Hoe ik een vreemdeling ontmoette die zei me te kennen uit een vorig leven (maar me nog steeds een klootzak vond)

1. Vrouwen; laat me met rust

Het maakte me zenuwachtig: Vrouwen die mij in de kroeg aanspraken.

Noem me ouderwets.

Het klopte niet.

Het was opmerkelijk dat juist Nicole me aansprak.

Twee koppen kleiner dan ik, gehuld in een bloemetjesjurk, leek ze op Ellen Page.

Ze had geen verlangen naar mijn lichaam. Ze had geen verlangen om begrepen te worden. Ze praatte gewoon met me.

Ik vroeg me af wat ze van me wilde. Totdat ik het begreep.

Het waren haar ogen. Die oprechtheid uitstraalden. Ze had geen geheime agenda.

2. Niveau van groeten

Drie categorieën.

Bekenden: Als ze oogcontact maken terug knikken en glimlachen. Als ze me niet zagen: negeren.

Kennissen: 'Hallo!' roepen en als ze blijven staan een praatje maken.

Vrienden: 'Hallo [naam]' roepen, weg blokkeren en ermee praten.

Nicole zag me lopen, schreeuwde mijn naam, stak de straat over en ontweek een vrachtauto, twee fietsers en een kat, blokkeerde mijn weg en maakte een praatje.

Ik wilde doorlopen, haar negeren en haar niet eens een knik met mijn hoofd geven.

Nu stal ze mijn tijd. Als een vampier.

3. Luistert

Op een verjaardagsfeestje stond ik al een uur met hetzelfde lege flesje Heinekenbier in mijn hand, te luisteren naar verhalen die ik eigenlijk niet wilde horen.

Ik was te moe, te gaar en te dronken om naar huis te gaan.

Toen sprak ze me weer aan: Nicole. In haar bloemetjesjurk.

Ze vertelde me dat ze in een callcenter werkte, maar zich niet kon voorstellen dat ze daar haar carrière zou eindigen. Ze speelde gitaar en hoopte ooit in Berlijn te gaan wonen. Ze vroeg wat ik deed.

Ik keek haar aan en zei: ‘Wat moet je nou van me?’

‘Gewoon, je aandacht.’

‘Waarom.’

‘Omdat we allemaal jouw aandacht willen.’

4. Eenzijdige correspondentie

Nicole stuurde me ongevraagd een sms met de vraag of het goed met me ging.

Ik zei: 'prima'. Waarmee ik bedoelde: 'Kom ter zake, wat wil je.’

Ze sms’te een persoonlijk verhaal terug. Ik was dus ongevraagd getuige van haar

• levenservaringen
• gedachtenspinsels
• ambities

Eenzijdige correspondentie. Wat een rare manier om me te versieren.

Ik antwoordde niet. Waarna ze een uur later sms’te: Waarom negeer je me?

Ik: Negeren? Ik wil niet eens een keuze hebben om je te negeren. Jij bestaat niet.

Haar reactie bleef toen uit.

5. Contact kost tijd

Ik beken meteen. De meeste meiden waarmee ik iets mee wilde, kon ik niet eens de achternaam van opnoemen.

De gesprekken kwamen niet verder dan subtiele verwijzingen naar elkaars lichaam en een hint naar een avond zonder consequenties.

Begreep Nicole het spel niet?

Ze straalde niet echt uit dat ze me wilde. Toch bleef ze me maar opzoeken via alle mogelijke (digitale) wegen.

Ik wilde niet praten met haar, omdat ik geen vriendschap wilde met een dame.

Vriendschap met een meid was hol en had geen eindstation. Het kostte alleen maar tijd.

Dat wilde ik niet verliezen. Tijd was kostbaar.

Laat je e-mailadres achter en lees direct hoe dit korte verhaal afloopt in een e-book (PDF en epub).

Ik beloof je plechtig dat ik je mailadres alleen gebruik om je lastig te vallen met nog meer Psycho killer-verhalen.