#014 Je verdient mijn aandacht niet eens
Je was er wel maar je zag me niet. Hoe erg ik mijn best ook deed: lief zijn, opstandig doen of je zogenaamd niet zien. Het leek je niets te doen. Tot je zei: 'en nu is het genoeg!'. Je spande je arm naar achteren, zoals een tennisser dat doet met zijn racket. Alleen de slag kwam niet.
Sloeg je me maar. Dan wist ik in ieder geval zeker dat je me zag. Want dan moet je wel naar me kijken. Me aanraken.
Als ik op je schoot kroop, trok je een gezicht dat een poezenhater trok als een poes zich opdrong. Alsof mijn huid 100 graden warm was.
Pas later begreep ik het. Je was geen kinderhater. Je was al klaar met de relatie voor ik bestond.
Geen idee of ik een ongelukje was of een list van mijn ma om je te laten blijven.
Mijn ma zei het eerste. Jij zei het laatste.
Je bleef voor even, omdat je ons niet achter kon laten. Maar je hoofd was sindsdien ergens anders. Tot niemand meer dit toneelstuk kon volhouden.
De avond die ik liever had overgeslagen... Woorden die niet voor mij bestemd waren. Maar ja. Dan had je niet zo hard moeten schreeuwen in de tuin.
'Ik heb haar nooit gewild!'
En toen vertrok je met piepende banden. Ma ging dingen over je zeggen die ik niet wilde geloven. Maar je liet ook weinig meer van je horen om dat beeld te ontkrachten. Dus ja, misschien had ze dan toch gelijk. Zelfs op alle verjaardagen die kwamen stuurde je niet eens een Hallmarkkaart…
Tot ik 18 jaar was. Toen wilde je wel weer praten en een band opbouwen.
Ik zei ja. Maar het enige wat uit je kwam in dat restaurant was hoe gemeen mijn ma kon zijn. Jij was misschien niet heilig, maar zij had pas echt onze levens verpest.
Je zei 'onze' alsof we in hetzelfde schuitje zaten.
Maar jij was er niet voor mij. Zij wel.
Ik liet je maar praten. Ik knikte af en toe en als je vroeg of ik dat ook vond zei ik: 'ik denk het niet.'
Dat was voor jou een teken om nog harder en sneller te gaan praten. Maar ik was daar niet om over vroeger te kletsen. Ik was daar om te zien of je nog van me houdt en aan me denkt. Of je me nu wel ziet staan.
Mijn e-mailwachtwoord is DaddyIssues123. Ik weet het. Ik heb het drama van jullie beiden geërfd. Maar ik denk niet dat ik je de komende jaren nog ga zien. Net zoals ik niet weet wat ik met mijn ma aan moet.
Nu wacht ik. Geduldig. Op mijn papiertje. Op een baan. Op een eigen kamer. Op onafhankelijkheid. Om eindelijk opnieuw te beginnen met de rest van mijn leven.
Wat er nog van over is. Met de hoop dat mijn hoofd niet blijft hangen in dat wat was.
#bekentenissenuithetondergrondse
‘Bekentenissen uit het ondergrondse’ zijn korte duistere rauwe mini-verhalen geschreven door Tomson Darko. Deze bekentenissen worden elke maandag, donderdag en zaterdag gedeeld.
- Elke maandag per e-mail (gratis). Ga naar www.tomsondarko.nl
- Elke donderdag op deze blog psychokiller.eu
- Elke zaterdag exclusief in de e-mail voor de supporters, fans en superfans. Ga naar petje.af/tomsondarko
- Lees alle bekentenissen terug
- Bezoek mijn store voor >mijn geschreven romans en merchandise
📸 via tumblr ougo jeberg