We willen pijnvrij zijn, maar geen moeite doen

Het liefst ben ik onzichtbaar.

Niet om stiekem naar andere mensen te kijken. Dan start ik wel een anoniem account en ga ik mensen daarmee volgen.

Nee. Gewoon. Onzichtbaar.

Niet na hoeven denken over mijn haren, mijn baard, mijn kleren, de korrels slaap onder mijn ogen.

Ik vind dat lijf gedoe.

Ik kan er ook weinig mee.

Als ik iets te snel wandel, heb ik de volgende dag al pijn.

Dit lijf kan niks hebben.

nIkS.

Ik vrees voor mijn 65ste verjaardag. Dat is de leeftijd waarop de aftakeling begint. Ik vrees een heel pijnlijke weg naar mijn grafkist toe.

Ik word waarschijnlijk 100 jaar op vijftig pillen per dag om elke ontsteking, alle slijtage en andere pijn dragelijk te houden.

Ik gun het de medicijnindustrie. Moge die rijk en gelukkig worden van mijn fysieke beperkingen.

De medicijnindustrie heeft een slechte naam. We praten graag in termen als ‘een complot’ en ‘Ze houden ons ziek’ en ‘Ze worden rijk over onze ruggen’.

Maar dat is niet eerlijk.

Want zij weten iets wat wij onvoldoende beseffen: dat we graag betalen voor de kortste route naar een pijnvrij bestaan.

Je kan mediteren en zo je ademhaling onder controle krijgen. Of je gaat naar de huisarts en fixt een paar benzeenpillen.

Je kan minder vet en zout eten. Zeg maar elke dag. Of je fixt cholesterolverlagers bij de huisarts.

We houden niet van moeite. We houden van de makkelijke weg.

Dus neem het die medicijnindustrie niet kwalijk dat die een probleem oplost met een pil.

Een samenleving die bezuinigt op gymlessen, maar wel elk jaar meer en meer geld in de gezondheidszorg pompt.

Dat is ironisch toch?

Ik denk toch dat ik liever onzichtbaar ben.

Gewoon praten met de lampen uit.

Tot het weer licht wordt.

Alleen onze stemmen.

Alleen onze ware gedachten.

Gum dat lijf maar weg.

Lijf is ballast.

Lijf is pijn.

Ik wil me onzichtbaar voortbewegen.

Als dat kon.

Als een geest.

Als je dit een fijne tekst vindt om te lezen, wellicht is mijn dagelijkse mail wat voor jou. Vijf dagen in de week elke ochtend om 6 uur een tekstje in je mailbox over gevoelens waar niemand over praat. Ga naar petje.af/tomsondarko.