#3. Vertel me eens een geheim
Ze was gevaarlijk. Een verleidster. Ik zou voor haar kunnen vallen. In een andere omgeving, in een andere tijd. Niet hier. Tenslotte was ze slechts 19 jaar.
Mijn ogen prikten. Mijn nek voelde aan alsof het moeite had om mijn hoofd overeind te houden.
Mijn concentratie nam af. Ik kreeg drie mailtjes achter elkaar dat ik de verkeerde rekeningnummers aan facturen had gekoppeld.
Ik was te moe om ‘SORRY’ te typen.
Ik voelde me nu zo stom. Net zoals ik vroeger betrapt werd op het niet maken van huiswerk.
Ik wilde naar huis, in bed stappen en 48 uur lang niet meer wakker worden.
‘Wat doe ik hier’, zuchtte ik hard.
‘Zo zo Peter. Je laat zowaar een emotie zien’, zei Larissa. ‘Je vond dit werk toch zo’n uitdaging?’
Larissa veegde een haarlok uit haar gezicht en keek me met een glimlach aan. Ze had zich vandaag flink opgedoft. Het maakte haar gezicht nog aantrekkelijker. Haar hele gezicht dwong me om oogcontact met haar te maken.
Dat wist ze.
Ze stak een tong naar me uit.
Haar blik was intimiderend. Zij schrok niet terug van mijn gestaar. Ze leek het te waarderen, als een spel dat ik aanging met haar. Wie het eerst wegkeek was de zwakkeling.
Ze was gevaarlijk. Een verleidster. Ik zou voor haar kunnen vallen. In een andere omgeving, in een andere tijd.
Niet hier. Tenslotte was ze slechts 19 jaar.
Ik keek als eerste weg van ons oogcontact.
Ik wou graag de lafaard zijn.
‘Je hebt gelijk. Ik vind het geen uitdaging’, zei ik toen monotoon.
‘Je vindt het wel een uitdaging, maar je durft het niet tegen me te zeggen. Alsof je me niet vertrouwt. We zitten al meer dan een maand met z’n tweeën in dit hok en je doet net alsof we elkaar pas 5 minuten kennen. Kom op Peter. Gooi dat masker is af. Of durf je dat niet? Of durf je dat soms niet? Nou? Nou? Nou?’
Ze had het koord van de computermuis vast en liet de muis rondspinnen. Alsof het een lasso was.
Af en toe had ik het idee dat ze ADHD had.
‘Wat weet jij nou’, zei ik geërgerd. ‘Laat me gewoon met rust man.’
Ze kon zo zuigen. Ze schrok van mijn toon. Ze keek nu weer beledigd naar haar scherm. Ik liet weer te snel mijn emotie zien.
Ze was echt te gevoelig.
Paar minuten later zei ik: ‘Hé, zo was het niet bedoeld.’
‘Oké’, zei ze.
Ik vond een plaatje van een man met een ballon en plakte die in een e-mail. Daarna schreef ik in comic sans-lettertype eronder: ‘SORRY.’ Toen drukte ik op verzenden.
Ze lachte hardop. ‘Je bent grappig’, zei ze. ‘En lief. Je bent lief Peter. Nog niemand heeft ooit een plaatje naar mij gemaild met een boodschap. In comic sans! Mijn favoriete font. Echt zó lief!’
Ze knipperde overdreven hard met haar wimpers.
‘Waarom werk jij eigenlijk hier?’, vroeg ik toen.
‘Wil je het echt weten of vraag je het gewoon om aardig te zijn?’
‘Ik wil het echt weten.’
‘Oké. Oké. Ik wil je wel wat vertellen hoor. Maar eerst even dit afmaken.’
Tien minuten later, toen ik in diepe concentratie zat om een betaling terug te draaien, zei ze:
‘Ik werk hier, omdat m’n vader m’n gehang op de bank zat was.’
‘Echt?’
‘En omdat ik ongevraagd z’n creditcard heb gebruik om Safora-spulletjes uit Amerika te bestellen. Omdat hij vindt dat ik het allemaal moet terugbetalen. Niet dat hij het geld per se zou missen, maar het gaat om het punt. Dat ik eens volwassen moet worden. Blablablabla. Ik denk niet dat hij had verwacht dat ik zo snel een baan zou vinden en zonder morren elke ochtend hier naar binnen zou stappen. Hij wil zo graag dat ik erover klaag. Ik ken hem zo goed. Maar ik ga niet klagen. Ik gun hem niet dat plezier. Zeker niet.’
‘Voor hoeveel euro heb je spullen besteld dan?’
Ze grinnikte. Een soort hier-moet-ik-me-voor-schamen-maar-ik-ben-trots-gegrinnik: ‘Tweeduizend euro.’
‘Sjezus.’
‘Geintje. Het was nog meer. Invoerrechten en zo. Wat een ellende. Wist ik veel.’
‘Hoeveel meer.’
‘Zeg ik lekker niet.’
Ze stak haar tong uit.
‘Oké.’
‘Jij geeft echt snel op Peter.’
Een paar minuten later: ‘Saaierd.’ Ik wees naar mijn scherm. ‘Jaja. Je moet weer verder met je werk.’
Ze was echt te gevoelig.
‘Waarom volg je geen studie of zo dan?’, vroeg ik voor de vorm.
‘Ben van school afgetrapt.’
‘Omdat?’
‘Ik heb de leraar gepijpt voor een hoger cijfer. Daar was hij niet van gediend. Maar dat zei hij pas nadat hij was klaargekomen in mijn mond. Toen trapten ze me van school af. Sorry.’
‘Lijkt op het verhaal bij mijn vorige baan’, mompelde ik en ik had al gelijk spijt van deze opmerking. Larissa keek me met een moeilijk gezicht aan. Alsof ze mijn uitgesproken zin aan het analyseren was. ‘Je lijkt er trots op’, zei ik vlug.
‘Sorry dat ik eerlijk ben hoor’, zei ze fel.
‘Heb je echt je leraar gepijpt?’
‘Tuurlijk niet gek.’
‘Hé. Noem me niet gek.’
‘Sorry meneer.’
‘Noem me ook geen meneer.’
‘Sorry meneer. Zal het niet meer doen.’
Na paar minuten vroeg Larissa: ‘Wat doe jij nou hier dan? Give me some honesty. Show me the money.’
‘Daar wil ik het niet over hebben.’
‘Je had iets soortgelijks op je vorige werk meegemaakt zei je?’
‘Nee.’
‘Peter?’
‘Wat.’
‘Zeg nou.’ Ze maakte een pistool met haar hand en deed alsof ze me onder schot hield. ‘Of je leven.’
Ik kon beter zwijgen nu.
‘Zeg!’, zei ze.
‘Ik heb de vrouw van de directeur gezoend bij m’n vorige functie. Nu zit ik voor straf hier. Soort van.’
‘Say what?’ Larissa liet haar polsen op haar bureau landen. Haar armbanden maakten daardoor een hoog tikkend geluid.
‘Ja.’
‘Kom op. Details mister.’
‘Nee. Ik moet storno’s doen.’
Larissa zuchtte hard. Ik ging verder met m’n werk. Ze bleef me minutenlang intimiderend aankijken. Als ze langer had volgehouden, was ik bezweken. Ik kon niets tegen haar ogen beginnen.
Ze hield het niet langer vol. Ze had een aandachtsspanne van een goudvis.
Ze ging zwijgend verder met haar werk.
Na een kwartier vroeg ze: ‘Wil je ook een kauwgompje?’
🚬Je leest een verhaal uit de reeks Millennia
📖 Mijn nieuwste boek is op 1 november 2018 uitgekomen: > Ze volgt me niet terug
📗 Ik heb een boek over Charlie geschreven: > Vrouwen die Charlie haten
📜 Bezoek m'n store met posters en boeken en stickers
📷 Foto van Marat Safin
Volg me via 📞WhatsApp. 1 op 1. Geen groepschat. Als ik wat geschreven heb, app ik je de link.
Doe dit en doe het goed:
- Voeg het nummer 06-44796441 toe aan je contactpersonenlijst
- Stuur vervolgens 'confetti AAN' met je voornaam naar mij of klik op deze link
- Verwijder dit nummer nooit en te nimmer uit je adresboek. Anders ontvang je geen appjes.
Als je er geen zin meer in hebt, app je me met de zin: 'Het is UIT'.