Kostbare tijd (zonder jou)

Niemand zit te wachten om mijn mening. Niemand kijkt echt naar me. Niemand vraagt of ik kom helpen klussen, of ik kom helpen met het tillen van de verhuisdozen en niemand wil een ritje maken in mijn auto. Zelfs niemand vraagt me mee naar een concert van weer zo een bandje dat groot is geworden op YouTube.

Nope.

Wat iedereen wil van mij is mijn tijd. Iedereen wil op de één of andere manier elke seconde van de dag van mij claimen. Ik heb het niet over Netflix, Facebook, knipperende banners in mijn browsers, met consumptiepratende vloggers, dj’ende BN'ers of weet ik veel wat. Nee. Ik heb het over alle mensen die ik persoonlijk ken.

Ze willen mijn tijd. Ze willen dat ik naar ze kijk. En dat ik een duim naar ze omhoog steek. Ze willen mijn tijd, zodat ik om ze kan lachen. Mijn tijd om tegen ze te zeggen: ‘Goed bezig pik!’ Om ze te prijzen, te oreren en te zeggen: ‘Je bent fantastisch’. En grappig. Zo slim. Lekker. Zo heerlijk gek en zo ontzettend jezelf.

Mijn tijdlijn is een circus geworden. Een circus van individuen c.q. "artiesten". Op zoek naar een publiek. Naar het geluid. Van handen die hard en snel op elkaar vallen. Ogen die maar naar één punt blijven kijken. De hele avond lang.

Gratis.

Ik ben zelf geen beter mens.
Ik wil ook tijd claimen.
Niet van iedereen. Nope.

Gewoon,
van jou. Ik wil al jouw tijd.
 
Niet om te laten zien wie ik ben, wat ik doe, hoe ik dat uitvoer en waarom. Ik wil geen duim omhoog krijgen, geen compliment ontvangen en ook geen knipoog zien. Wat ik wil is niet makkelijk te geven en ook niet makkelijk te vragen. I know, maar toch. Dat is het enige wat ik wil. Van jou.

Ik wil dat jouw tijd en die van mij hetzelfde zijn. Boodschappen doen. Koken. Tv kijken. Spotifylijst maken. Een boek lezen, lamp uit doen, 'trusten' zeggen en dan een allerlaatste kusje vragen voordat het echt donker wordt. Tot de dood ons scheidt.

Ik wil weten wat je denkt, wat je beweegt, waar je om lacht, wat je boos maakt, om wie je moet huilen en wanneer je even niet jezelf kon zijn en ook wat ik dan moet doen om je weer te laten glimlachen.

Maar, we hebben een probleem. Een kleintje.

Je hebt me geblokkeerd.

Op WhatsApp, Facebook, Instagram én Snapchat.

Sorry voor dat, denk ik.

Ik had even het idee dat alles wat je postte voor mij bestemd was. Één van je vele volgers. Voor wie zou je het anders allemaal plaatsen? Ik gaf je hartjes, duimpjes, ik klikte altijd op share. Ik gaf commentaar op alles. Ik stuurde je lange mails en zelfs is één keertje een echte brief. En elke dag weer, checkte ik om het kwartier of ik de woorden '... wil je volgen' mocht zien. Zelfs al had je gezegd: ROT OP of LEAVE ME ALONE of WAAROM DOE JE DIT, dan had ik het kunnen accepteren. Dan was het duidelijk geweest.

Jij was niet duidelijk. Je hebt nooit wat tegen me gezegd. Je hebt me nooit zien staan. Je hebt het nooit begrepen. Dat ik de enige echte volger was die alles zag en alles begreep. Niet al die anderen... Dat zijn sukkels. Losers. Bitches. Die zijn over twee jaar niet meer in je leven. Serieus niet. Kijk maar naar hun selfies en de bek die ze erbij betrekken. Zoveel issues. Zoveel interne problemen. Zij hebben niet het beste met je voor. Ze menen het niet.
Totaal niet.

Ik meende het. Ik meende het echt. Elke comment die ik heb getypt. Elke gedachte die ik aan jou heb besteed. Er was eens iemand die zei: ‘Wauw, ik wou dat elke human being was zoals jij’. Jep. Zij snapte het. Mijn overgave. Mijn liefde voor jou.
Maar ik wilde dat jij het snapte. Dat jij het zag.

Je hebt me in ieder geval een keer gezien. Want je hebt me geblokkeerd. Dat betekent dat je minstens een keer mijn account hebt bekeken. Dat je hebt gekeken naar mijn gezicht, mijn ogen, mijn mond, mijn leven, mijn geluk. Één keer. Minstens.

Elke keer als ik daar aan denk voel ik me even echt volmaakt en tegelijkertijd zo treurig en bedroefd dat jij en ik nooit meer gaan gebeuren.

Mijn tijdlijn is een circus. Van individuen c.q. "artiesten". Op zoek naar publiek. Naar het geluid. Van handen die hard en snel op elkaar vallen. Ogen die maar naar één punt blijven kijken. De hele avond lang.
Gratis.

Ik ben niet zo. Ik wil niet de massa.
Ik wil niet het oorverdovende geluid van de handen die op elkaar gaan. 
Ik wil jou.
Godverdomme.
Jou. 
Jouw tijd.
En die van mij.
Samen.

Achtervolg me op Instagram.

Digital love - het boek. 1 september beschikbaar. Pre-order 'm en ontvang de poster Nooit genoeg erbij. Liefde voor jou. Pre-order link >.