah. Zo heet je, toch?’

Hannah knikte en keek mij aan. ‘Waar is Berend?’ vroeg ik.

‘Geen idee. Hij ging straight ahead naar Leo zei die. Hij doet zo raar tegen me vandaag.’

Paul gaf Hannah een flesje sterke drank. Ze pakte het met afgrijzen aan. ‘Smirnoff,’ las Hannah hardop voor. ‘Zou het smaken?’ Ze draaide de dop eraf en goot het in haar keel. ‘Tastes like medicine.’

Naomi draaide het volume van de versterker omhoog. Paul deelde opnieuw peuken uit. Hannah weigerde, net als ik.

Naomi niet. Ze stak ditmaal zelf haar peuk aan met de Zippo-aansteker van Paul.

‘Hoe was het in Rotterdam dan?’ vroeg ze aan Hannah.

‘Het was oké. Je kent mijn moeder toch? Ze is zó’n zenuwpees. Gawd. Ze hield krampachtig haar handtas vast, weet je wel. Ach. Het was leuk. We hebben echt leuke winkeltjes gezien. Van die vintagedingen, you know.’ Hannah ging op bed zitten, bestudeerde haar nagels en keek daarna met een afkeurende blik naar Paul, die alweer een nieuw flesje had geopend. Ik begon me toch wel een beetje voor hem te schamen. Hij deed net alsof hij hier al jaren kwam. Wat moest Naomi wel niet denken. ‘Maak je niet alles op?’ fluisterde ik naar hem.

‘Ga je gang hoor,’ zei Naomi, die telescooporen had. ‘Zullen we zo gaan?’ vroeg ik. Hannah leek me als enige gehoord te hebben, want ze keek me aan, maar reageerde niet.

Paul zat uitgebreid de etiketten van alle nog niet geopende flessen te lezen. Naomi was opnieuw haar neuspiercing aan het bestuderen in de spiegel en depte er met een wattenstaafje omheen.

‘Hoe laat willen jullie gaan dan?’ vroeg ik toen.

‘Jordy! Dit flesje moet je echt proeven. Jenever. Opa dronk dit toch ook?’

‘Zullen we gaan dan?’ zei Hannah toen verveeld.

Naomi zette de versterker uit en drukte haar peuk fijn in een glas. ‘Let’s go dan,’ zei ze.

Ik deel elke maandag deel 1 (van de vier delen) van mijn roman Ze gingen samen het toilethokje in.mp4. Verder lezen? Bestel de paperback of hardcover in mijn shop en ontvang het boek met een persoonlijk bedankje in je huis.