Twee korte bliepjes met een korte pauze en dan weer twee bliepjes, schrikte deze nacht voor even op. Ik lag languit op de grond en voelde de vochtige grassprieten in mijn steken. De maan scheen zo helder vannacht.

Hein keek naar zijn Nokia-telefoon en zelfs in deze duisternis kon ik zijn bedroefdheid zien. ‘Ze haat me,’ zei hij. ‘Waarom doe ik zo stom tegen haar? Ze is mijn alles weet je.’

‘Negeer haar,’ zei ik. ‘Niet terug antwoorden. Laat haar de hele nacht van ergernis wakker liggen en wachten op jouw sms. Althans. Zo doe ik het altijd.’

Hij leek getergd: ‘Heb je ooit iemand wel eens echt gemist? En dan echt gemist? Alsof je een deel van jezelf mist omdat zij niet in de buurt is?’

‘Je mist niets. Het enige wat je mist is jezelf. Die ander bestaat niet in jou. Dat is een ontastbaar iets. Je kunt het niet aanraken en nauwelijks benoemen. Wat je mist is jezelf. Je kan jezelf pas zien door anderen te observeren. Zij brengt je dichter bij je eigen aard. Daarom gaan we relaties aan.’

‘Meen je dit nou?’ Vroeg Hein.

‘Laten we eerlijk zijn; Het liefst willen we ze allemaal neuken. Tegelijkertijd.’

Hein hield niet op met lachen. Ik had het idee dat hij me uitlachte. Toen hij ophield: ‘Soms denk ik even te zien dat er meer in je zit dan je uitstraalt. En dan komt dit erachteraan en besef ik me hoeveel jij op me lijkt. Jij bent mijn innerlijke, ik ben jouw uiterlijk. Begrijp je?’

‘Nee, maar ik vind het cool dat je zo hard om me lacht,’ loog ik.

‘Kom hier vent.’ Hein sprong op me af en gaf me een stevige knuffel. Steviger dan ik ooit van een man had gekregen. Ik kon geen kant op. Het voelde ongemakkelijk.

God wat had ik lang geen liefde gevoeld van iemand.

Toen verstevigde zijn knuffel en kreeg ik nauwelijks lucht meer. ‘Dit is de eerste keer dat ik met een man voor meer dan 10 seconden knuffel,’ kermde ik eruit.

‘Voelt het ongemakkelijk?’

‘Ja.’

‘Geef je over aan mijn warmte en negeer mijn geslacht.’

‘Hein,’ commandeerde ik. Hij stond op en tikte me op mijn been. ‘Zal ik een joint draaien?’ Vroeg hij toen.

Ik wilde de nacht nooit meer loslaten. Nooit. Dit gevoel moest vooreeuwig duren. Voor altijd.

Mis niets. Ontvang het volgende verhaal direct in je mailbox

< Vorig bericht Volgend bericht >